Jullie zullen wel denken, jeetje ze is wel heel vaak op deze site. (sorry daarvoor, maar gelukkig zijn er dit soort site's!)

Kan het gewoon nog niet bevatten dat hij, de liefde van mijn leven, niet meer met mij verder wilt.

Het is 1 ½ jaar geleden al eens eerder uit geweest. Dit kwam doordat ik twijfelde over de relatie en hij mijn eerste liefde is en ik niet zeker wist dat hij de ware was. Hij betichtte mij van vreemdgaan, dit was echter niet gebeurd. Toch was het binnen 2 weken weer goed en stond hij met hangende pootjes voor de deur bij mijn ouders.

Heb hem gebeld van de week, had ik niet moeten doen. Hij wil het echt doorzetten,.. zijn beslissing. Maar zegt me wel heel erg te missen en de rituelen die we elke dag hadden, hij maakte me altijd wakker s’ochtends met: schat, wakker worden en een lieve kus. Ik had dus nooit een wekker nodig.

S’avonds kookte hij meestal, omdat hij eerder thuis was. En dat was onze afspraak met elkaar, wie het eerst thuis is kookt. En hij kan verdomde goed koken!

We sliepen al 7 jaar lepeltje lepeltje, iedere nacht! Of we nu met ruzie naar bed gingen of niet, zodra hij tegen me aan kwam liggen kwam het altijd allemaal weer goed!

Ik mis zijn armen om me heen, zijn lieve woordjes die hij altijd tegen mij fluisterde, zoals ik hou van je heel veel en wat zie je er leuk uit!
Ik mis hem, zo immens. (ik krijg tranen in mijn ogen, maar probeer me sterk te houden). Dit soort dingen deed hij dagelijks!

Wat ik niet begrijp is, dat dit de afgelopen tijd niet echt veranderd is. We mailden lief naar elkaar,.. en kreeg dus ook lief antwoord terug.
Aan zijn acties was dit ook niet af te zien. Mega grote en lieve kaart gekregen voor mijn verjaardag gehad en hij tilde me nog op en draaide nog rondjes met me in de lucht (knuffelend).

We hadden allemaal plannen om lekker weg te gaan met elkaar. Zodat we weer wat tijd voor elkaar hebben. Dit was er een beetje bij ingeschoten de laatste tijd.

Ik denk dat onze break door deze dingen die miste bijna niet onvermijdelijk was:

- we waren beide gestrest
Hij vanwege zijn opleiding + het niet kunnen blijven op zijn oude werk, met de stress van het zoeken naar een nieuwe baan
Ik vanwege mijn werk en allerlei andere zaken

- niet op vakantie geweest van de zomer (hoewel we een roerig jaar hebben gehad en er echt aan toe waren!)
- financiële situatie van hem niet op orde, iedere maand in het rood en een losse schuld
- een vriend van hem kwam bij ons inwonen voor 2 weken (in zomervakantie), waar ik het moeilijk mee had
zij(hij en mijn ex) gingen ook alleen maar uit met elkaar en leuke dingen doen
- we hebben alleen maar aan het huis gewerkt in plaats van onze relatie (we woonden er al 1 ½ jaar, maar sommige dingen waren nog niet af)
- hij heeft sinds na de zomervakantie een nieuwe baan, en verder weg
- doordat mijn rijlessen niet lekker verliepen was ik soms nogal gestrest en reageerde dat op hem af
- ik moest mijn vriend continue wijzen op zijn opleiding en zeggen dat hij echt verder moest met zijn opleiding
nu heeft hij zijn diploma woensdag gekregen (vorige week) en kon ik daar nu niet meer bij zijn omdat het uit is.
al die tijd heb ik voor hem klaar gestaan en hem gesteund, nu moet ik afrijden 14 oktober en sta ik er alleen voor…
- Zomervakantie alleen maar in het huis geklust en bepaalde dingen liepen niet zoals we hadden verwacht
- Ik heb ook al een paar maanden terug aangegeven te twijfelen over onze relatie, omdat we onszelf een beetje verloren waren door al het bovenstaande

Hij stuurde me nog wel een berichtje op de dag van zijn diploma uitreiking, bedankt voor al je steun schat. (ik denk dan, wat heb ik daar aan op dit moment? En waarom noemt hij me nog schat? Daar krijg je toch weer hoop van, terwijl hij tegen me zegt dat ik geen hoop moet hebben, want het komt niet goed.)

