Hallo allemaal,

Graag had ik jullie advies, omdat ik zelf gek word van het piekeren...

Even een korte geschiedenisschets:
Mijn ex en ik hebben elkaar leren kennen een tweetal jaar geleden. Hij had toen nog een vriendin die hem voortdurend wou veranderen (lees vrienden niet goed genoeg, slechte gewoontes, niet alleen mogen weggaan, geen vertrouwen, enz). Bij onze eerste ontmoeting was het meteen goed raak qua klik en spanning en we werden een beetje naar elkaar toegezogen. Hij kon steeds bij me terecht en hoe ongelukkig hij ook was, ik liet hem steeds weer lachen. Daarenboven was er nog een extra fysieke aantrekkingskracht. Uiteindelijk heeft hij zn vriendin een klein jaar bedrogen met mij... Na vele ruzies met zn vriendin, geraakte het dan toch op een dag uit. Met veel verdriet, opgekropte woede en frustraties van hem. Hij had immers zoveel moeite gedaan, zij kon nooit iets opbrengen, wilde dat hij andere vrienden had enz...

De eerste maand nadat het uit was tussen hen, was er behalve wat smsverkeer ook bijna geen contact meer tussen ons. Nadat we elkaar weer gezien hadden, zocht hij steeds vaker mn gezelschap op. We hadden het leuk samen, leken net een koppel, ik kwam bij zn thuis, ging mee weg, bleef zelfs slapen en ging naar familiefeesten mee. Maar hij wou niet officieel bevestigen dat we een koppel waren. "Het zou wel goed komen". Op oudejaarsnacht, wou zijn ex hem ontmoeten. Ze hadden in de auto gezeten, zij had hem op de mond gekust, maar ze hadden vooral veel ruzie gemaakt. Toen ik aankwam in het café waar hij ook zat, mocht ik niet te "dicht komen" omdat de vriendinnen van zijn ex er ook waren. Hij gaf ook toe, dat zijn ex hem op de mond had gekust. Ik ben naar het einde toe ontzettend kwaad geworden en heb gezegd zo hoeft het voor mij niet meer! Hij raakte onmiddellijk in paniek en kwam naar me toe, van nee nee nu is het officieel, we zijn samen en iedereen mag het weten!

OK, ik was blij dat de kogel door de kerk was. Wat volgde waren maanden van pure fun. We waren veel samen en hadden plezier in de kleinste werkjes. Hij leek echt gelukkig, iedereen die hem goed kende, vertelde me dit zelfs spontaan. Zijn vrienden hebben me wel heel graag (zijn ex haten ze een beetje) en ik laat hem heel veel vrijheid wat betreft hobby's en weggaan. Bovendien ben ik zn beste vriendin en kan hij tegen mij dingen zeggen die hij aan niemand anders vertelt. Ik steun hem ook in alles wat ik kan en supporter voor hem op de tennis.

En dan als donderslag bij heldere hemel; een viertal weken terug. Hij stuurde me dat hij 's avonds niet naar mij zou komen. Ik vond dit raar, maar dacht OK het is zijn dagje niet (hij was toen immers al een aantal weken verplicht thuis wegens een operatie aan zijn knie). De dag ervoor had hij zelfs nog de vakantie betaald naar Turkije. De dag erna ging ik dan naar hem en alles voelde alsof hij het ging uitmaken. Uiteindelijk zei hij gewoon dat zijn gevoelens wat minder waren, maar dat het wel zou beteren. Deze verbeterde echter niet en hij werd meer en meer gevoelloos. Hij veranderde op een week tijd van datgene waar ik absoluut niet aan twijfelde, naar iemand die steeds meer en meer uit mn hand glipte. Hij vertelde me dat hij niet wist of ik de ware was. Dat hij dit gevoel wel had gehad met zn ex. Maar dat hij schrik had om een verkeerde beslissing te maken, hij vond me immers het beste meisje dat hij ooit gehad had. Hij vroeg me om nog extra bedenktijd en zei me dat hij het echt niet wist. Alles leek hem teveel... Hij voelde zich leeg. Ik probeerde hem met rust te laten, maar werd overspoeld door emoties. Via vrienden hoorde ik dan dat hij blijkbaar echt vrijgezel terug wou zijn. Ondanks het feit dat hij me echt graag zag en zelf zei dat hij hier spijt van zou krijgen. Omdat ik het erg vond om het via zijn vrienden te moeten horen wat zijn beslissing was, ben ik de dag erna zelf naar hem toegereden om te zeggen dat het uit was. Vlak voor ik wou vertrekken, pakte hij me echter vast, hij had het licht gezien, wou me niet laten gaan, we gingen samen op vakantie, enz... Een halfuur later was het benauwde gevoel er echter alweer. We zijn toen een volledig weekend samen geweest. En naar mijn inziens ging het echt de goede kant uit. Hij lachtte alweer om mn domme dingen en pakte me zelf vast enz...

