Er zijn momenteel 0 gebruikers en 6 gasten online.
Tja, dat vraag ik mezelf iedere dag opnieuw af. Hoe kan het over gaan als je zoveel van iemand hield. Ik weet wel dat ik eerst los moet komen. En als ik denk dat ik de breuk heb geaccepteerd merk ik dat ik me afvraag wat ze nu doet. Of ze alleen is. Of dat ze alweer met iemand anders zal zijn. Dat ik wil belen of smssen. En dat doe ik dan niet omdat men zegt dat dat niet goed is als je verder wilt. Maar ik heb soms het gevoel dat ik helemaal niet verder wil zonder haar. Klote is dit zeg. Ik verkies de pijn van de relatie om de mooie momenten te herbeleven. Waarom doen mensen dat. En waarom kan ik hetgepieker nou niet stop zetten.
Dus zou het echt ooit over gaan??
Ja het gaat over
Ja het gaat over, ook dit is een fase waar we doorheen gaan.
Een systeem (wij dus) is er op gebouwd om alles bij hetzelfde te houden.
Zodra er wat in het systeem veranderd gaat het met man en macht aan het werk om het weer terug naar het oude te laten keren.
vandaar dat elke keer als je het gevoel hebt dat je in een nieuwe fase zit/komnt, dit weer keer op keer met pijn en herbeleving gepaart gaat.
Ik heb met chaos en pijn mijn soulmate verloren 15 jaar geleden. Het heeft mij toen 8 jaar gekost om er over heen te komen ( niet wetende wat ik nu weet ) We hebben weer de kans gekregen om het over te doen.....en met pijn in mijn hart is deze kans na een jaar weer de grond in geboord.... door deels dezelfde redenen.
Ga ik hier weer 8 jaar over doen? Hell No!
Ga ik die pijn herbeleven, shit yes...maar ik hou mij er maar aan vast dat het niet voor altijd duurt en dat ik dit gewoon maar moet uitzitten op de beste manier die ik kan.
Sterkte!
@GJ
Ik wilde je even wat ervaring van mij delen. Ik was ook bezig om alleen de leuke dingen te herinneren. Alles wat er verkeerd was gegaan bedekte ik met de mantel der liefde, zit nu alweer te huilen.
Ik mocht niet kwaad zijn op mijn ex want hij kon er immers niks aan doen teveel pijn in zijn leven meegemaakt.
Mijn therapeut heeft me geholpen om mijn boosheid over het uitgaan van , en alles wat er verkeerd ging in de relatie naar boven te laten komen, ik heb er nog steeds moeite mee maar het is nodig om los te komen.
Bij mij was het zo door mijn booesheid in te houden werd ik steeds somberder
Ja ik hield zo gigantisch veel van mijn ex en toch steeds en het zal tijd zo blijven.
Ik had alles over zelfs het verliezen van mezelf, onbewust, zie nu toch steeds meer in dat die relatie niet goed voor mij was.
Mijn ex heeft ook o.a een bordelinepersoonlijkheidsstoornis net als jou ex denk ik.
Een verdrietige Principessa.
@Principessa
Tja die stoornis... Die sloopt je. Zij leeft verder en ik zit in therapie. En als ik haar er op aanspreek dn zit ik in therpie en heeft zij alles onder controle en leeft lekker verder zonder ook maar ergens last van te hebben.
Ik schrijf veel van me af. o.a. hier: http://www.flardenuitmijnleven.web-log.nl/ over wat ik meemaakt, denk en wat er gebeurt.
Vandaag mocht mijn dochter afzwemmen. Daarna zijn we naar een pannekokenhuis geweest. En daar kwamen mijn tranen. Iemand vroeg mij waar ik om moest huilen. En toen zei ik dat ik iemand mis die me troost. Hij wees me op het woord iemand. Ik mis haar niet om me te troosten. Of om te delen dat mijn dochter haar diploma heeft gehaald. Maar iemand die me lief heeft. En zo kwam ik vandaag tot het inzicht dat zij mij al een hele tijd niet meer lief had. Dat er nooit troost was van haar. Alleen maar woorden. Verwijten. Boosheid. Geen arm om me heen als ik het moeilijk had. En iemand kan iedereen zijn die met me meevoelt. Dat was mijn les vandaag...
@GJ
Ja, je weet denk ik nu ook wel dat alles om hun moet draaien, het feit dat ze niet bij het afzwemmen van je dochter was zegt daar misschien ook wel wat over.
Mijn ex heeft afstand genomen toen mijn vader ziek was, ik denk daardat hij niet al mijn aandacht kreeg.
1 maand voordat mijn vader stierf heeft hij het uitgemaakt hij kon het niet aan, en daarna natuurlijk allemaal verwijten naar mij toe, want het lag natuurlijk helemaal aan mij, en manipulaties, hij bepaalde.
Wij hebben in der tijd ook therapie gehad, en nu ik alleen, hij dacht ook dat het voor mij was, nou je ik vind het prima ik weet beter, en ik wordt er beter van.
Probeer in ieder geval mijn eigen aandeel helder te krijgen en er wat mee te doen, en dat kun je van hun niet zeggen.
Ook snap ik het dat je het zo mist en nodig heb om weer een arm om je heen te hebben,wat verlang ik er na om even te kunnen schuilen, maar ik denk als we nu weer een relatie zouden krijgen we weer precies in dezelfde valkuil zullen vallen, eerst moeten we sterker worden.
We hebben onszelf erg tekort gedaan en moeten deze pijn eerst een plekje gaan geven.
Wat we wel geleerd hebben is dat we zoveel liefde in ons hebben, en dat is wel een geschenk wat we door hun hebben ontdekt.
De liefde in mijn leven is weg gegaan maar ik moet verder,omdat ik een goed mens ben en liefde verdien.
Stekte en liefs,
Principessa