You found hope, you found faith, found how fast she could take it away, found true love, lost your heart, now you don't know who you are, she made it easy, made it free, made you hurt till you couldn't see, sometimes is stops, sometimes it flows,but baby that's how love goes. You will fly and you will crawl, god knows even angels fall, no such thing as you lost it all, god knows even angels fall.

Toen ik dit hoorde moest ik aan mezelf even denken en aan mijn ex natuurlijk. Hij kwam in mijn leven gesprongen en liet me vliegen, zoals ik dat ook bij hem deed. We zouden het rustig aan doen en elkaar eerst beter leerden kennen, maar daar maakten we weinig tijd voor. We wilden alleen bij elkaar zijn, en als we bij elkaar waren hoefde er niks gezegd te worden. We genoten van elkaar. Maar toch, hij verloor even zijn hart aan mij en weet nu echt niet meer wie hij is (daar had hij soms al last van toen het nog aan was). Ik maakte het voor hem makkelijk, ik deed nooit moeilijk en gaf hem alle vrijheid (misschien teveel). Toen ik mijn ex leerde kennen was hij vrolijk en enthousiast, zorgzaam en grappig. Maarja idd, even angels fall. Nu? Nu maakt hij zichzelf kapot. Doet de stomste dingen, absoluut niet verstandig bezig. Wilt "stoer" zijn, en doet drm dingen waarvan ik denk: kan je daar nou trots op zijn? Onder invloed van zijn "machovrienden". Hoe hij nu bezig is kan ik geen respect meer voor hem opbrengen. Hopelijk is hij veranderd sinds de laatste keer dat ik hem zag of wat van hem heb gehoord.

Toch grappig, om te zien dat nog na zo'n tijd hij me nog zoveel kan doen. Na wat er allemaal is gebeurd, na de hoeveelheid tranen er om hem zijn gevallen, ook al heb ik een nieuw leven ergens anders opgebouwd. Sommigen kijken me raar aan: wie was K nou? Een klootzak, moet je zien wat hij je heeft aangedaan en hij is je gwn niet waard. Dat is de reactie van mn vrienden.
Weet nog dat zijn beste vriend een speech hield voor mij dat mijn ex en ik bij elkaar horen want we vulden elkaar aan en jullie zijn super samen. We vulden elkaar ook aan, en we reageren op dezelfde manier op dingen. Bijbv: er komt een leuk liedje op de radio als we bij vrienden zijn, dan gaan we meezingen en meedansen. Alleen wij 2 van de hele groep, dan kijkt iedereen je raar aan. Maar zijn vriend was de laatste x toen ik hem over K. hoorde praten niet zo positief: "hij is dom, niemand kan dommer zijn dan hem, hij is wanhopig en al 20jaar sexgefrustreerd, ow w8: zijn neef hij is dommer dan K, wat haast niet kan maar mensen tis haast niet te geloven tis toch echt zo, terwijl je juist zou denken dat K de domste is vd hele wereld". Pijn, dit deed pijn om te horen. Met zijn neef kon ik het altijd super goed vinden en nadat het uit was gegaan met K had ik veel contact met die neef. Helaas K niet meer, maar ik heb er voor kunnen zorgen dat ze elkaar nog hebben gezien op een avond. Dat vonden ze beide erg leuk omdat ze met elkaar waren opgegroeid als goede vrienden. Helaas hadden ze sinds een aantal jaar geen contact meer met elkaar. Maar de manier waarop zijn beste vriend nu praat vond ik eng, daaruit kan je wel merken dat K niet meer de K is zoals ik hem ontmoet heb. Dat nu zijn vriend die altijd zo enthousiast was over hem, hij K. niet meer aan mij toewenst. Dan vraag ik me af: hoeveel erger is het dan geworden?

De laatste x dat ik hem zag was hij kapot. Zijn beste vriend bracht mij thuis en we waren de deur nog niet uit of hij begon dat het slecht ging met K. Dat hij zichzelf kapot maakte. Wat heb ik daar aan dacht ik dan?
Moest ik hem toen gaan helpen? Kwam hij er daarom mee? Ik heb zijn vriend verteld dat hij K moest laten inzien dat dit zo niet meer verder kan. Zijn beste vriendin begon die dag erna ook tegen mij: K heeft weer een meisje nodig die hem op het rechte pad helpt. Leuk, wrm tegen mij?! Ik weet dat je ons weer bij elkaar wilt hebben maar hij wou me niet meer? Zo zat het toch?! Al hoewel hij op een ander feest anders heeft beweerd. Maar toen had hij drank op, wie weet lulde hij wel uit zijn nek.

Stortte net helemaal in elkaar, met tranen aan toe. Gelukkig kon ik mezelf weer bij elkaar rapen. Denkend dat ik deze week een belangrijke stap maak voor het vervolgen van mijn dromen. En er trots op mag zijn dat ik er zo hard voor werk. Maar ben kapot na een dag hard werken en dan komt alles net even harder aan.

Ik hoop mijn ex over een paar weken weer te zien op een filmavond, ben benieuwd hoe het met hem gaat. Er is een kans dat hij helemaal niet meer komt, heb niet echt het idee dat het goed zit tussen zijn beste vriend en hem.
Ik weet wel dat als ik hem ga zien, ik een gesprek met hem probeer aan te gaan. Benieuwd hoe hij op mij reageert.

Liefs,
Dearest...