Het verhaal gaat verder...

In mijn vorige blog entry was het zondag en zag ik zeer uit naar de woensdag.

Nou het werd woensdag, en ik ben haar gaan halen.

De terugweg was heel fijn. Handjes vasthouden, zoenen, knuffelen, lief praten tegen elkaar. Eenmaal thuisgekomen kwam er een vriendin van haar langs, maar die was zo weer weg.

Als vanzelf werden we getrokken naar de slaapkamer... Wat daar afspeelde de eerste 20 minuten, das privé, maar neem maar van mij aan dat het prettig was.

We liggen nog wat na te praten en, uiteraard, komt het gesprek automatisch op haar nieuwe partner. Ik vraag wat die er van vind dat ze dit met mij doet. De zondag kwam het ervan... en de woensdag was bijna dierlijk te noemen.

Zij zegt: Als die dit weet, dan is het over tussen ons... Dus ik zeg: "oh dus je hebt een keuze gemaakt? ik bedoel, je weet wat de concequentie is van je daad, en toch deed je het, dus je kiest voor mij en niet voor haar?"

Nou... wat er toen gebeurde... keihard tegen de muren slaan, huilen, zelfbeklag en noem maar op...

Ze zou blijven slapen, in plaats daarvan pakte ze haar tas en wilde direct weg, en ik kon haar gaan brengen. Daar had ik dus niet zon zin in... want stel dat de vriendin haar direct op straat zou gooien... staat ze daar... en dat wilde ik dus ook weer niet...

Uiteindelijk zij bellen naar haar. Vanuit de tuin... ze ging het zeggen... en daar geloof ik weinig van, want de deuren moesten dicht en ik mocht absoluut niet meeluisteren. Ze moest richting huis... van de vriendin... en er werd ook nog verwacht dat ik haar ging brengen.

Ik had daar natuurlijk helemaal geen zin meer in. Ik was alles zo beu... En toen werd het nog een streepje erger...

Ze begon alles te vertellen over wat ze dan allemaal gedaan had, en dat zij mij niet verdiende... een korte samenvatting is dat ze vanaf 2000 diverse sexuele contacten had gehad met anderen, waaronder met mijn eigen broer!!! (die 2 kinderen heeft en een lieve vrouw)

Ik heb haar meegenomen naar mn broer en hem hiermee geconfronteerd. Hij was 10 minuten aan het ontwijken, liep rood aan, durfde me niet aan te kijken... Zei vervolgens dat hij er geen zin in had, zei nee en liep weg. Dit alles, ik geloof dat het waar is... Ik ken mijn broer, die had direct nee gezegd en was bijzonder kwaad geweest als het niet zo was geweest...

Iets knapte er in mij en dat zal nooit meer gelijmd worden... Ik heb geld gepint en aan haar gegeven en haar direct op de metro gezet.

Het is nu maandag 4 dagen verder... hoe ik hier terecht ben gekomen weet ik niet... Die dagen waren automatische piloot...

Ik wordt echt gek, ik zie de realiteit verdwijnen... Via mijn werk krijg ik nu sessies met een psycholoog... maar... de afspraak 9 juni... ik had 9 juli gelezen... en 9 juni was de dag na dit alles... dus ik heb m nog gemist ook...

Ik kan het allemaal gewoonweg even niet meer aan... Ik wil rust in mijn hoofd... rust met alles... alles is me teveel, zelfs ademen...

Ik weet niet of mn verhaal ergens op slaat en begrijpbaar is of dat ik inmiddels echt gek geworden ben...

game over... zo voel ik me...