Er zijn momenteel 0 gebruikers en 9 gasten online.
Foto....
Vandaag via internet twee foto's gezien van mijn ex in het café bij hem in het dorp. Helemaal geen schokkende foto's ofzo (geen meisje op te bekennen)....maar toen ik hem zo zag overviel het me weer zo erg. Het is nu bijna 2 maanden uit en sindsdien heb ik hem ook niet meer gezien. Op die foto's zag hij er weer zo vertrouwd uit. Hij hoort bij mij. Hoe hij lacht, zijn lichaamshouding...ben nog zo verliefd. Ben dat ook altijd gedurende onze 5 jaar samen geweest. Zou hem zo graag willen knuffelen en zeggen dat het allemaal wel goed zal komen, dat wij bij elkaar horen.
Als ik die foto's zo zie dan voel ik gewoon zo sterk dat dit niet klopt. Dat wij echt bij elkaar horen. Het is dan echt niet alleen fysieke aantrekkingskracht...maar echt op zielsniveau (lijkt het althans). Hou zoveel van hem....
Eigenlijk zou ik boos moeten zijn dat hij na een maand nog steeds geen contact met me heeft opgenomen voor een afscheidsgesprek. Soms ben ik dit eventjes, maar het missen krijgt dan gelijk weer de overhand. Heb al wel een maand niks meer van mezelf laten horen, daar ben ik wel een beetje trots op. Maar wil wel heel graag dat gesprek (toch, twijfelde eerst) want merk dat ik met nog veel onbeantwoorde vragen zit. Hij laat het gewoon gaan denk ik en zal geen contact meer met me opnemen (verbaas me nog steeds dat iemand dat zomaar kan doen na 5 jaar). Maar als hij het niet doet ga ik er toch maar zelf om vragen.
Die foto's, ja ze staan nu op mijn netvlies gebrand....
- Me1985's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Ik ben ook trots op je!
Ik ben ook trots op je! Geeft op zich een goed gevoel he als je die
drang in bedwang kan houden? Zoals ik net in een reactie op jouw reactie
zei; ik vind ook wel een beetje dat je boos op hem zou moeten zijn.
Prima dat iemand een ander verlaat, maar zonder enige uitleg de ander
uit je leven bannen vind ik ronduit onbeschoft.
Verder denk ik stiekem dat hij het er moeilijker mee heeft dan dat jij
denkt en dat hij zelf had gedacht.
Net als mijn ex. Zij denken dat ze al onbewust afscheid hebben genomen
in de periode waarin ze zaten te twijfelen, maar nu het moment daar is
zitten wij nog diep in hun systeem en daar hebben ze ze op verkeken.
Dat is wat ik er dan maar van maak, misschien slaat het nergens op.
Maar het biedt ten tijde van extreem verdriet wel een beetje troost in
mijn geval.
Ik hoop echt dat het waar is
Ik hoop echt dat het waar is wat jij zegt. Dat hij het er moeilijker mee heeft dan hij van te voren had kunnen inschatten. Snap alleen niet waarom hij er dan niet gewoon op terugkomt...waarom dan zo doorgaan en jezelf kwellen? Waarschijnlijk omdat hij ook ergens weer niet met mij verder wil vanwege alle argumenten die hij daarvoor genoemd heeft. En waarschijnlijk is dat gevoel sterker dan mij missen en terug komen. Hoop wel dat ie een beetje voelt van wat ik doormaak. Dat ie weet hoe verdomde zwaar het is...
Maar waarom hij niet eens op een mail kan reageren snap ik dan weer minder goed. Al is het maar 2 zinnen, als hij het dan echt zo moeilijk vindt. 'Ik heb ook een fijne tijd met jou gehad en wens jou ook het allerbeste'. Heb zoiets na zijn vertrek nog nooit van hem terug gehoord. En op zich is hij helemaal geen slecht mens. Hij was altijd de goedheid zelve en had altijd alles voor iedereen over en vooral voor mij. Mijn ouders denken dat hij de overtuiging in zijn hoofd heeft gezet: 'we zijn uit elkaar, we hebben niks meer met elkaars leven te maken...dus ga ik ook niet meer reageren op mails. Dat is mijn plicht niet meer...'
Maar hoop zeker dat het waar is wat jij denkt. Denk jij dat jouw ex er nog wel veel moeite mee heeft? Hou me er in ieder geval een beetje aan vast op momenten dat het verdriet weer even ondragelijk wordt!
Kom op
Stom he dat je dat hoopt , eigenlijk wil dat die gene zich goed voelt want het gevoel dat jij hebt gun je toch niemand ?
Ik begrijp er ook niks van , hoe kun je al die goede momenten nou overslaan en alleen terug denken aan het slechte .
Laten we opnieuw beginnen en alleen voor de goede momenten gaan .
Nee hoor er is een besluit genomen en daar blijft het bij , ik .... op principes
emoties
Het blijft altijd dansen op een slappe koord. In een goede relatie wordt er veel gepraat en vooral eerlijk gepraat en dan zou men sowieso zijn partner beter moeten kennen. Maar in zo vele relaties is praten en duidelijk zijn voor elkaar een bijzaak....tot het fout loopt. Als het fout loopt zit men sowieso met steeds terugkerende vragen maar die zijn makkelijker te begrijpen als men tijdens de relatie ook duidelijker was geweest voor elkaar.
@me1985
Ik weet zeker dat hij er veel moeite mee heeft, hij heeft het vorige week
)en hij zei ook vorige week
huilend aan de telefoon gezegd. Meer moeite dan dat ie zelf had gedacht.
Maar dat komt omdat we zo diep bij elkaar in het systeem zitten. Ik had er
bijv. godsgruwelijke hekel aan als ie met zijn bestek tegen tanden aankwam
bij het nemen van een hap of als ie te snel dronk en het 'klokte'in zijn
keel (ja ja ik ben ook niet de makkelijkste
dat ie bij elke hap of slok aan mij denkt. Haha...dat zal dan nog wel een tijdje
duren!
Om jouw vraag in mijn blog te beantwoorden, onze relatie heeft bijna twee
jaar geduurd. Maar qua intensiviteit leken het er wel tien!
Haha grappig dat die kleine
Haha grappig dat die kleine irritaties dan toch in zijn gedachten blijven...dat ie dan toch aan je denkt. Maar jouw ex uit het tenminste naar jou toe. Ik weet helemaal niks...dat is wel moeilijk. Ik weet wel dat opzich in een binnenvetter is. Hij zal het niet aan anderen laten merken.
Wat je zegt janwil over dat slappe koord is waar...en tegelijkertijd zo frustrerend. Het ene moment denk ik het geaccepteerd te hebben en redelijk verder te kunnen met mijn leven. Het andere moment heb ik zoveel verdriet dat ik het gewoon niet k?ɬ°n accepteren.
Hoorde vandaag wel iets moois: als je echt van iemand houdt kun je die persoon in liefde laten gaan. En hem/haar alle geluk van de wereld wensen. Zou wel mooi zijn als wij dat met z'n allen oprecht kunnen over een tijd!