Wat fijn om een blog van jou te lezen Krulie.

Machteloos voel je je schrijf je..dat blijft bij mij hangen...
Misschien een mooie uitnodiging voor je om je bij machte te gaan voelen.

Door jezelf vragen te stellen.

Zoals bijvoorbeeld.

Wat verwacht jij van dit kontakt..
Wat wil jij
Wat geeft jou rust..
Waarom heb je destijds de relatie beeindigd..

Je hebt de relatie niet voor niets beeindigd destijds.
Een verbeterde versie van je ex, vind ik gevaarlijk om zo te denken, en dat verlangen aangewakkert is lijkt me heel logisch, daar hoef je jezelf niet schuldig om te voelen.
Hij is vertrouwd.
Maar hij is niet voor niets je ex.

Liefs Mariah

Klinkt misschien vreemd, maar voor het forum vind ik het persoonlijk een rijkdom om de verhalen van leden van wat oudere leeftijd te kunnen lezen. Mensen in beweging, ongeacht de leeftijd, altijd mooi.

I.t.t Hortensia vind ik het niet geforceerd overkomen. Je hebt de relatie eerder verbroken omdat je er niet verder in kon, ondanks dat je het als je beste relatie ever hebt ervaren. Dus een (wederzijds) zwak zal er altijd blijven. Is ook niets mis mee, en niet zo vreemd dat de sentimenten en gevoelens dan weer hoog oplaaien. Dat er nog steeds een klik zit en van jouw kant een mate van houden van kan het vlees dan zwak maken. Voor mij lijkt het op basis van wat jij schrijft de ontmoeting iets natuurlijks te hebben.

Vervelende voor jou nu nog is dat het een behoefte blootlegt die je eerder niet zag of wilde erkennen. daar hoeft op zich niets mis mee te zijn. Hij geeft duidelijk aan prioriteit te willen geven aan zijn proces en joi de vivre manier van in het leven staan t.o.v vrouwen op dit moment. Hoe het morgen of in de toekomst zal zijn, en welke plek jij daarin zou kunnen hebben is onduidelijk.

Volgens mij moet je daar ook niet op willen wachten of daar antwoorden van zijn kant van willen hebben. Vraag is wat jij er voor jezelf mee wil en kan. De vraag aan jezelf is wat jij er mee kan.

Kan dat wat hij je te bieden heeft voor jou genoeg zijn/worden, zonder dat het een onrustige beweging in jezelf teweeg brengt. Een 50/50 basis of minder, vorm van vriendschap die een kleine aanvulling in je leven kan zijn zonder dat je daar verder al te grote verwachtingen bij plaatst ? Hem grotendeels laten bepalen en wat een constant bewaken van je eigen gevoelens vereist ?

Valkuil blijft dat iets wat onbereikbaar is of ongrijpbaar is toch wel een mate van aantrekkingskracht/verleiding met zich mee brengt.

Aan de andere kant zie je nu ook waar voor een deel de kern van je onrust van NU ligt. Dat kan je aanschouwen en het deel van het bevrijde gevoel op pakken en je blik te verplaatsen. Het gevoel van eenzaamheid aan te zien, los van hem te maken en daar iets mee/aan te gaan doen.

Je geeft aan dat nu je er weer even aan geproefd hebt dat het je naar meer smaakt. Dat zit niet exclusief aan hem verbonden. Het zou kunnen zijn dat een aanzet voor je kan zijn om nieuwe vriendschappen en potentiële nieuwe partners weer te durven te gaan ontdekken. Daar zullen vast wel mogelijkheden voor zijn voor, met alle respect natuurlijk, de iets oudere jongeren onder ons. Wie weet heeft hij beeld moeten komen om die beweging bij je in gang te brengen.

Niets komt voor niets. En blog gerust vaker.

Krulie, als het niet te zwaar is, dan moet je het ook niet te zwaar maken, he... Als je tevreden kunt zijn met hem af en toe zien, en daar een fijne relatie uit opbouwen, dan is het dat gewoon. Niks ergs aan. Als je erg onrustig wordt, en je wil eigenlijk iets heel anders, dan kun je beter weggaan. Want hem ga je niet meer veranderen, he. Dat hij in therapie zit, verwacht daarvan niet dat hij ineens een ander mens wordt, hoor! Hooguit dat hij zichzelf ook weer een beetje gaat snappen.

Ben je eigenlijk tevreden met hem, ga dan zo door. Kleine stapjes zetten, en kijken wat je er verder uit kunt halen. Is hij niks voor je, hem dan weer laten gaan. Dat stukje effe uitvinden, he, of het echt wat is....

Veel sterkte van Waterman

Beste Krullie,
Goed dat je me op jouw blog attendeerde.
Ik heb alles gelezen, inclusief reacties en heb niet zoveel meer toe te voegen dan in herhaling te treden van wat anderen reeds antwoordden. Je bent inmiddels ook weer een paar weken verder en ik ben benieuwd naar verdere ontwikkelingen.
'Oei, oei' ivm volgende quote:

"Oei, oei" omdat je bijna weer terug glijdt in oudere patronen waardoor onrust ontstaat.
Ik lees: een man in therapie die vrij wil zijn, die met zichzelf bezig is en intussen ook met andere vrouwen. Lekker!
Wil je dat?
Als jij zo sterk kunt zijn en hem louter en alleen voor jouw eigen genoegen neemt zoals hij is en verder doorgaat met jouw leven en verworven vrijheid en zelfstandigheid, zonder verwachtingen (want laat hij maar eerst uit zijn eigen sores komen). Allez-y!
En spreek niet alles uit, al je twijfels, al zijn twijfels. Analyseer niet alles en vooral niet met hem. Laat dingen ook eens spontaan... hoewel - al zo snel intimiteit - zou ik voorzichtig mee zijn.
Ik zou het contact in het begin beperken met juist de leuke wat oppervlakkige dingen. Samen uit eten, filmpje, concert en weer ieder zijns/haars weegs. Laat het maar even sudderen en waarom zou jij daarbij niet het initiatief nemen om jouw onrustgevoel weg te halen.
Ik ben het - zoals meestal - eens met Waterman.
En ik vroeg me ook af... Is hij jonger dan jij?
Ben benieuwd hoe het nu, drie weken verder... met jou gaat.
Hartelijke groet,
Seetje