Enorm gemis na het zelf uitgemaakt te hebben

afbeelding van Mike88

Hallo,
Ik ben een man van 30 jaar en had een vriendin die 16 jaar ouder was dan ik, we hebben 3,5 jaar een latrelatie gehad en woonde 10km uit elkaar. We hadden al die tijd vaste dagen wanneer we elkaar zagen en dat waren meestal 2 dagen in de week niet, de reden was omdat we allebei een koophuis hadden en ze ook een dochter had van 11 die daar op school zat en we dus niet 1 2 3 samen konden wonen.
Ik wist aan het begin al dat het leeftijdsverschil een beetje een probleem zou worden op den duur, maar het klikte tussen ons zo goed dat we 3,5 jaar toch door zijn gegaan, ik heb nog nooit een betere vrouw in me leven gehad die zo zorgzaam en lief was en waarvan ik zo heb gehouden.
Ik heb zeker de laatste anderhalf jaar rond gelopen met hoe moet het nou verder, ik heb een kinderwens en gewoon toe aan een gezin.
Ik ben 30 nou en nog niks opgebouwd op deze manier en moet verder gaan zoeken naar een nieuwe vrouw waarbij ik dat kan verwezelijken.
Ik heb het er vaker met haar over gehad dat ik op deze manier niet verder kom in het leven en als we nog 10 jaar door zouden gaan ik nog steeds op dezelfde trede zou staan zonder kinderen en gezin. Zij had al een dochter en was eigenlijk te oud om nog een kind te nemen, ze heeft in het verleden ook een burnout gehad waar ze nog last van heeft. Toch heb ik voor haar gekozen gewoon omdat we bij elkaar pasten en ik het een goudwijf vond.
Ondanks dat we zo'n goede relatie hadden heb ik vorige maand de knoop doorgehakt en het uitgemaakt, we hebben 3 dagen lang gesproken en heb het zo goed mogelijk proberen uit te leggen wat me dwars zat en ik voor een gezin wilden gaan.
Het kwam als een klap voor haar en het deed me zoveel pijn dat ik dit moest doen alleen om deze redenen, voel me nu na een maand zo alleen en heb veel pijn ervan dat ik haar heb moeten laten gaan. De eerste weken gingen wel omdat ik een ander doel voor ogen heb en daarvoor moet gaan, nu deze week ben ik best wel down en mis haar met heeel mijn hart.
Aan de ene kant zou ik haar het liefst terug willen maar ik weet dat we dan in de toekomst weer dit moeten meemaken, gewoon omdat het leeftijdsverschil weer een rol gaat spelen en ik nog steeds geen kinderen of iets zal krijgen.
Dus ik probeer de pijn te nemen maar vraag me af of ik nog zo een goede vrouw zal tegenkomen, ik heb het zelf kapot gemaakt.
Ik slaap de laatste dagen slecht en mis haar enorm, ik had dit nooit willen missen maar vraag me af waarom ik het aan het begin heb doorgezet terwijl ik wist dat de dag zou komen dat we de relatie moesten stoppen, en dat heb ik haar ook gezegt. Je gaat veel van iemand houden en ik kan niet iemand zo bij het vuil zetten, dat doet me teveel zeer.

afbeelding van Time

Hallo Mike, Ik denk goed is

Hallo Mike,

Ik denk goed is dat je de keuze gemaakt hebt. Uiteindelijk heb je een bepaald doel/toekomst beeld voor ogen. Je wilt graag kinderen krijgen, je vriendin heeft ze al en heeft dus blijkbaar geen behoefte aan nog een kind. Dat is ook natuurlijk ook te begrijpen vanuit haar kant. Maar niet meer dan logisch dat zoiets jullie relatie op gaat breken.

Het blijft natuurlijk een rot situatie als 2 mensen elkaar leuk vinden je toch de keuze moet maken om niet verder met elkaar te gaan. Ik denk wel dat je hier uiteindelijk geen spijt van zal krijgen als je eenmaal kinderen hebt. Als je zelf nog eens 20 jaar ouder bent, "hoeft" het misschien ook niet meer voor je en heb je misschien spijt.

