Laat ik beginnen met je een knuffel te geven, want volgens mij kan je die hard gebruiken! (het is wel niet van je ex maar ach, het is oprecht en goed bedoeld )

Het klinkt allemaal weer zo herkenbaar voor mij en waarschijnlijk voor de meesten onder ons hier.

De gevoelens en emoties blijven komen zonder dat je daar enige controle over hebt, zoals bijvoorbeeld ik vanacht weer eens wakker schrok van mijn eigen tranen (zal wel een droom geweest zijn). Het is een mentale en fysieke uitputtingsslag!

Ook dat bijna iedere conversatie uitdraait op het onderwerp "de verbroken relatie met je ex" ... Ik kan me voortellen dat anderen er helemaal "NUTS" van worden, want dat worden we zelf al helemaal! Waar zit dat "houden" van "UIT" knopje?

Je mist gewoon je maatje/lover waar je normaliter alles mee kon delen, en bij kon wegkruipen als dingen wat minder liepen zoals gewenst. Dat is een vreselijk gemis waar volgens mij de "factor tijd" zijn steentje aan moet bijdragen. Op dit moment en in deze fase waarin wij verkeren is het heel moeilijk te zien en te geloven dat er ooit weer licht aan het einde van de tunnel zal verschijnen. het is een contante grauwe sluier van mist en donkere wolken waardoor je de realiteit uit het oog verliest en (nog) niet in staat bent om dingen in een positiever perspectief te bekijken. Maar die tijd gaat komen schat! (Ik geloof er zelf vaak ook nog niet volledig in, maar hou mezelf graag het positieve voor anders draai ik door) lol

Veel sterkte, kracht en levensenergie toegewenst,

Hang in there

GoingThroughLossIsTheGreatAwakener - But I just want to sleep for a while