Hoi,

ik ben een man van 27 en heb 11 maand geleden een meid leren kennen van 28, ze had me vanaf het begin gezegd dat ze bindingsangst had en heb ik hier dus ook rekening met gehouden, mss wel iets teveel. Ok, ik hoor iedereen al denken, 10 maand is niks voor een relatie, maar heb hiervoor een relatie gehad van 5 jaar en heb nooit gevoeld wat ik nu voelde.
Ik heb een maand moeten wachten tot ze zich kon openstellen om verder te gaan, ik vond dit niet erg eigenlijk, iedereen heeft zo z'n problemen dus is het aan de ander om voor zichzelf uit te maken of hij/zij hier al dan niet geduld en begrip voor kan opbrengen.

We hebben fantastische tijden gehad zonder eigenlijk al te veel strubbelingen, waardoor ik de indruk kreeg dat alles wel goed zat. We zijn samen op reis gegaan een kleine 2 maand geleden en daarna kwam onze relatie abrupt tot een einde. Ze voelde zich "gebonden" zei ze en ik ben hierop een beetje beginnen paniekeren en werd nogal emotioneel. Ik zag haar enorm graag en denk dat ik haar een beetje verstikte door te veel moeite te doen om haar bij mij te houden.
Op het einde zei ze dan ook dat haar gevoelens weg waren en ze zo niet verder kon, wat ik begrijp natuurlijk, ze vindt me een supergoeie kerel maar voor haar was de spanning en de uitdaging eraf.. Wss omdat mijn liefde voor haar "vanzelfsprekend" werd? Ze zou graag vrienden blijven maar ik denk niet dat ik dit kan, ik heb nu reeds het contact verbroken voor 1-2 weken, heb onlangs vernomen dat ze met haar beste vriend iets begonnen is.
Is dit een vlucht voor haar gevoelens of wat moet ik mij hierbij voorstellen? We zijn ondertussen een maand en 2 weken uit elkaar. Ik denk dat bij ons het "nieuwe" en "spannende" van een nieuwe relatie er af was en ze dit begon te zien als een vaste relatie en ze nu dat prille en spannende gewoon opnieuw zoekt bij iemand anders? Ze zei soms ook dat ze mij niet "verdiende" etc, ze heeft dus een laag zelfbeeld, terwijl ze echt een zalige meid is.
M'n vraag is, waar doe ik nu het beste mee? Kan ik haar binnen enkele maanden opnieuw contacteren en uitnodigen voor een drankje en zien wat het met haar doet of? Ik had al gezegd dat we mss binnen enkele maanden eens terug wat leuke dingen zouden kunnen doen als vrienden om te zien hoe dat zou lopen, maar hier zei ze dat ze dit wel zou willen maar dat ze denkt dat haar gevoel niet meer zal veranderen. Zegt ze dit omdat ze nu iemand anders heeft of? Ze heeft me ook bedankt voor alles wat ik voor haar gedaan heb en gezegd dat ze het ook graag anders had zien lopen. Is ze nu echt gewoon bang geweest om zich in een vaste relatie te nestelen of was ik gewoon niet de juiste persoon voor haar?
Ze deed wel veel voor me en is eigenlijk altijd goed geweest voor me, deed veel romantische dingen, gingen elk weekend wel ergens heen, noem maar op.
Ik weet dat de meeste hierop gaan reageren met "laat haar vallen, ze is het niet waard", etc.
Maar ik blijf haar, zelfs na 1.5 maand nog steeds elke dag even hard missen. Ik heb haar in mijn laatste bericht (2 weken geleden) gevraagd niet meer te reageren omdat ik het anders niet kon loslaten, dit heeft ze ook gerespecteerd tot hiertoe en ik denk dat ze me ook nooit meer uit haar eigen zal contacteren omdat ik gevraagd heb me niet meer te sturen. Ik gun het haar dat ze haar geluk vind, ook al is het niet bij mij, maar stiekem hoop ik toch dat we ergens elkaar terugvinden. Denken jullie dat, als ze toch merkt bij haar beste vriend dat ze me toch mist, ze zelf toch nog de moed zal hebben om terug te komen? Ik vrees hier een beetje voor.
Ik zoek hier natuurlijk nog ergens een beetje hoop en houvast, hoewel ik probeer gewoon door te gaan met m'n eigen leven, wat ook aardig lukt, m'n gevoel voor haar vermindert niet en het gemis blijft even erg. Dus mensen die plannen om haar de grond in te boren, thanks but not thanks, daar heb ik geen boodschap aan. Graag een degelijke, rationele reply zonder haar met de grond gelijk te maken.