Ik heb mezelf altijd op de 2e plek gezet, omdat ik zijn HBO opleiding en werk altijd belangrijker vond dan mijn opleiding en werk. Ik dacht, ik kom wel aan de beurt als hij het af heeft! Vandaar dat ik ook zo laat ben begonnen met autorijden, want zijn studie kostte veel geld in de maand en dat konden we ons anders niet veroorloven.

Ik zou ook via mijn werk een opleiding gaan volgen, dit had ik al een jaar geleden aangegeven, maar hij had zijn opleiding nog niet af. En dit kostte ook weer geld, dus ik bleef maar uitstellen. Nu het uit is ga ik sowieso die opleiding oppakken. Nu ben ik aan de beurt!

Hij weet trouwens dondersgoed dat ik mezelf altijd op nummer 2 zette en hem altijd op nummer 1. Dit heb ik ook vaak gezegd tegen hem. Hij deed hier alleen niks mee en vond het allemaal wel best zo, lekker makkelijk.

De reden dat hij het heeft uitgemaakt is, zegt hij, niet omdat hij niet van me houdt of om me geeft, maar dat het niet meer werkt.

- Ik ben volgens hem niet geïnteresseerd in zijn werk, (ik lees mails en whatsapp berichten terug van ons en ik vraag iedere dag naar zijn werk en hoe het ging op school bijvoorbeeld.)
- Hij zegt niet zichzelf te kunnen zijn, maar ik ken hem al 7 jaar en ik vind dat er niet echt wat veranderd is in zijn omgang met mij
- Ik ben niet geïnteresseerd in politieke kwesties… hij wel doordat hij leraar economie is en hij vind dat belangrijk
Als ik uit mijn werk kom, wil ik eerst knuffelen en lekker zitten en dan pas praten. Hij wil dit liever andersom
- Ik kijk soms kansloze programma’s op tv volgens hem, als hij dan bijv. het nieuws wil kijken… hij vind dat ik dit soort dingen “uit mezelf” moet inzien en kan hier ook heel kwaad om worden(?!)

Dit bovenstaande gaf hij trouwens ook als soort van reden van de "klik" die hij nu mist... dit was overigens dus al die zondag nadat het uit was gegaan.

Ook heeft hij nadat het een week uit is al zijn wachtwoorden veranderd (we hadden overal dezelfde wachtwoorden van, met onze namen erin) en sommige spullen al veranderd in “ons” huis. En zelfs al nieuwe dingen gekocht. Hier aan merk ik dus dat hij er echt klaar mee is. Maar hij geeft nog van die gemixte signalen af.

Zaterdag ga ik er heen om de inboedel te verdelen, neem wel hulptroepen mee. We nemen meteen alles mee.. heb echt support nodig. Merk gewoon dat het me niet alleen lukt.  Net nog in huilen uitgebarsten op mijn werk, ik ben overigens wel gewoon al die tijd aan het werk. Uit of niet. Het is wel afleiding… en mijn collega’s zijn super lief en leven heel erg met me mee!

Ik wilde nog een hele hoop zeggen maar dan wordt het helemaal zo’n epistel. Bedankt voor het lezen en ik hoop op een reactie van jullie.

p.s. ik ben trouwens in de N.C. periode met hem, alleen zaterdag zien we elkaar. Maar ik heb aangegeven geen vrienden met hem te kunnen zijn, in ieder geval ik wil dat ook niet! Hij moet mij herinneren als zijn ex en niet mij voorstellen aan iemand als “een vriendin”.

liefs,