Ik denk dat de kern hierin zit. Eigenlijk is het enige wat jij moet bedenken hoe je om wilt gaan met het feit dat hij geen toekomst ziet. Dat feit. Wat betekent dat voor jou? Blijf je vrienden, wil je met hem blijven omgaan? Of wil je afstand? Moeilijke vragen, hoor.....

Je hinkt nu op twee gedachten. Je vraagt zondag of hij afstand wil houden, en dinsdag ga je met hem wat eten. Dat is snel, he, als je afstand wilt....... Het is niet verwonderlijk dat dat pijn doet, eigenlijk ben je er zelf nog lang niet uit, of je dat wel wilt.

Je wilt geleidelijk afstand nemen. Om er aan te wennen. Eigenlijk stel ik het tegenovergestelde voor. Neem nu absoluut afstand. Ga niet meer op zoek naar hem, keer eerst terug naar je eigen basis. Zoek rust, zoek afstand, zorg dat je weer jezelf bent, en dat je zelf weer weet wat je wilt. Heel erge afstand, heel veel ruimte voor jezelf..... En als je jezelf weer op de been hebt, ga dan denken of je nog met hem wilt praten. Of je nog wat met hem wilt. Dus heel erg kappen met hem nu, en pas veeeeeel later weer eens bedenken wat je met hem wilt. Want het feit blijft, dat hij geen toekomst ziet..... En wil hij het anders, dan hoor je dat vanzelf van hem.

Heel veel sterkte!!!!
Waterman