nou we zijn 5 maand verder na D-day.. wat een leven zeg! ben echt totaal niet gelukkig en heb totaal nergens zin in! als ik iets doe of iets 'moet' doen omdat het van je verwacht wordt trek ik altijd mn vrolijkste gezicht, maar niemand (behalve jullie) weet wat er achter dat masker zit..... een hoop verdriet en eenzaamheid!
of het met mij nu beter gaat na 5 maand? ja dat wel, ik heb me er bij neergelegd dat het over is! maar het verdriet is niet weg hoor, het is alleen dat ik een grand canyon in mijn hart heb gevonden waar ik al mijn liefde in heb gesmeten! maar het is net als een potje met een dekseltje: draai het potje dicht en er stroomt geen liefde meer uit, maar als je ook maar 1 herinnering of iets krijgt, dan gaat dat dekseltje op een kier staan! en dan stroomt de liefde er uit alsof het de niagarra falls is. het is zo moeilijk om het een plekje te geven en je erbij neer te leggen! ik ben druk bezig om het een plekje te geven.. ik denk bij mezelf: oke, je houdt van haar en dat zal je ook blijven doen. maar het is wel over en uit!
maar weet je wat ik me nou wel eens afvraag he? hoe kan het toch dat de mensheid (ook ik dus) zich eigenlijk zo optrekt aan de liefde! als ik single vrienden/vriendinnen om mij heen vraag of ze gelukkig zijn? antwoorden ze allemaal met nee.. neeh ik ben niet gelukkig want anderen hebben een vriend of vriendin en ik niet! maar waarom is het dan zo moeilijk om gelukkig te worden zonder een relatie.. ik bedoel, ook ik voel me nu ontzettend kloten, maar dan ook echt ontzettend kloten he.. want ik ben na een relatie van 2 jaar weer single.. maar ik wil altijd weten waarom alles zo is.. dus nu ook? waarom trekt de complete mensheid zich zo op aan een relatie?
het is zelfs al zo erg dat mensen zonder relatie worden vergeleken met de 'losers van de maatschappij' ! nou dan denk ik toch echt van hoe kan dat?!
ik ga er nog even flink over babbelen met single vrienden/vriendinnen! en probeer voor mezelf een manier te ontwikkelen waarmee je gelukkig kan worden zonder liefde! want het moet toch mogelijk zijn om gelukkig te worden zonder relatie?
hoop dat jullie het een leuk discussie puntje vinden!
Idd leuk discussiepuntje..
Ik kan zeggen dat ik een happy single ben, en dit is een bewuste keuze!
Tuurlijk ken ik momenten dat ik warmte en genegenheid mis, maar ik ben blij met de ruimte die ik voor mezelf heb en langzaamaan ook aan het innemen ben zonder dat daar een ander in gemoeid is.
Mijn omgeving merkt ook op dat ik straal en er een positieve vibe om me heen hangt.
Nu denk ik niet dat dit persé te wijten is aan het feit dat ik vrijgezel ben natuurlijk, en net als ieder ander mens ben ik wel eens down om het een of ander, maar ik ben blij dat het voor mij op deze manier mogelijk is.
Dat ik me prima kan vermaken zonder partner, me niet minder gelukkig voel dan een gelukkig stel en ook oprecht blij kan zijn voor gelukkige stelletjes, en me realiseer dat ik ècht liever gelukkig ben alleen dan ongelukkig in een relatie omdat ik zo nodig (voor de vorm) een relatie moest..
Wanneer ik er klaar voor ben, wil ik mijn geluk dolgraag delen met de persoon die ook zijn geluk met mij wil delen, maar tot die tijd houd ik het lekker voor mezelf en laat ik het groeien! ^_^
Hye, ik lees je blog nu maar
Hye, ik lees je blog nu maar (omdat ik nieuw ben) maar wou hier toch even op reageren ... Volgens mij kan je echt wel gelukkig zijn zonder een relatie te hebben, ik ken genoeg vrienden en vriendinnen, die single zijn en en gelukkig zijn .
Ik weet zelf niet hoe ze het doen ... want persoonlijk ben ik iemand die zeker een partner nodig heeft, om lief en leed mee te delen, iemand die je van binnen en van buiten kent ...