Dit bleek echter een illusie zei hij achteraf. Twee dagen later was het uit, hij kon het niet meer opbrengen zei hij... Ik ben er vertrokken met de boodschap dat hij me nooit meer zou zien of horen.

Enkele dagen later kreeg ik al een bericht dat hij mn steun nodig had. Dat niemand hem beter kende dan ik. Ik reageerde vrij bot door te zeggen dat hij bij andere ook steun kon vinden. Dat het zijn beslissing was dat het uit was enz... Een week nadat het uit was begon hij me echter terug te bellen, ik nam niet op. Paar dagen later stuurde hij me dat hij wou praten, dat hij goed had kunnen nadenken, dat niemand zo een band had als wij en dat hij nu wel een gevoel had dat zei dat ik de ware was... Hij zou me niet opnieuw kwetsen, hij stond 200% achter zijn beslissing. uiteindelijk heb ik dan toch toegegeven (na een 20-tal berichten) om 's avonds af te spreken.

We hebben die avond 4 uur gepraat. Bleek dat hij vorige week, een dag nadat het uit was met mij, zijn ex nog had gezien (hij zei dat dit volledig los stond van het feit dat hij het uit had gemaakt met mij). Zij had hem weer helemaal hoop gegeven en voor de zoveelste keer in de laatste jaren omhoog gehaald en hoop gegeven. Een dag later had hij haar echter zien staan zoenen met een andere kerel. Hierdoor was hij opnieuw gebroken en had hij ingezien dat zij echt niet de ware was. Hij zegt dat deze knoop wat betreft zijn ex nu echt doorgehakt is. Toch zei hij dat we het nu rustig aan moesten doen, dat hij niet meteen de klik kon maken en dat ik hem minstens nog een maand tijd moest geven. (Ik had zoiets van je haalt me terug met het idee van ik heb beslist, jij bent de ware, we gaan er terug voor, ... en nu ga je weer twijfelen??) Hij begon ook heel vaak terug over zijn ex en dat hij ontzettend kwaad was op haar... Ik vroeg hem ook of hij me niet gewoon als vriendin zag, maar dit ontkende hij volledig, want er was passie en hij zag zich met mij wel oud worden enz... Hij vroeg tijdens het gesprek ook wel van "zou je binnen 2 jaar met me willen samenwonen?" en "we kunnen toch nog altijd een lastminute boeken?". Maar dan wanneer ik hier op in ging of ik teveel opging in het terug in orde krijgen, zei hij dat ik hem pushte :s

We zijn dan beiden naar huis vertrokken en hij flikkerde nog met al zn lichten voor hij een andere weg insloeg.
Een paar uur later kreeg ik opnieuw een bericht; "Hey, kan ik je zo dadelijk nog even zien?" Ik was meteen enthousiast en stuurde van je tuurlijk, maar wrm? of meteen erna te sturen van "maakt niet uit wrm, ik je gewoon ook graag zien!" Pas onderhalfuur later stond hij uiteindelijk op mn appartement. Hij begon me uitgebreid te kussen, zei dat hij van me hield, dat ik hem het moest laten bewijzen en de passie laaide weer hoog op. Ik heb een halfuur volgehouden dat sex me geen goed idee leek, maar stemde uiteindelijk toch in, omdat hij telkens bleef herhalen van "verpest het nu niet...". Hij zei dat alles wel goed zou komen en heeft me nog opgebeld toen hij weer thuis was om me slaapwel te wensen en te zeggen van je was beter meegekomen.

