Anderhalve week is nog steeds maar net geleden. Het is heel normaal dat je nog niet terug in je dadelijkse ritme zit. Voor jou zijn de ochtenden het zwaarst, voor mij waren het de avonden, omdat we dan altijd samen waren.

Het moet echt heel zwaar zijn dat hij geen contact meer met je opneemt. Ik begrijp heel goed dat je je in de steek gelaten voelt. Bij mij is de situatie anders. Mijn ex wil graag vrienden blijven, maar ik kan het niet. Dus hoewel ik wel nog berichtjes krijg & ik degene ben die hem moet ontwijken (onder andere door hem te blokkeren), is dit ook allesbehalve ideaal.

Ik wil gewoon dat hij me de ruimte geeft om tot mezelf te komen. Op deze manier doet hij echt geen goed. Ik irriteer me aan zijn smsen, aan zijn stem, aan alles. Misschien heeft jou ex ook gewoon de ruimte nodig om alles voor hemzelf op een rijtje te zetten & kan er nadien gewoon weer contact zijn.

Ik heb er natuurlijk ook maar het raden naar wat hij aan het denken is. Mannen zijn nog steeds een mysterie voor mij.