Ik heb het boek intussen uitgelezen en het heeft wel grote indruk gemaakt. Ik herken veel van mezelf in wat hij schrijft. Ik ben al jaren aan mezelf aan het werken en blijf tegen dezelfde muur oplopen. Keer op keer doe ik mijn uiterste best, verandert er iets en kom ik dan uiteindelijk toch dezelfde demonen tegen. Het boek geeft me inzicht in het proces die hier achter zit.

Ik was daarstraks aan het afwassen en dacht: waarom neem ik het mezelf eigenlijk zo kwalijk dat ik hem nog graag zie? Ik heb 2 jaar van hem gehouden, waarom zou ik daar van vandaag op morgen moeten mee ophouden? Waarom verwacht ik van mezelf dat ik hem op één maand tijd vergeet? Waarom breek ik mezelf zo af omdat ik liefde voel voor iemand? Er is niets mis met de liefde die ik voel. Ik doe mezelf daar geen kwaad mee. Ik wil geen relatie meer met hem, maar ik mag wel nog gevoelens hebben. We hebben veel met elkaar gedeeld en ja hij heeft me veel pijn gedaan, maar niet expres. Dus ik ben niet dom omdat ik nog aan hem denk. Ik voelde me al rustiger.

Voor mij is het heel leerrijk, moet het idd wel laten inzinken. Het is geen pasklaar antwoord, maar die zijn er ook niet denk ik dan. Heb wel een cursus meditatie opgezocht in mijn stad en zal daar naartoe gaan. Ik ben benieuwd, want meestal sta ik toch wat sceptisch tegenover new age en zo.