De dag erna een berichtje: goeiemorgen, goed geslapen, hoe voel je je? Ik stuurde terug dat slapen met dit warm weer maar moeilijk ging en verder dan dat ik bang was omdat ik niet zeker wist wat hij voelde en of hij wel meende wat hij zei. Hij antwoordde terug van "We zullen er aan werken. heb k gisteren toch gezegd. je mag me niet pushe. wat nog doen vandaag?" Klonk vrij aggressief vond ik zelf... Heb er dan puur op teruggestuurd dat ik veel ging doen, winkel, zwemmen, drink, Maar hier stuurde hij dan weer niet op terug. Paar uurtjes later dan maar zelf teruggestuurd; van pff zwemmen gaat ni door en tis hier zo warm. wa ga jij eigenlijk nog doen? ik kreeg twee uur later pas een bericht terug dat hij ging tennissen met een kameraad. 's Avonds stuurde hij een bericht en als ik niet antwoordde belde hij me direct. Hij zei dat hij daar en daar naartoe ging en toen ik hem vroeg van zie ik je nog vandaag? zei hij; eerlijk? ik denk het ni, ni da ik je ni wil zien, maar heb al afgesproken enz... waarop ik zelf heel stil werd. Hij vroeg wat er was en ik vertelde in tranen dat het niet eerlijk was, dat hij me had teruggehaald en gezegd had mn hart niet opnieuw te breken enz... En dat ik nu niet wist waar ik stond en dat hij me toch op zn minst wat moed kon inspreken of sturen. Hij zei toen weer dat ik hem aant pushe was. Ik zei toen van ja maar ik merk wel dat je mist, waarop hij zei van das toch goed? en hij zei toen van kga u laten... Hij heeft de hele avond of nacht niets meer laten weten. De volgende middag weer een bericht, met goeiemorgen en of ik goed had geslapen, dat hij naar die fuif was geweest maar dat er niet veel volk was en wat ik de avond ervoor nu gedaan had. Ik stuurde hier heel kort op terug : "gewoon in dat café en daarna naar dat feestje". Hij stuurde hier uiteraard weer niet op terug. 's namiddags heb ik em dan opnieuw zelf gestuurd van "hey gek, amuseer u straks met de wk finale in Eindhoven. Hoe laat vertrek j? En dan dat wij bij vrienden zijn thuis een groot scherm gingen installeren en bbq voorbereiden. + dan mn eigen pronostiek voor de wedstrijd op onze ouderwetse plaagmanier.
Hij stuurde hier een tijdje later wel op terug; wat ik aan het doen was en dat hij dacht dat die ploeg ging winnen en over de octopus die het WK voorspelt. Ik hier weer heel normaal en gek zoals vroeger op teruggestuurd. Hij weer eentje terug. Ik weer een. Dan weer even geen reactie.
Een uur later belt hij me. Zegt hij dat ze zo dadelijk voor bij mn thuis gereden zullen komen (wat hiervan het meldingsnut is, weet ik niet, maar het is een bericht!). Ik reageer niet en hij belt en stuurt opnieuw wat ik aan het doen ben. Ik stuur gewoon terug dat ik zn oproep net gemist had en dat ik een terrasje ben aan het doen.

's Avonds na de uitslag stuur ik hem direct een bericht, dat hij het mis had met zijn voorspelling. Eigenlijk een uitlach/plaag-bericht en met de boodschap hahaha, you LOSE en nog iets over de octopus. Ik krijg "fuck you ja" terug en hij belt meteen erna. Van oh tis ni eerlijk en dit en dat. En dat ze nu maar naar dat ander dorp gaan om verder te feesten enz... HIj zegt ook van mss kan ik je morgen zien, allé ik weet et nog ni, we zien wel. Zo precies alsof ik had gevraagd om hem te zien, terwijl dit niet het geval is. Iedere keer als hij iets zegt, lijkt hij onmiddellijk een verdediging in te bouwen en doet hij alsof ik de vragende partij ben.

Gisteren heb ik er dan niets meer van gehoord. Vanochtend belde hij me toen hij net wakker was om te zeggen dat hij een kater had, en beetje over het weer. Kort telefoontje, hij ging me laten want hij wist dat ik aan het werk was (maar dit was eerder weer een excuus leek me om de telefoon te beëindigen).

Ik probeer me normaal te gedragen als hij nu belt en zo de plagende lieve meid te zijn, die hij zo graag had. Maar ik weet echt niet waar ik nu sta... Wat moet ik doen en zeker niet doen? Wil hem heel graag terug, want we waren tot een maand terug echt wel een goed team. Is het goed dat ik opneem als hij belt? Zal het terug in orde komen? Moet ik vragen waar ik sta of duwt dit hem net verder weg? ADVIES IS GEWENST!!