Hoi Maytje,

Nou of de eerste liefde het meest pijn doet als die over is weet ik niet, in mijn geval niet dus. Mijn tweede, en naar mijn smaak de echte liefde deed het meeste pijn.
De verwerking van mijn eerste liefde verliep erg snel (2 maanden) en ik ben met de moeder van mijn kinderen 21 jaar samen geweest. Mijn echte liefde (althans zo voelt het nu nog steeds) duurde alles bijelkaar 16 maanden en ben nu al bijna 7 maanden aan het verwerken.
Of de verwerkingstijd samenhangt met de lengte van je relatie, zoals de boeken het zeggen, weet ik ook niet. Ik ben meer de mening toegedaan dat het samenhangt met de gebeurtenissen binnen je relatie en de manier waarop deze eindigde. De oorzaak van mijn echtscheiding was duidelijk, mijn vrouw werd verliefd op een ander en dat was voor mij helder en duidelijk. Ook hebben wij, na een tijdje een goed exit-gesprek gehad. De breuk oorzaak van mijn laatste relatie roept bij mij nog steeds vragen en onduidelijkheden op en wij hebben ook geen exit-gesprek gehad. Vooral dit laatste is voor mij een groot struikelblok, hierdoor is het moeilijk om de relatie echt af te sluiten en los te laten.
Een tijdspad om er 'overheen' te komen is dus afhankelijk van de omstandigheden binnen de relatie en de manier van beëindiging en dat is voor iedereen weer anders.
In jouw geval spelen vragen en onduidelijkheden ook een rol en daardoor blijf je 'hangen' in de verwerking.
Wat mij nu helpt is het volgende. Ga terug naar de basis en dat is: hij is niet meer bij je en komt ook niet meer en dit komt omdat hij niet meer van je houdt... accepteer deze feiten en ga werken aan jezelf!

Ik weet dat dit heel zakelijk en makkelijk overkomt maar wij weten dat dit niet zo is maar wij weten ook dat we door moeten gaan! Ik wens je veel sterkte met de verwerking en het werken aan jezelf.

BlueEyes

ja maytje moeilijk te zeggen hoor

want mijn eerste liefde was nu mijn ex nu

ik was 21 en leerde mijn ? kennen en ik was een laatbloeier en was helemaal stuk van der , zij was toen 16 en nog niet zo serieus , zij maakte het uit en ik was er stuk van ik heb daarna nog 2 andere vriendinnetjes gehad maar echt serieus was dat niet zo bij mij ( zij zat en bleef in mijn hoofd en hart ) ik had er toen nog steeds stil verdriet van

toen na ongeveer 3,5 jaar stond ze in eens bij mij op de stoep met een kleine van 1,5 jaar , ik heb haar met open armen ontvangen en dus ruim 32 jaar samengeleefd en zelf 3 kinderen zamen gekregen met haar

en nu is ze weg gegaan en alles achtergelaten , dus het besef is er wel dat ze weg is , maar ook de hoop dat ze ooit weer terug komt

ik denk dat dat daardoor niet uit mijn hoofd te stampen is , en ik blijf het zeggen ze is de weg kwijt , en ook haar kinderen nu

het is heel moeilijk gisteren weer een dikke brief van de advocaat want we zijn er nog niet uit , zij vervalst mijn handtekening om de verzekeringen afte kopen en contact ho maar in 17 maanden niet , ja 1 keer gesproken , en ja alleen maar om geld , ze trapt bedreigd en schopt via de advocaat maar ik schop niet terug

ik blijf rustig en hou me aan de regels , ik gooi niet met modder enz , er kan op mij niks aan te merken zijn , en mijn deur blijft open

dus we zien wel je weet maar nooit , sterkte meisje en hou je rustig , maar jij , ga verder je kan de hele wereld nog aan , en denk er aan tijd geeft raad xxxx

Ik weet nog goed dat ik compleet van de rel was, toen het over ging met mijn first Love.
We woonde in dezelfde buurt dus zag ik hem nog wel eens lopen en dat deed enorm veel pijn.
Vooral toen ik hem in de stad zag zoenen met een ander meisje, ik heb hem daarna een hele poos niet meer gezien, tot een paar jaar later dat ik hem weer zag met mijn moeder, die me vertelde dat hij in haar buurt was komen wonen, zijn eerste echte woning.
Het toeval wil dat ik hem toen zag staan bij de bushalte, hij bleek vrijgezel maar was beroeps militair en we spraken even.
Ik ben hem eigenlijk nooit helemaal vergeten, wat ze ook zeggen, je eerste liefde vergeet je nooit, klopt in mijn geval wel.
Ik heb hem toen in dezelfde periode nog wel eens geschreven, en hem kort telefonisch gesproken maar vreemd genoeg werd ik ziek op de avond dat we in een café hadden afgesproken.
Later hoorde ik van één van zijn broers dat het dikke mik was tussen hem en een barvrouw uit dat café.
Hij verhuisde naar de stad en we verloren elkaar uit het oog.
Jaren zag ik hem niet, totdat hij in onze jeugdbuurt kwam wonen met zijn huidige vrouw en kids. (niet de barvrouw van toen, maar wel een leuke vrouw die daar in het winkelcentrum werkzaam was)
Op een middag toen ik bij mijn ouders op bezoek ging en even boodschappen ging doen zag ik hem opeens lopen, en we spraken lang met elkaar, heel gezellig eigenlijk.
Een paar keer heb ik hem daar spontaan gezien op straat en dan spraken we even met elkaar.
Tot een 2 jaar terug, ik kom regelmatig bij mijn ouders maar heb hem eigenlijk nu dus 2 jaar niet meer gezien.
Hij is ouder geworden maar verder weinig veranderd, voor 2 jaar terug dan.
Ik blijf het een leuke man vinden, maar ben wel heel erg blij dat hij het geluk gevonden heeft, bij zijn vrouw en kids waar hij ook met veel liefde over sprak toen ik hem de laatste keer zag.
Heel soms denk ik nog weleens, hoe zou het met hem gaan, maar
verder leven we ieder ons eigen leven.
Maar ik weet nog steeds, hoe het toen voelde dat de "verkering" van toen, plotseling over was.
We waren nog zo jong, maar ik was toen der tijd stapelgek op hem en ben dit heel lang gebleven.
Helemaal vergeten zal ik hem nooit, want hij is en blijft mijn first love.
Groet Layla

Ik was gewoon nieuwsgierig hoe jullie met jullie 1e ldvd zijn omgegaan.
Het maakt volgens mij niet uit of het de 1e of 4e was..sommige laten een litteken bij je achter.
Ik denk idd dat het overgaat..en dat je iemand nieuw tegen komt..en je ex achter je laat..
Heb hulp gezocht,nr veranderd..ik heb voor mijn gevoel wel geaccepteerd dat het over is..
en zie realistisch in..wat mijn deel was in die relatie..
Dat ik teveel gaf en hij niet..Al zouden we nog samen zijn..was ik de enige die aan het geven was..
Ik heb me grenzen niet aangegeven..dus daar kan ik van leren.
Ik wil het echt achter me laten..hoop met de tijd de pijn zal slijten..