Hallo allemaal, ik wilde graag even van mij afschrijven.
20 jaar geleden een man ontmoet waar ik knettergek op was, zijn relatie was uit en de klik was er. Maar ik was the rebound en dit liep stuk. 2 jaar later kwam hij terug bij zijn ex, hun kregen 2 kinderen en hadden totaal 18 jaar een relatie.
Op FB een bericht dat het uit was, hoe het met mij ging en ik was single en we spraken af. De klik was meteen voor mij weer daar. Het is ook een leuke vent met een vlotte babbel, ziet er goed uit en bam de vonk was daar.

Maar....... de eerste dag alles aangehoord, zijn vriendin was er vandoor gegaan met een vriend, zijn moeder was kort daarna overleden en hij had het zwaar! Begrijpelijk ook, alleen was het veel voor een eerste date.
Hij zei dat het ook wel aan hem lag hij tekort was geschoten naar haar met het geven van aandacht en liefde hij geen seks meer wilde en zij was altijd idolaat van hem dus hij had zeker zijn aandeel in het stuklopen.
Ook daar had hij last van.... schuldgevoel dat hij zijn gezin niet bij elkaar had kunnen houden.

De eerste keer dat ik daar sliep, zag ik een schim voorbij lopen. Keek naast mij en zijn kussen was weg, hij was op zolder gaan liggen. Ik zag een foto van zijn ex naast het bed. Op fb stonden nog allemaal foto's, duidelijk iemand die emotioneel niet beschikbaar was.
Ik lag daar echt heel onbehagelijk in dat vreemde huis en bed en heb een taxi gebeld.
De volgende dag 8 oproepen gemist.... het hem speet, ik de eerste was na de scheiding die hij meenam of ik hem tijd wilde geven, hij vond mij echt leuk enz.

Zo gezegd zo gedaan, we zagen elkaar veel, deden leuke dingen als hij de kinderen niet had.
We waren veel samen, kende elkaars vrienden maar altijd een bepaalde afstand voelbaar.
In zijn woorden ging hij heel hard in het begin, de kinderen ontmoeten etc. Waarop ik zei rustig aan omdat zijn woorden het tegenovergestelde waren van zijn gedrag.
Genegenheid miste volledig! Hij gaf afstand af en daardoor hield ik ook mijn veilige afstand om niet weer gekwetst te worden.
De start is dan altijd niet echt goed, beiden afstand houden om eigen redenen.

Hij vroeg mij mee op skivakantie, ik dacht kijken of dit ons nader brengt.
Op de heenweg de woorden, ik had nu bij mijn gezin moeten zijn, niet hij.
Voelde rot, voelde alsof ik die dagen was meegevraagd als afleiding omdat zijn ex ook op vakantie was met de kinderen en die nieuw man.
De vakantie wederom zoveel afstand voel en merkbaar, ik had het zwaar! Zelfs zijn vrienden zeiden dat hun vonden dat hij vrij koel deed tegen mij, dit niet aan mij lag.

Na de vakantie goed gepraat, over die afstand, waarom we weinig tot niet bij elkaar sliepen etc.
Hij zei dat hij wel om mij gaf, dit met zijn verleden te maken had, het niet aan mij lag dat het wel aan mij lag of ik hem tijd gaf en wilde geven. Hij wist dat hij een lastig man was etc.
Dus tegen mijn gevoel in gaf ik het tijd, wilde niet meteen opgeven.
Ik begreep dat hij veel had meegemaakt en ik praatte zo zijn gedrag goed voor mezelf.

Maar het viel mij steeds zwaarder, ik werd onzeker, uitte dingen verkeerd en zei ook de verkeerde dingen uit die emotie. Een man die je nooit aanraakt voelt echt heel eenzaam.

Ik ben op dezelfde dag jarig van zijn zoontje en hij stelde voor dat ik kwam omdat veel vrienden kwamen en ik dan langskwam als "een" vriendin, je snapt het het zoveelste voorstel wat niet door ging.
Op Fb foto's plaatsen hoe gezellig het was op de bbq en ik zat thuis, voelde rot op mijn verjaardag.
Hem dat ook gezegd en dat begreep hij, goed dat ik dit uitte, hij wist dat het ook lastig was voor mij maar hij wilde zijn kinderen nog niet belasten. Ze zouden het door hebben ook al kwam ik als "een" vriendin.
Terwijl hij tig voorstellen deed om het zo aan te pakken maar deze nooit na kwam.
(ik weet het een kluisdeur voor mijn hoofd gehad) Zie ik nu ook in.

