Ik weet het, ik weet het... het is niet verstandig, maar om mijn kind tevreden te stellen heb ik mijn exman uitgenodigd om te eten .... maar ook om een bepaalde leegte weer op te vullen. Ik ben bij mijn exman weg gaan om hem.... en nu lijkt het logisch om mijn exman weer te benaderen... alle pionnen weer op zn plaats....maar zo werkt het niet, dat weet..rationeel zie ik dat dit niet werkt, maar angst neemt de over hand.... ik heb hem dat gesmst en hij reageerd: veel succes met je gezin... thx thats what i needed more. ik wil hem.....hem hem.... niet zoals het de afgelopen maanden was.. maar zoals het voorheen was.. voordat de ruzies begonnen.
Ik heb nu een pilletje ingenomen om te kalmeren, ik merk dat ik nog te pankierige reageer. We hebben nu 1,5 dag geen contact gehad... de connectie wordt steeds minder. Ik vraag me of hij nog aan mij denkt of hij mij mist....... ergens ( misschien vertroebeld door emoties) denk ik dat het nog goed komt.... ik weet niet of dit voorgevoel is of de hoop ????
Gisteren nacht schoot ik wakker met het idee dat hij met een andere vrouw iets zou nemen??? ik weet dat ik moet loslaten... maar mijn gevoel werkt niet mee. verdomme!
HIj is zooooooooooooooo resoluut, maar spreekt zichzelf tegen af en toe en daar put ik mijn hoop uit.
Ik zit nog blijkbaar in de 1e fase van verwerken, want ik wil contact, al is het maar om zijn stem te horen. Damn wat hou ik veel van die man. heb de wereld voor m over