wat ik zou doen, en ja dat is echt wat ik zou doen hé.

Ik zou een gesprek aan gaan met hem. Hem vertellen dat het zoals het nu is niet verder kan. Dat zal hij zelf ook toegeven. Het doet je pijn hem zo te zien. Jij wilt er voor hem zijn en hem helpen. Het is overduidelijk dat hij nog gevoelens voor je heeft. Ook dit zal hij bevestigen als je dit zegt. Ik zou hem zeggen dat de situatie nu eenmaal zo is dat je hem niet volledig kan steunen omdat jij de hetgeen bent wat hem verdrietig maakt. Wel wil je hem supporten en naar hem luisteren als hij hulp gaat zoeken bij een psycholoog.
Als hij echt om je geeft doet hij dit voor jou. Hij wil jou toch ook gelukkig zien?
Natuurlijk heeft hij veel verdriet maar juist jij kan dat niet wegnemen.

Je zou ook nog wat vrienden van hem kunnen regelen die er voor hem zijn.

Het enige wat je voor iemand kan doen zonder daar zelf bij te zoeken is het bij de huisarts aangeven lijkt mij.

Het is namelijk niet jouw verantwoordelijkheid. Jouw verantwoordelijkheid ben je zelf. Dat is veel belangrijker dan die ander (met dank aan Waterman ).

Als hij zelf die verantwoordelijkheid niet neemt moet die verantwoordelijkheid bij de huisarts worden gelegd. Die moet dan maar kijken wat hij er mee doet.

door de zieligheidskaart te spelen en op je schuldgevoel en mededogen in te spelen. Alles zodat je je met hem bezighoudt ipv die nieuwe jongen.
Trap er niet in!