Natuurlijk hou je nog van haar, is het geen mogelijkheid om nog vrienden met haar te blijven? Of is dat te moeilijk voor beide?

afbeelding van maanwezentje

alleen verder

Soms is het beter om alleen verder te gaan. Voor jezelf alsook voor de ander. Dit kan erg veel pijn doen. Ik denk dat mijn ex dat ook zo voelt, voor hem is het nu beter maar hij zal me best missen (we hadden het echt zo erg leuk samen).

In jouw geval, voor jou is het duidelijk dat je kinderen wilt. Als je door gaat bestaat de kans dat je op den duur het haar kwalijk gaat nemen. Natuurlijk mis je haar en alle leuke dingen. Ook dit is een rouwproces waar je doorheen moet, het loslaten. Ja, ik weet het, supermoeilijk. Ik bak er op het moment nog maar weinig van maar de theorie erachter begrijp ik wel.

Jij hebt ook deze keuze gemaakt omdat je weet dat het beter is... nu nog het loslaten (het lastige gedeelte). Sterkte!

afbeelding van hortensia

@Mike88 #waarbenje

Dag Mike,

Lees nu pas je blog en soms kan ik me oprecht verbazen nog steeds al loop ik hier al heel wat jaartjes rond .

Je hebt de keuze gemaakt om het uit te maken , niet omdat de relatie niet goed was, niet omdat je niet meer van haar hield , niet omdat eigenlijk de leeftijd een issue was , niet......
Maar je wou een gezin , een kindje van jezelf . Dat is je keus , daar heb jij voor gekozen om daar voor te gaan
Laat diegene waarvan je zegt een "goudwijf" te vinden achter omdat je opzoek wil gaan naar een nieuwe vrouw.....
Ten eerste schiet me in het hoofd what were you thinking ? ik bedoel toen je haar ontmoette had je al een keus gemaakt , zij was het , wist je de leeftijd al, ze was ouder , SO WHAT ? ! Er was niks aan de hand , jullie waren gelukkig . Lees niks over bijkomende zaken die met het leeftijdsverschil te maken hadden , alles verliep prima .
Eigenlijk denk ik dan waar begin je dan aan , maar daar hebben we achteraf niets aan.
Toen maakte je een keus vanuit je hart en koos voor haar , speelde de leeftijd geen rol . Heb je vanaf het begin al aan haar duidelijk gemaakt dat jij ook een kinderwens had ?
Hebben jullie erover gesprekken gevoerd en opties doorgenomen ?

Ik kan niet duidelijk uit jou verhaal halen of ze wel of geen kinderen nog wil , maar 46 - 47 kan altijd nog ,lijkt mij.
Als zij de vrouw is , waarmee je je leven wilt delen , ga er dan voor . Je kunt een nieuwe vrouw vinden en een kindje krijgen , wat voor garanties geeft je dat ? dan heb je je gewenste gezinnetje maar zou je dan echt gelukkig zijn of denk je dan nog steeds aan haar ....

Ik vind het voor je ex indd een hele klap, sorry dat ik het zeg , maar het is enorm hard voor een vrouw om voor die reden gedumpt te worden , alsof het een afgeschreven product is .En ik kan me werkelijk niet voorstellen dat je het over zo n grote wens , het niet vanaf het begin al met elkaar bespreekt .
En je hebt het over het vormen van een gezin, ze heeft een dochter van 11, was het zo moeilijk om jullie drieën ook als een gezin te kunnen zien ? kon je dat meisje denk je in je hart sluiten ook mss niet in het begin, maar later ? Ik weet heus dat dat niet hetzelfde is als je eigen kind, maar toch..

Ik zie dat je meerdere reacties hebt en het stoort me wel eens dat andere mensen tijd en moeite nemen om te reageren , maar de blogger ineens van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn ...vroeger hadden we dat hier niet Knipoog