Hey iedereen,

gisteren is dus de start gegeven van het 3-daagse dorpsfeest. Ik ben er dus helemaal alleen naartoe geweest.. Ik stond daar met rillende benen, schrik om mijn ex, en vooral die groep, tegen te komen. Tot grote verwondering zag ik ze niet..

Tot de openingsact begon.. De act kwam door het publiek, vlak langst me gepasseerd.. En wie deed mee.. Mijn ex en die groep.. We keken elkaar voor een seconde recht in de ogen, en ook al was ik ergens zeker dat hij het was, het eerste moment was ik toch niet 100% zeker.. Hun gezicht was nl. helemaal geschminkt en pas toen ik nog een paar anderen herkende wist ik dus dat het mijn ex was.. Ik heb hem nog proberen te zoeken, maar ik vond hem niet meer.. Heb hem van de rest van de avond ook helemaal niet meer gezien.. Ik dacht naar huis te gaan, toen ik ineens andere vrienden tegenkwam.. Iets verder stond die andere groep, maar van mijn ex niets meer te bekennen.. Net alsof hij in rook was opgegaan..

En in eerste instantie gaf ik er niet veel aandacht aan. Ik had me nog geamuseerd, ben toen doorgegaan.. Heb nog even gechat, maar pas daarna viel het op mij.. Ik miste hem enorm Ik had zin om hem te sturen (niet gedaan, btw).. Ik miste ons verleden als vrienden, ons uitgaan.. Alles.. Ik miste onze relatie niet, maar HEM.. Wou hij mij niet meer zien of kon hij me nog niet zien? We hebben (gisteren exact) twee maand geleden nog een gesprek gehouden.. Nouja, langst sms.. Ik stuurde hem toen: I will see you again, maybe not tomorrow, maybe not this year, maybe not in this live, but I will see you again...
Zijn antwoord: I will see you again, but not yet, not yet...

Het is gewoon weer alles bij elkaar.. Ik denk dat ik de NC zo lang heb volgehouden omdat ik wachtte op gisteren.. Maar gisteren ging dan niet echt zoals gepland.. Vanavond ga ik terug, en morgen ook, misschien dat ik hem dan nog eens zie.. Ik weet het niet.. Het enige dat ik weet: Mijn gevoelens voor hem zijn nog lang niet weg en het voelt alsof ik gisteren honderd stappen terug heb gezet in mijn verwerkingsproces.. Hem die ene enkele seconde zien was al genoeg om de grond vanonder mijn voeten te krijgen..

Ooit heb ik eens een aflevering van Sex and the city gezien, waar Carrie een vraag stelde die mij eigenlijk al een tijdje bezig houdt.. Ok, in mijn ogen, in my point of view, zijn ik en m'n ex tijdens onze relatie van elkaar weggegroeid door omstandigheden, zowel door mij als door hem als door die groep, en dat deed enorm veel pijn.. En ik ging er terug onderdoor en dat wou ik niet meer, dus heb ik van hem vaarwel moeten zeggen, maar dat wil niet zeggen dat ik hem niet meer graag zag.. Wat ik voelde voor hem was (en is eigenlijk nog steeds) zeer intens, ook al ben ik, heel raar gezien, over mijn liefdesverdriet heen.. Mijn liefde voor hem is er nog, maar verdriet heb ik niet meer van die liefde.. Ik heb meer verdriet dat ik HEM kwijt ben ipv onze liefde.. Nouja; de vraag van Sex and the city:
Als twee mensen die elkaar heel graag zien uit elkaar gaan, waar gaat die liefde dan naartoe?
Dat vraag ik me af: Waar gaat onze liefde voor elkaar naartoe? Voor hetzelfde geld beteken ik absoluut niets meer voor hem.. Maar langst de andere kant kan ik nog teveel voor hem betekenen, misschien dat hij daarom niets van contact wil.. Hij zei het zelf twee maand geleden: Denk je dat het voor mij gemakkelijk is om niet terug te sturen??
Maar wat gebeurd er met de liefde? Men zegt: Liefde is vuur.. Maar vuur heeft een bron nodig om te kunnen blijven branden.. Maar wat als dat vuur uitgaat? Als vuur brand op kolen, en dat vuur gaat uit dan blijven de kolen nog een hele lange tijd verder smeulen.. Soms heeft het maar iets kleins nodig om terug in brand te schieten.. Is het dat soms dat ons weerhoud om contact te zoeken en terug vriendschap op te bouwen? Zijn we bang dat er weer een kleine vonk tussen ons gaat zijn en dat de hele boel weer in brand vliegt? Uit schrik dat alles weer gaat herbeginnen van problemen om elkaar dan definitief kwijt te raken?

