Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen. Ik ben nu 2 maanden en 1 week verder. Zonder dat ik er erg in heb gehad zijn mijn paniekaanvallen, mijn nachtmerries verdwenen. Ik slaap gelukkig goed (zonder medicatie). Ik denk nog wel elke dag aan hem maar hoef niet meteen meer te huilen. Heb deze week zelfs momenten dat ik dacht sodemieter op ik vind het wel beter zo zonder jou. Andere kant mis ik hem ook wel, maar niet meer zo hartverscheurend als de eerste 2 maanden. Ik verbaas me over mezelf. En dan denk ik, Vlinder, meid, je komt er wel, ook zonder hem. Stapje voor stapje gaat/ging het dus beter. Maar gisteravond ging ik chatten met een nichtje van hem op facebook en ja zij zei me dat ze het zo jammer vond allemaal omdat ze hem graag mag en mij ook. En ja toen kwamen weer mijn tranen en kon ik niet stoppen met janken. ik wilde door die pc schreeuwen van "Help me!!, praat dan met je oom", maar ja dat werkt niet. Daar waar hij woont is iedereen met zichzelf bezig, dat heb ik altijd wel heel raar gevonden. Zelfs zijn kinderen denken alleen maar aan hun eigen haggie en paps (mijn ex dus) praat daar niet over zijn problemen.
Maar goed, a.s. zaterdag is dan de final day, de allerlaatste keer dat ik hem ga zien. Hij komt hierheen om de laatste grote spullen te brengen en wat er nog verder van mij is daar. En daarna de sleuteloverdracht pff. Ik had hem net aan de telefoon en ik dacht dat ik het aan kon, maar toen ik ophing moest ik weer zo huilen. We hebben nu een afspraak voor zaterdag 10 uur. Ik ga onze appelflappen kopen die we elke zaterdag kochten en lekker aten bij een bakkie koffie en ga dan zeggen "ik heb afscheidsappelflappen gekocht voor ons"
Ik hoop zo erg dat ik niet weer terug val als hij weg is want ik was net een klein beetje op de goede weg, maar zie er zo vreselijk tegenop.
Hoe kan dit verdomme zomaar einde verhaal zijn.
Maar goed misschien is het dan ff paar dagen moeilijk en dan probeer ik er wel weer uit te klauteren.
Zo erg als je nog zielsveel van iemand houd en hem moet laten gaan.

Het lijkt nu wel alsof ik in een dagboek schrijf.