Vandaag was dus toch de dag dat ze haar laatste spullen op kwam halen en sleutels in kwam leveren.
terwijl dit eigenlijk niet de afspraak was heeft zij weer de regie in eigen handen genomen..

dit keer probeerde ze normaal over te komen, ook al deed ze behoorlijk afstandelijk
en sprak amper een woord. zwijgend haar spulletjes aan het inladen met de mensen
waar ze nu bij in woont. en nog steeds niet eerlijk en open over durft te zijn.
toch kon ik weer aan haar merken dat zij nog steeds niet klaar is met de situatie,
ook al heeft zij zogezegd geen gevoelens meer voor mij.

Weer zag ze er grauw en onverzorgd uit, zoals het de laatste tijd al een beetje achteruit ging met haar.
drukte op het werk. spanning in de relatie. mijn meisje die richting overspannenheid ging.
misschien mede omdat ze al enige tijd aan het twijfelen was over haar gevoelens.
maar goed je zou verwachten dat als zij alles heeft uitgesproken een punt achter de relatie gezet
heeft, steeds maar weer zegt dat ze verder gaat met haar leven. er toch een stuk beter aan toe zou
moeten zijn?

Had in de loop van de dag al haar spulletjes, en de kaartjes en brieven die zij aan mij geschreven had
verzameld in een mapje, en dit aan haar gegeven met het bericht dat zij het misschien maar is
door zou moeten lezen.
hier deed ze nogal boos/raar over, waarom ik het aan haar gaf, en dat ik niet wou dat ze het gewoon
weg ging gooien, kreeg ik daar een reactie op dat zij dat niet zou doen maar dat ze dacht dat
ik dat wel zou hebben gedaan.. heel vreemd omdat ik nog wel steeds gevoelens voor haar heb,
ook al wil ik door dit hele gedoe en hoe ze met mij omgaat geen relatie meer met haar omdat
daar te veel voor nodig is om dat te laten slagen.

Maar ja, wat het allemaal zo moeilijk maakte is dat ze mensen had zitten wachten
en dat ze het nog steeds niet uit wou spreken met mij, misschien ook wel teveel gevraagd
ik weet het niet, we zien elkaar straks wel op het werk maar dat is geen plek om daar
over te gaan praten..

De manier hoe ze weg ging nadat ze alle spulletjes in hadden geladen,
Zonder om te kijken of ook maar iets te zeggen stapt ze in de auto
en weg is ze. voelt nu allemaal wel heel erg definitief dat ik haar echt kwijt ben zeg maar
ook al heeft zij meerdere malen aangeven mij niet kwijt te willen (als persoon)
mij toch graag zou willen blijven zien, wij elkaar niet kwijt zouden raken.
toch is er nergens iets te bespeuren dat zij weer contact met mij op gaat nemen
als je bedenk dat alle contact om haar spullen te komen halen de 1ste en de 2e keer
van mijn kant moesten komen. heeft in totaal vanaf het punt dat zij
uitsprak geen gevoelens meer te hebben tot de 1ste keer 10 dagen tussen gezeten
en nog eens 3 tot ze haar spullen kwam halen. de 2e keer heeft er 14 dagen tussen gezeten
voor dat ik haar een mail stuurde omdat ze in de week ervoor haar telefoon niet eens meer opnam
en niet het fatsoen had om even een berichtje te sturen en terug te bellen (heb haar 1 keer gebeld in die tijd)

Zit er een beetje door heen, de wond die al behoorlijk aan het helen was
is toch weer een stukje open gegaan, omdat we elkaar weer hebben gezien
en gesproken op niet zon gezellige leuke manier.

Ongetwijfeld ga ik nog mijn ups en downs weer krijgen de komende week
maar nu hoef ik geen contact meer met haar te zoeken om dingen te regelen.
ik hoef niet af te wachten tot zij een keer contact met mij zoekt
want er hoeft niks meer geregeld te worden, ik kan het laten rusten.
zij heeft denk ik nog wel het een en ander te verwerken, haar spullen
uit te zoeken. misschien komt ze dan tot het besef dat zij er enorm raar mee om is gegaan
het ene gezegd en het tegenovergestelde gedaan. en misschien ook niet.
ik ga er in ieder geval niet op zitten wachten, maar straks op mijn werk weer lekker mijn
ding doen, en normaal tegen haar doen als ik haar tegenkom op het werk.
wie weet wat daar allemaal uit kan groeien met het oog op leuk normaal contact.