Dag daarna gingen wij wat doen voor mijn verjaardag, hij wilde wat persoonlijks kopen maar aan de sauna had hij zelf ook wat. Pfff klonk ook weer erg warm.
Ik gaf zelf 100% deed alles, kopen voor hem en de kinderen, dat hij dan eten had als hij ze had, kocht kado's voor de kinderen als hij geen tijd had etc, ruimde het huis op.
Hij vond mij zo lief, warm, zorgzaam, hij zich vaak gelukkig voelde bij mij, hij de rust vaak kon vinden bij mij maar nooit de woorden ik ben dol op jou of zo.
Voelde steeds meer aan als een vriendschappelijk contact met een fysieke klik erin.
Ik wist niet meer wat ik kon doen om dit te laten veranderen, het voelde niet meer spontaan en het idee dat ik op eieren liep. het koste mij zoveel energie.... ik was zo moe aan het worden.

Toen was er een evenement en hij vroeg of ik kwam, ik blij en kwam bij zien gaf hij mij 3 zoenen om mij wang in het bij zijn van zijn vriend en broer die ik al kende na een contact van 5 maanden, ik voelde mij zo klein.
Zijn vriend werd boos en zei wat doe je? Het is je vriendin hoor.

Toen de dag daarna of ik even een drankje kwam doen hij met zijn dochtertje er zou zijn of ik dan ook even kwam.
Ik zei laat maar weten hoe laat en je snapt het niks......
Hem geappt leuk dat je even wat laat horen, dat was de druppel.........
Dit een een staartje aan voorbeelden.

25 mei kwam hij weer met zijn apps, ik alles was wat hij zocht in een vrouw, hij van zichzelf baalde dat hij het dan toch verklootte. Hij worstelde mijn eigen gevoelens, ik daar niet de dupe van mocht worden, weer wellicht zit de scheiding nog te diep, wat gevoel allemaal doet met een mens, ik een man verdiende die 100% voor mij ging.
Ik hoorde die dag dat hij verzwegen had dat ik uitgenodigd was voor het feest van die vrienden van de wintersport en dacht okay... zoveel geef je dan niet om mij.

Heb geblokkeerd uit eigen bescherming niet weer in die woorden te trappen.
Nu komt het...... Nu blijkt dat hij 3.5 een relatie heeft.
Dat was dus of net tijdens ons op heel kort daarna.

Deze vrouw heeft 21 maart dit jaar haar man verloren aan een hartstilstand, in het bijzijn van hun kinderen.
2 maanden later heeft ze dus wat gekregen met mijn ex.
(denk dat ze elkaar van vroeger al kende) Mijn ex deed veel in het voetbal en haar overleden man ook.
Lijkt mij ook zwaar voor haar kinderen, dat hun moeder na 2 maanden alweer een nieuwe vriend heeft.
Hun vader is net pas overleden, maar goed dat is hun pakkie aan.

Nu op FB staat er dat hij een relatie heeft, zijn kinderen weten het nu ook, hun zijn totaal verliefd en nu kan alles wel.
Het is niet dat ik het anderen niet gun hun geluk te vinden.
Maar ik ben verdrietig dat het voelt alsof ik wederom the rebound was, de weg heb vrijgemaakt voor een ander.
Vrijdag zag ik ze samen, hij weet dat ik daar altijd ben 1 keer in de maand en dan komt hij met zijn nieuwe vriendin.
Voelde respectloos, hij zei altijd mij echt een top vrouw te vinden, had dan eerlijk geweest.
Sas voor je het van anderen hoort ik heb een relatie. We zijn volwassen mensen lijkt mij.
Behandel iemand dan ook met respect.

Ik weet dat ik het los moet laten maar ik ben zo boos, twijfel aan mezelf wat is dan niet leuk aan mij, wat had ik anders moeten doen. Misschien had ik meer de warmte uit hem moeten halen ipv mijn afstand ook te houden.
Ik maak mezelf helemaal gek daarmee.
Het voelt allemaal zo zuur...........