Kop op Daan,
ik heb jouw blog ook al tientallen keren gelezen om me te helpen.
Het blijft zwaar, maar het helpt. Ups en downs, de ene keer denk je dat je er vrede mee hebt en 's anderendaags is het alsof heel je lichaam pijn doet, aan niets anders meer kunnen denken, knoop in de buit.... Hebben we allemaal. Blijven geloven dat het verbetert, beetje bij beetje, stap voor stap, de downs zullen minder diep worden. Blijf vasthouden aan kleine positieve dingen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, weet ik.
Niets is voor altijd, ook ldvd niet !
Ik leef echt met je mee.
Groetjes

Hey Daan.

Ik heb ook nog van die dagen waar het erg slecht gaat met mij. Vooral de zondag en maandag. Het gemis, de leegte en vooral de eenzaamheid! En ook ergens deze periode zouden we 6 jaar samen zijn. Dan zijn er nog de ochtend dromen en de hoop.

Had vandaag weer de gedachte om mijn ex te contacteren om terug een poging te ondernemen het weer goed te maken. Echter heb ik ondertussen al de automatische logische denkreactie: " Ze heeft jou gedumpt, je hebt al meerdere male geprobeerd, ze contacteert je niet, ze wil niet met jou zijn, ik ben al zover waarom nog een terugval enz enz ... ". Genoeg redenen om dan toch maar niet te contacteren.

Lijkt wel op het afkicken van een verslaving ...

Maar de downs zijn natuurlijk tijdelijk en krijg je weer ups. Gedurende deze momenten breid ik mijn vriendenkring uit met nieuwe mensen, daten, familie bezoeken, zelfontwikkeling door veel te lezen en leren. Zou nog wat meer moeten sporten, reizen en meer focussen op mijn carriere. Tot slot genoeg zaken te doen en druk bezig te zijn. Als je het moe bent kan het ook best gezellig zijn om alleen te zijn en jezelf te verwennen.

Of je nu 20,30, 40 ... bent, je hebt een toekomst die jezelf in handen hebt. Het is nooit te laat om door te gaan en verder te ontwikkelen tenzij je een erge ziekte hebt. Voel je je nog gezond, dan kan er niets je tegenhouden.

Dus doorgaan. Laat het verleden zoals het is, wat telt is het heden en toekomst. Alles wat je nu doet heeft positieve gevolgen voor jezelf in de nabije toekomst.

Hey mensen, bedankt voor jullie reacties..
Soms valt het gewoon zwaar.. Mijn ouders zijn 1,5 jaar geleden 3 maanden naar elkaar overleden en veel familie is er niet meer over.. Praten helpt, maar met wie. Mijn vrienden zitten er ook niet iedere dag op te wachten.. Alleen zijn is niet iets wat ik gewend ben en dat valt me zwaar tegen. Als er iemand op de bank zit, het maakt niet uit wie, dan is er niets aan de hand.. Maar anders pfff.. Maar bedankt, morgen weer een nieuwe dag.. Hopelijk een andere dan vandaag..