Volgende week heb ik een belangrijke tentame week, en het is nu al bijna 4/5 weken geleden dat ik echt definitief afscheid heb genomen voor mezelf. Nieuw nr dus, en hij is echt weg uit mn leven. Of iig weg uit de dingen waar hij me mee zou kunnen contacten of waar ik direct aan hem herrinerd word. Ik heb geen idee hoe 't met hem gaat, het idee dat 't prima met 'm gaat is heel moeilijk aangezien ik nog élke dag aan 'm denk. Het is minder heftig maar het is er de hele tijd.. Elke dag weer spijt en alle herrineringen, alles nog een keer langsgaan wat er nou is gebeurd en continu proberen mezelf aan te praten dat het verdriet al minder wordt en dat 't niet allemaal mijn schuld is. Dat het beter gaat zometeen, en dat we ooit wel weer samen komen. Dat dit een manier is voor hem om het nu écht af te sluiten omdat het nu niet kan, maar niet omdat ie niets meer voor me voelt. Ik was zn grote liefde en hij de mijne. Ik kan het nog steeds niet bevatten.
Ik wil verder, ik wil weer leven en echt intens voelen dat het ook nog leuk is zonder hem. Want serieus, alles lijkt saaier en grauwer. Nu ik mn vriendje en maatje echt kwijt ben.

Ik hoop zo dat ik snel weer kan genieten, echt kan genieten. Dat ik dit kan loslaten en dat 't mij loslaat.

Liefs