Er is veel gebeurd de afgelopen twee weken, een nachtmerrie zo voelt het voor me. Mijn relatie van 5.5 jaar is beëindigd. Ik heb een brief geschreven aan god, en ik wil op hem vertrouwen omdat hij de enige is waar ik op nu kan bouwen.

Lieve Here God,

Ik wil graag weer zingen, dansen en mijn lichaam bewegen. Ik wil weer mezelf zijn en van mijzelf houden. Ik schaam me voor mezelf voor mijn uitspattingen en of dit goed is geweest of niet ik zie het als een fout. Ik wil rustig worden en vertrouwen en degene waar ik van hou vertrouwen dat de liefde er nog is. Ik bid dat hij me niet beschaamt en zijn hart weer opent. Dat hij me weer vindt. Ondank alles geloof ik dat hij mijn ware liefde is en bid dat hij onze liefde terug vindt. Als wij weer bij elkaar zijn zal ik hem al mijn liefde geven nog veel meer dan ik al deed. En een heel nieuw leven ingaan samen en toch individueel. Ergens in zijn hart ben ik er en ik kan me niet voorstellen dat ik ben verdwenen of er niet meer toedoe. En bid dat hij het niet negeert anders veranderd hij in steen en ik wil niet dat hij ongelukkig is. Laat de zon weer opkomen, de mist verdwijnen, laat de vogels fluiten en bomen meegaan met de wind. Laat mij snel weer bij mijn geliefde zijn en dat er liefde is en wij samen zijn. We horen bij elkaar.
Here god u kunt de tijd sneller laten gaan, het wachten de afwijzing doet zo'n pijn. ik zou graag weer willen concerteren en mezelf kunnen laten gaan. Ik wil wijs zijn en niet naar het verkeerde snakken hoe verleidelijk het ook is. Ik blijf hem trouw zolang hij in mijn hart is. Ik ben moe mijn ziel is moe, ik zoek rust ik wil helen. Ik voel me gehalveerd, een schaduw is over mijn hart. Herinneringen overstromen mijn binnenste als pijlen doorboren ze mijn hart. Schreeuwend dat ik niet genoeg ben, dat liefde mij niet is gegund, dat hij je in de steek zal laten. Ik wil vertrouwen dat het goed komt, laat me niet alleen , hou me vast.

Ik heb deze gebed brief donderdag geschreven en ben daarna naar buiten gelopen. En terwijl ik door de natuur liep ervoer ik rust in mijn hart dat het goed zou komen. Dat ik niet bang hoeft te zijn en de moeite waar ben. En op zondag terwijl ik op een bank zat kwam er een jongen naar me toe gelopen en vroeg me ten dans. Ik heb met hem gedanst, spontaan in een grote ruimte vloog ik in het rond. Pas later realiseerde ik me dat ik hiervoor had gebeden. Morgenavond ga ik hardlopen, wat ik altijd al eens wilde doen, en ga ik mijn lichaam weer zinvol gebruiken. Wel blijf ik bang maar ik moet vertrouwen dat het goed komt, ik ben de moeite waard om van gehouden te worden. Hou me vast.