hallo

Ik heb hier in juli mijn verhaal gedaan, niet echt veel reacties gehad.
maar ik lees nog steeds mee. ik reageer ook niet echt op andere hun verhalen omdat ik er (hoe raar dat klinkt) niet sterk genoeg voor ben.
ik haal heel veel uit sommigen hun blogs maar soms wordt het me ook te veel omdat af en toe het ook zo'n triestige verhalen zijn. en mijn hart kandat soms niet aan.

toch doet het goed om veel van je af te schrijven.
ik mis mijn ex nog steeds. alhoewel er een lichte progressie is. in het begin kwam ik gwn mijn zetel niet uit. hele dagen was ik triest, ik at niet , sliep niet. doe ik nu gelukkig allemaal wel.

omdat het allemaal op zo'n kille manier gebeurd is het uitmaken door mijn ex (via mail omdat ik in buitenland zat) heb ik soms enorm de drang om mijn eigen te sussen en te weten dat ik toch belangrijk was voor hem.
hij was mijn eerste grote liefde (van mijn 17 tot 23) heb heel veel meegemaakt met hem, maar toch weet ik bvb niet eens of ik de 'eerste' keer was. zo van die dinge. voor mij heeft hij nog een relatie van een jaar gehad. zo van die dinge krijg ik nu ineesn paniekgedachte
dat ik toch helemaal niet belangrijk voor hem was. dat het wrsch dat meisje was. ach en zo van die dingen.

het erge is, dat ik ondertussen echt naar werk moet zoeken. maar door heel deze toestand van liefdesverdriet kan ik me daar vaak niet op focussen. wat maakt dat ik nog steeds geen werk heb. (ben aan het zoeken van juli). maar daardoor zit ik dus ook alleen thuis.
het is een soort van vizieuze circel.

achja. ik hoop dat het morgen een betere dag wordt en dat ik me kan concentreree op het werkzoeken. ik heb zonet nog een mail naar mijn ex gestuurd omdat ik dus aan het prate was met hem en hem eens gevraagd was over het feit van de eerste enzo.

mijn ex wou hier absoluut niet opreageren. hij vindt dat ik met spullen afkom die niet meer belangrijk zijn.

hoe vind ik de kracht om verder te gaan in het leven? zonder altijd aan hem te denken. ik moet vooruit maar het lukt me niet.

ik zie hem nog graag.