Ik weet niet hoe, maar ik ben er wel zeker van dat er mensen zijn die wel gelukkig single zijn !
Ik lees bovenstaande
Ik lees bovenstaande berichten toch wel met enige verbazine. Al kan ik jullie wel snappen. Ik ben natuurlijk niet voor niets op deze site beland(-:... Heb een relatie achter de rug, terwijl ik niet weet wat er fout ging, heb die uitleg helaas nooit van hem gekregen... erg jammer. Mijn gevoel is nog steeds heel sterk.
Maar IK ben daar voor lang single geweest. Dit was, als ik nu teru kijk een erg gelukkige periode voor mij. Innerlijke rust was 1 van de voordelen, ook het 'weten dat je je alleen kunt redden'vond ik een heel groot goed. Vaak hoorde ik verhalen van wat mensen elkaar allemaal aan kunnen doen in een relatie, dan dacht ik bij mezelf'ik hoop niet dat ik ooit zo ga doen, wat erg!!"De relaties die ik gehad heb, heb ik altijd met respect behandeld en ook alles goed kunnen uitpraten. Wetend dat het leven een treinreis is, mensen ontwikkelen zich, en het is niet altijd mogelijk dat partners elkaar hierbij paralel kunnen volgen.
Nu ik deze erevaring met mijn ex heb gehad, merk ik dat ik veel minder stabiel ben, en dat ditalles je erg veel energie kan kosten. Heb zelf de grootste moeite om niet ik destuctief gedrag (bellen, sms-en, controleren) te vervallen wat helaas niet altijd lukt. Dat is zooo waardelos voor je eigenwaarde! Maargoed die rust die ik als single had... ik ben bang dat die niet meer terugkomt, ik weet nu wat het betekend 'mezelf te verliezen in een relatie'al had ik me zo voorgenomen dat mij dat niet zou overkomen. Ik was immers ECHT gelukkig, innerlijke rust, zelfstandigheid, leuke vrienden, luisterende oren, lieve hond, leuk bedrijf, leukle hobby's. En dan komt er 1 persoon in je leven die dat allemaal ondergeschikt maakt.. Dat moet toch niet kunnen....
mrbean @Bedumcity leven van singles
Hoi Bedumcity,
Wel toevallig, ik was erg geïnteresseerd in het leven van singles, ik ben er nog onbekend in, in die "scene". Heb onlangs aangemeld bij nmlk, en kom daar veel singles tegen. Hen uiteraard ondervraagd Ze hebben van alles gedaan, veel meer dan ik in mijn huwelijk destijds, het lijkt of ze allemaal een interessant leven hebben, maar er schuilt ook een leegte, leegte door het missen van een intieme, duurzame relatie, die ze maar dolgraag willen. Tja, de mens wil altijd datgene wat die nog niet heeft, dus. De meesten willen toch settelen, maar zijn ook erg kieskeurig, door de enorme keuzes aan singles zijn ze altijd op zoek. De mens kan niet kiezen uit teveel keuzes, het heet keuzeverlamming. Je gaat dan automatisch denken dat er altijd een betere exemplaar rondloopt, waardoor je misschien nooit klaar bent met zoeken. Vroeger toen ik ging trouwen was het leven erg simpel, we moesten samen maar het beste van zien te maken. Maar tegenwoordig moet alles mooi, leuk, spannend, interessant zijn en blijven. Dat is niet realistisch, gezien de profielen van velen lijkt het ook zo, maar de werkelijkheid is anders. Achter al dat moois van die singles schuilt denk ik ook een leegte, wie wil geen intimiteit van een relatie? Maar tegelijkertijd willen ze hun vrijheid ook niet verliezen, zolang ze nog jong en mooi zijn. Vaak wordt de nood hoger als ze wat ouder worden, is heel natuurlijk, bij de vrouwen vooral als ze nog kinderen willen. Zo blijven vele singles lang single, omdat ze kieskeurig zijn, hoge en onrealistische eisen stellen (het bekende lijstje?) die ze nooit bij één persoon zullen vinden.
Zo zullen die singles moeten leren niet geforceerd op zoek te gaan, die houding schrikt anderen juist af. Ontspannen, go with the flow, want juist als je niet op zoek bent zul je het vaak vinden. En ze zullen ook moeten leren niet meer te werken met lijstjes (met eisen).
Mr Bean