Op mijn werk heb ik een hele leuke, lieve aardige vrouw leren kennen waarmee het vanaf het begin erg goed klikte. In het afgelopen jaar is dat gegroeid en zijn we echte maatjes geworden. En meer dan dat was het niet! We zijn allebei getrouwd en waren niet op zoek naar meer dan vriendschap. Tenminste... tot nu toe dan.
Het is niet zo gelopen als we gewild hadden. Sinds een tijdje merkte ik dat ik een beetje te graag bij haar wilde zijn, te graag met haar wilde praten. En tja, dat was echt niet de bedoeling, mijn gezin en mijn vrouw staan op de eerste plaats. Maar ik kon het niet echt lang tegenhouden en heb een paar weken geleden aan mijn "vriendin" moeten bekennen dat ik wat meer dan vriendschap voor haar voel. We hebben er een paar keer goed over gepraat en de beslissing genomen om het contact voor nu te verbreken en te kijken hoe het verder loopt. Tja, ik denk dat het de beste keuze is.
Maar leuk is anders, ik mis haar enorm en vooral de vriendschap, Ik heb bijna nooit iemand ontmoet waarmee ik zo'n band had. De leegte die achterblijft voelt pijnlijker aan dan ik van te voren zou bedenken en lijkt wel op het verbreken van een relatie.

Maar ik vraag me af, we waren heel lang gewoon vrienden, tot ik meer ging voelen. Kunnen een man en een vrouw wel gewoon vrienden zijn? Of is dat altijd gedoemd te mislukken?
Is vriendschap niet een soort liefde ????