Hallo allemaal,

Dit is voor mij een manier om er even alles uit te kunnen gooien op het moment dat ik het even moeilijk heb... begin oktober 2015 heeft mijn ex de relatie tussen mij en hem van ongeveer 15 maanden beïndigt. En nu al iets meer dan een half jaar verder heb ik het er nog steeds heel erg moeilijk mee. Ik weet dat sommige wel zullen denken: "15 maanden stelt niks voor...", maar zo voelt het toaal niet voor mij.
Ik was 17 toen we een relatie kregen en hij ook, elkaars eerste met alles wat we hebben gedaan en ik moet wel zeggen dat ik gelukkig nergens spijt van heb. Het ging de eerste 6 maanden zo goed, ik was zo zelfverzekerd en ik voelde me echt zo gelukkig! Ik kon het goed met zijn ouders vinden, maar hij niet zo met mijn stiefvader en moeder. De laatste maanden is hier ook veel ruzie om geweest en veel spanning. Uiteindelijk was het dus de laatste maanden zover dat we sowieso elke dag minimaal een keer ruzie hadden, en waar ging het dan om? HELEMAAL NIKS! Dit verwijt ik mezelf nog steeds, ik zat vol van spanning door mijn thuissituatie en reageerde dat af op hem...
Hij is begin oktober 2015 met 40 andere jongeren op vakantie geweest en toen ik samen met hem naar Schiphol ging om hem uit te zwaaien kreeg ik al een naar gevoel, ik dacht: "Hier eindigt mijn relatie!" En ik had gelijk... De derde dag van zijn vakantie kreeg ik 's nachts om 3 uur een appje dat hij het niet meer zag zitten en niet meer verder wilde. Alle scenario's die je kan verzinnen wat er daar allemaal gebeurd kon zijn schoten door mijn hoofd en ik belde hem op. Hij nam op en zei dat hij het niet meer wilde, dat hij niet meer verliefd was en niet meer van me hield. Ik ben heel erg boos geworden en heb hem de huid volgescholden...
Na een week was hij terug, we hebben gepraat en geschreeuwd naar elkaar. Een week later weer terug gegaan om nog een keer te praten, maar daar is het niet alleen bij gebleven (denk dat jullie wel weten wat er is dus is gebeurd). Hij zei dat hij eigenlijk niet wilde dat ik wegging maar door hoe ik mij gedroeg door mijn thuisituatie en de spanning dat hij het niet meer wilde. Hij heeft me nog naar huis gefietst, we namen afscheid en hij zei:"Het komt wel goed, meant to be is meant to be!" Hij heeft me nog een zoen gegeven en is weggegaan.
Met kerst en oud & nieuw hebben we elkaar nog via de app het beste gewenst en met zijn moeder heb ik af en toe nog contact als ik iets heb gepost op Facebook.

Sorryvoor het lange verhaal, maar ik vind het rot om er bij mijn vader, moeder of vriendin steeds weer over te beginnen. Ik hoop dat ik hier een beetje steun kan krijgen, want er gaan dagen voorbij dat ik me echt super voel en vandaag is weer eens zo'n dag dat ik het maar niet uit mijn kop kan zetten...