Ik kom net uit een langdurige msn sessie met mijn ex. Ik kon het niet laten om ook even online te gaan. Nu heb ik hem uit de doeken gedaan waar ik sta hoe ik denk en hoe ik nu denk over onze gestrande relatie. geen verwijten helemaal niks. Nu ben ik er van overtuigd dat hij me echt niet begrijpt. het enige wat hij probeerde te doen was mij onderuit halen en me te kwetsen door de vragen die hij stelde. En het mooie is ik ben nu niet eens gekwetst. Ik heb hem nu heel duidelijk gemaakt waar ik mee bezig ben wat op dit moment belangrijk voor me is en ik heb hem ook gezegd dat ik niet veel steun voelde uit het mailtje dat hij had gestuurd maar daarbij de opmerking dat ik misschien te onduidelijk was dus dat hij het daardoor niet. Tijdens deze msn ben ik heel eerlijk geweest en aardig. Het moge duidelijk zijn dat hij gewoon bezig is met doorgaan en niet meer en dat hij heel rationeel bezig is en daarom ging het gesprek ook erg lang elkaar heen. Toch ben ik blij ik heb mijn zegje gezegd en me niet uit het veld laten slaan. Op dit ik moment weet ik dat er nog veel werk voor me ligt mbt mezelf. Ik merk het ook mijn lichaam geeft het op (uitslag koorts, eczeem (heb ik nooit!)) maar mijn geest wil verder. Ik ga nu eens alles wat ik ooit verdrongen heb afsluiten, hij vind dit vaag en denkt dat ik beter bezig kan zijn met de uiterlijke schijn (zie vorige blog pantser). maar ik ben er van overtuigd dat ik nu eindelijk de kern heb gevonden van mijn problemen. Het valt me zwaar, ik ben ook niet altijd even sterk maar wil nu wel doorzetten. Eigenlijk is dit niet zozeer liefdesverdriet meer oud zeer uit vorige hele slechte relaties met lichamelijke en geestelijke pijn en daar komt deze gekwetstheid bovenop. Ik voel me zeer sterk na dit gesprek, ik heb laten zien wie ik ben.