Daar zit je dan, op een vrijdagavond. Maand terug zou ik op de vrijdagavond naar mijn vriendin gaan. Maar dat hoeft gewoon niet meer. De leegte is geboren, na bijna 4 jaar weet je niet meer wat je deed in het weekend. Je zit thuis en wacht op wat komen gaat. Nu ben ik ziek geweest en is het nog allemaal lastiger, want vroeger kon je troost zoeken bij haar. Het fijne gevoel dat je had als je in haar handen ligt.
Vrienden, heb ik eigenlijk niet. Vroeger werd ik veel gepest en dat doet je dan niet echt goed. En afgelopen jaren kon ik ook niet echt opbouwen, want overdag werkte ik 's avonds wat moe. En dan op vrijdagavond t/m zondag ben je bij haar. Dat heeft nadelige gevolgen als het uit gaat. En dat ervaar ik dan ook zo. En dan wordt je wakker in je eigen bed, niemand naast je. Dat wil je toch wel? Als je wakker wordt en iemand zei goedemorgen tegen je, met een lach. Maarja, je zoekt troost door mensen aan te spreken, of TV te kijken en lekker niets doen. Of even gebruik maken van twitter. Maar dat houd je niet alle dagen vol.
Gelukkig zit ik nog op een drukke fora waar ik me dan wel kan vermaken, maar dat zegt niets.
Maar vanavond ga ik dan toch met mn broer gezellig de kroeg in, flink wat afleiding. En hoe ik het zou houden, geen idee. Dat zien we dan wel weer!
Even wat anders doen.
Heb op dit moment exact hetzelfde aan de hand maat..
@johan86
Ik ben deze week ook al een aantal keer weg geweest met een vriend, wat gaan drinken. Ik heb me voorgenomen geen alcohol te drinken. Kwestie dat ik geen domme dingen wil doen.
tsja
tsja, het klinkt herkenbaar. heb vanavond dan flink wat genuttigd. van mn broer mocht ik niets meer, hij is best zorgzaam. hij is bang dat ik teveel foute dingen ga doen.
ben zelfs fout bezig door mn ex te sms-en dat ik haar mis, bij het uitgaan. maar ik laat mn gevoelens spreken. iets wat ik ook wel belangrijk vind.
gelukkig kan ik steun vinden en heb ik een hoop lol. helaas zonder haar, uiteindelijk kom ik er bovenop, maar hoelang heeft het nodig?
we zullen zien.
*dit bericht is vanaf een mobiel getypt, dus excuus voor typfouten*
je bent absoluut niet de
je bent absoluut niet de enige... heb er zelf ook weer enorm last van op het moment. Op het station zie ik de trein vertrekken naar Amsterdam, de trein waar ik elk weekend in sprong voordat we samenwoonden, de trein die voor mijn gevoel naar mijn huis gaat! Maar helaas ben niet meer welkom, in plaats daarvan 'mag' ik weer naar mijn eigen huis waar ik noodgedwongen heen moest nadat hij me wegstuurde. Tja, en dan kan ik alleen maar janken... en bij mij is het nota bene nu bijna een jaar geleden dat ik verhuisde, ongeveer 2 maanden nu sinds het allerlaatste contact. Net als jij heb ik nog heel weinig vrienden hier, bijna geen, net als jij vroeger gepest en tja als je weer eens moet verhuizen en weer alles kwijtraakt wat je had, eigenlijk moet je dan weer beginnen met bouwen maar ik had er de puf en levenslust niet voor tot nu toe, en ben ook niet de vrolijkste, nieuwe vriendschappen bouwen is dan niet zo simpel. Precies hetzelfde dus. Wat ik eraan doe? Maar doorbijten, me super eenzaam voelen, proberen zo goed mogelijk te zorgen voor mezelf maar het is lastig soms. Ik wilde alleen even laten weten dat je er niet alleen voor staat!