Excessen en de betekenis?

Steeds vaker stuit ik hier op verhalen van lange relaties die "goed" waren. Toch vertrekt dan wel de man of de vrouw bijna raadselachtig snel, zonder al te veel uitleg en is er ergens een ander. Vaak een collega. Niet altijd, maar vaak.

Dit roept vragen op.
Hoe goed kende je de ander (de ex dus)? Hoe was de communicatie? Daar moet iets gezeten hebben wat niet klopt, anders zou je het weten of aanvoelen.
De nieuwe van de ex zal toch ook denken, lijkt me , hij liep zomaar bij haar weg naar mij. Zomaar want echt veel rede (behalve stomme leugens waar je volgens mij niet intrapt en de verliefdheid op mij) Dan LOOPT HIJ TOCH UITE#INDELIJK OOK BIJ MIJ WEG...lijkt me................

Als dat niet zo is en men leeft zoals ook al vaker aangegeven is in een wegwerp maatschappij, roept ook dit de vraag op: Stel ik ben bij iemand en ik hou van hem of haar. Het gaat goed en er zijn weinig problemen. Dan komen er problemen. En ik besluit, ik kan wat anders krijgen waar ik verliefd op ben en dat is beter dus ik ga. Ik ren weg voor de problemen, dan toch.....ik weet er komen op een dag weer problemen of zie ik dan pas wie mijn partner echt is ???? Dan heb ik mijn partner toch nooit gekend en is het weer het eerste punt communicatie.......

Want als het niet om mijn partner gaat, maar om weg te komen van de problemen , dan
1. Mijn liefde voor degene waar ik lang bij was, is niet zomaar weg en als wel is ie er nooit geweest, dan was het wel makkelijk zo en uitzitten , maar geen liefde. Want in mijn optiek weet je na een jaar misschien twee jaar echt wel of de persoon waar je van denkt te houden er een is voor altijd. Dat voel je en bijzijdens dat mensen uit elkaar kunnen groeien en dat niet bespreken, zou k niet weten waarom zo een diep gevoel zo plots over gaat. Okee verliefdheid is leuk, maar je weet dat ook dat uiteindelijk vernaderd en wat heb je dan gewonnen en laten gaan?
2. De nieuwe waar ik bij ben, omdat ik wegrende voor problemen ga ik ook verlaten als er problemen zijn. Zo ben ik dan toch immers. Ik voel dat en hij of zij ook, want immers zo ging ik ooit eerder weg. Dat is dan toch iets wat in zo een relatie een heel belangrijke rol speelt..lijkt me.....

Denken mensen dan niet meer na? Praat men niet meer als er iets dwarszit, wat is dit? OF is er nooit echt diep gepraat? Wat is dit toch dat mensen soms trouwplannen hebben en kinderplannen en ze wonen al stielum bij een ander? Zijn die mensen niet uiteindelijk alleen voor zichzelf op de vlucht. Je knokt toch voor je liefde, want je weet ook dat je wel voor ene leuke verliefdheid alles op kan geven maar je kan niet meer terug!!!Je weet nooit wat je krijgt en weet wel wat je verlaat en dat je daar van houdt. Zeker na een lange periode, lijkt me dat je dat weet. En als je met je volle verstand gaat, dan weet je ook waarom en kun je dat uitleggen.

Wie snapt dit? Wie snapt waarom mensen na lange periode, zo als een blad daan de boom kunnen veranderen en gaan. Zonder om te kijken ...zonder antwoorden?

Eeffie

eeffie's blog
login of registreer om te reageren

Don, 22/02/2007 - 12:09 — onzeker meissie

Hoi Eeffie

Ik heb deze vragen ook,heb het gisteren ook nog neergezet hier op de site!
Ik snap er helemaal niets van hoe personen die je denkt goed te kennen als een blad aan de boom om kunnen draaien,die als er 1 hobbel is dan maar opstappen om het "geluk/ongeluk"bij een ander te zoeken!

Het begint met even rust nemen,afstand nemen,een time out of hoe je het wil noemen,maar dat is volgens mij al het begin van:ik wil het eigenlijk niet in je gezicht zeggen,maar ik stap toch op fase,want ik wil/kan niet communiceren!
Misschien heel zwart/wit gesteld maar zo heb ik het zelf ervaren!!
Ik denk dat net als John al zegt dat er geen antwoorden voor zijn,maar wij zitten met de vragen...