Ik snap zijn kant momenteel wel.. Een vriendin van mij heeft ook een ex die haar blijft sturen: Ik mis je enz.. En zij zegt ook: Ik vind het absoluut niet gemakkelijk om te blijven zwijgen, maar ik hou vol.. Ze zei: Het ging gewoon niet meer.. Maar haar gevoelens voor die jongen zijn ook nog niet weg.. En deze nacht heb ik nog een gesprek gehad met iemand.. Ik zei dat ik niet ging sturen naar m'n ex, maar dat ik het wel wou.. Hij zei: Niet sturen, Heeft hij jou iets laten weten?
Doet hij moeite voor jou? Toont hij interesse in wat je doet?
En spijtig genoeg is elk antwoord: Neen.. Hij heeft me niets laten weten, hij doet geen moeite voor mij en hij heeft geen interesse in wat ik doe.. Maar misschien is het net zoals die vriendin.. Misschien is dat zijn manier om ermee om te gaan.. Ik praat het niet goed, want het doet verdomme veel pijn, maar als dat zijn manier van verwerken is, moet ik me daarbij neerleggen.. En hoe vreemd het nu zal klinken, en ik blijf erbij, mijn ex is mijn soulmate..
Mijn definitie van soulmate is:
2 zielen die elkaar minstens 1x in elk leven moeten tegenkomen, maar dat kan verschillende uitingen hebben: broers en/of zussen, vrienden, geliefden.. Maar elk leven bepaalt hoelang ze samen zullen zyn..

En ik ben hem tegengekomen, ik heb met hem 8 prachtige jaren achter de rug, maar bepaalde dingen in dit leven hebben ons uit elkaar gekregen en die laatste 6 maand waren bikkelhard voor me, ik heb met mezelf moeten vechten om hem niet kwijt te raken, maar de dag voor ik het uitmaakte gebeurde er iets waarvan ik dacht: Als ik dat er ook nog eens moet bijnemen, weet ik meteen dat dit voor mij een verloren zaak is..
Misschien dat we elkaar nog tegenkomen in dit leven, misschien ook niet.. Hij zit heel diep in m'n hart, en zover is nog nooit iemand geweest en ik weet dat ik nooit iemand nog zo ver ga laten komen.. Ook al, moest ik ooit iemand anders vinden, zal ik die persoon wel graag zien, en ik zal er wel van houden, maar niet zoals ik van m'n ex gedaan heb.. Elke liefde is anders, en de liefde dat ik voelde voor m'n ex, ik dacht dat zoiets alleen in filmen of sprookjes werkelijkheid was. Liefde is iets mooi, maar het kan ook iets verdomd verwoestend zijn..

Ik hoop dat vanavond een beetje zal meevallen.. Misschien zie ik hem weer voor een seconde, misschien zie ik hem helemaal niet meer.. Ik ga mijn plezier niet laten vergallen door hem, maar het doet ergens pijn om te weten dat hij zich in een straal van 30m van me bevindt en ik niets van hem zie of hoor..

Nouja, dit is het voor vandaag

Groetjes!!