Nu de woede over de breuk met mijn ex wat weggezakt is, neemt de liefde voor haar het over. We zijn op een vreselijke manier uit elkaar gegaan, omdat ze verzweeg dat ze een ander had, via sms het uitmaakte, niet met me wilde praten en volledig negeerde. En dat na 7 jaar bij elkaar te zijn geweest... Toen ik erachter kwam dat ze binnen een paar dagen na de breuk al een relatie met een ander had, ontplofte ik en heb haar op haar zwakke punten uitgescholden (ga maar uit van het ergste).
Dit deed ik om 2 redenen: ik wilde dat ze dezelfde pijn als ik voelde En ik wilde zeker weten dat ze me nooit meer zou durven spreken (zodat ik de hoop op kon geven dat het ooit nog goed zou komen).
Nu 2 weken later begin ik haar weer ontzettend te missen. Werkelijk alles doet me aan haar denken. Het liefste wil ik haar kunnen spreken. Maar ik besef dan ook weer dat ze mij iets verschrikkelijks heeft aangedaan en ze lijkt er geen spijt van te hebben. Toch kan ik haar niet haten en denk vaak dat ik mijn excuses moet aanbieden voor het scheldpartij.
Maar telkens als ik haar zie negeert ze me. Moet ik dan wel naar haar toe stappen? En wat als ik het wel doe, straks zegt ze dat ik haar met rust moet laten. Of stel ik heb mijn woordje gedaan. Ga ik dan weer hopen dat het ooit weer goed gaat komen, als het uit gaat met die ander? Diep in mijn hart weet ik dat ik haar niet geheel meer kan vertrouwen, maár ik mis haar zo erg... Zo erg dat ik haar misschien zelfs terug zou nemen. Bij haar kon ik altijd mezelf zijn.
Wat zouden jullie doen? Excuses aanbieden???