Groeten een onzeker meissie

Don, 22/02/2007 - 10:22 — Hoop

Excessen

Hoi Eeffie,

Wat een goed stukje en wat omschrijf je het toch goed. Ik heb ook heel lang met die vraag rondgelopen. Niet het feit dat mijn ex naar een ander ging maar wel dat hij zomaar wegliep. Zonder vechten wat ik wel had verdiend na 7 jaar. Zomaar als donderslag bij heldere hemel. Hoe goed kende ik hem? Was hij veranderd?

En het meest gekke is dat ik zo'n beetje de trouwste jongen op aarde had. Maar niet zo trouw in de zin van commitment dus, achteraf....

En dat kan ik nog altijd niet plaatsen maar geaccepteerd heb ik het wel. Losgelaten.

Ik denk dat er meerdere soorten mensen bestaan met verschillende normen en waarden. Onze zijn dat wij willen vechten voor een relatie. Niet ten koste van alles maar wel bij normale problemen.

Mensen die 50 jaar getrouwd zijn hebben gemiddeld 7 huwelijkscrisissen gehad. Je kunt in een langdurige relatie gewoon niet om crisissen heen. Er zijn nu eenmaal ups en downs... Tja en als iemand dan bij de eerste down wegrend en het niet samen probeert op te lossen dan leven we inderdaad in een wegwerpmaatschappij.

Misschien moeten we daarom bij nieuwe partners goed onderzoeken wat de normen/waarden op dat gebied zijn. Misschien moet ik daar eens over praten met mijn nieuwe vriendje. Maar anderzijds... Misschien weet hij het gewoonweg nog niet omdat ik zijn eerste vriendinnetje voor hem ben. Hoe kan ik dan weten of hij een vechter is op relatiegebied?

Anyway, goede vraag Eeffie.

Men moet gewoon praten als er iets dwarszit. Mijn ex had pas in de week van onze relatiebreuk door dat hem iets dwarszat. Het kwam er opeens uit zeg maar. Maar hij is ook nogal goed in het wegdrukken van vervelende dingen.... Er was dus niet gecommuniceerd. Ik heb bij mijn nieuwe vriendje wel het idee dat hij zegt als hem iets dwarszit. Misschien werkt dat dan beter ofzo.

Liefs,
Hoop

Don, 22/02/2007 - 14:58 — eeffie

Hoi Hoop Je verhaal roept

Hoi Hoop

Je verhaal roept een vraag op die je misschien inmiddels weet. Je ex was iemand die niet zo makkelijk aangaf als er iets was en tijdens de breuk erachterkwam dat hem iets dwarszat. Hij heeft een ander begrijp ik en dat loopt wel? Of speelt daar hetzelfde?

Verder zijn er misschien mensen op de site die zoiets zelf ooit gedaan hebben en kunnen aangeven, waarom zo plost?

Groet Eeffie

Zon, 05/08/2007 - 21:00 — ginger

liefde verblindt

Hai eeffie, je omschrijft het zo goed..het voelt echt alsof mensen niet meer vechten en hoe goed ken-de je eigenlijk je partner en degene met wie je partner vreemd gaat die zou toch ook moeten denken he als hij dat bij haar doet dan doet hij dat ook bij mij of kan hij dat doen..maar nee hoor, vaak verblind de liefde, in mijn geval roept de vrouw waar hij mee vreemddgaat dat hij heel trouw is en dat het al maanden over is tussen ons, dat mensen veranderen en hij mij alleen als moeder van zijn kind ziet, dat ik alles wat er nog tussen ons geweest is laatste maanden heb verzonnen...ik heb haar zelfs proberen te overtuigen dat niets is wat het lijkt..zelf had ik eigenlijk ook beter na kunnen denken toen ik J. ontmoette want hij had al een verleden met ex en kind..maar nee hoor ook ik zag het toen niet..liefde is leuk en mooi en fijn maar het verblindt dus ook en achteraf kan het verdomde lang pijn doen...ik weet wel dat mijn vertrouwen een deuk heeft gekregen, zelf ben ik ook ooit in een relatie vreemdgegaan en die pijn die ander toen heeft gehad die wil ik niemand ooit nog aandoen..je kan beter uitelkaar gaan als het niet meer gaat..maar meeste mensen?Ç¬®?Ç¬®gooien liever niet hun oude schoenen weg voordat ze nieuwe hebben ?Ç¬® ook omdat ze bang zijn om alleen te zijn...liefs ginger

Wie is online

Enquête

eeffie's Buddies