Een tijdje niet meer op deze site geweest. aan de ene kant wel goed
omdat ik op die manier niet in dezelfde stemming blijf hangen.
maar aan de andere kant even anoniem mijn verhaal doen kan ook wel fijn zijn.

Inmiddels iets meer van 5 maanden verder sinds de breuk,
en er is ontzettend veel gebeurd.

Het missen van haar en mijn hondje en de emotionele buien zijn nog steeds aanwezig,
maar het valt allemaal wat beter te behappen, en ik blijf er niet zo lang meer in hangen.

Vlak na mijn laatste blog ben ik dus op "vakantie" geweest met mijn werk

Zo na een paar weken weer even een update..
(hele verhaal lees de vorige blogs ook al zijn ze misschien een beetje lang)

nog steeds best moeilijk mee soms. het missen van de armen om je heen, de warmte.. pffff
maar ik merk aan mezelf hoe minder je er mee bezig bent hoe makkelijker het gaat,
negatieve gedachten over de situatie om zetten in positieve en het loslaten.

Maar goed de update.

vandaag voor het eerst sinds 2 maand ongeveer, mijn ex weer gezien op het werk.
(hadden al een week of 6 totaal geen contact, de laatste keer kwam ze haar laatste spullen halen)

Na mijn bericht van gisteren nu een heel ander bericht..

Keek vanmiddag maar weer eens op facebook, (eigen schuld, i know) en zag daar zowaar een
berichtje van haar ex (10 jaar terug) dat ze samen carnaval gingen kijken bij hun thuis
nu wist ik al lang waar zij woonde ook al wou zij mij dat zelf niet vertellen
maar goed dat was dus al een bevestiging dat die 2 weer met elkaar omgingen
en waarschijnlijk al wat langer dan een weekje. (dit vermoeden had ik helaas
al vlak nadat het uit was gegaan, maar ja door haar lieve woordjes zie je dat niet in)

Vandaag was dus toch de dag dat ze haar laatste spullen op kwam halen en sleutels in kwam leveren.
terwijl dit eigenlijk niet de afspraak was heeft zij weer de regie in eigen handen genomen..

dit keer probeerde ze normaal over te komen, ook al deed ze behoorlijk afstandelijk
en sprak amper een woord. zwijgend haar spulletjes aan het inladen met de mensen
waar ze nu bij in woont. en nog steeds niet eerlijk en open over durft te zijn.
toch kon ik weer aan haar merken dat zij nog steeds niet klaar is met de situatie,
ook al heeft zij zogezegd geen gevoelens meer voor mij.

ja na weer enkele weken verder te zijn toch weer even mijn verhaal kwijt moeten,
zo "geweldig" gaat het eigenlijk nog niet.

Situatie, meer dan 9 jaar relatie waarvan bijna 1 jaar samenwonend,
leeftijd 28 (ik) 27 (zij) een week voor kerst verbroken,
er was geen "ons" meer en meer van dat soort ongein.
"Ik heb er geen energie meer voor om er voor te vechten"
"we kunnen niet met elkaar praten"
"we zijn uit elkaar gegroeid"
"we passen misschien niet bij elkaar"

Allemaal dingen die ze die bewuste dag heeft gezegd.