Het is alweer een half jaar geleden dat ik me voelde zoals jullie allen je waarschijnlijk nu voelen. Nog steeds kom ik regelmatig blogs lezen en bij elk verhaal voel ik de pijn van toen. Het is verschrikkelijk hoe je emoties een loopje met je kunnen nemen. Oók ik had een abonnement op de spreekwoordelijke achtbaan. Nadat het een maand uit is geweest is het gelukkig tussen ons weer goedgekomen. Het is erg moeilijk geweest, het ging (en gaat) niet altijd zonder vallen en opstaan. Het vertrouwen in hem was grotendeels verwoest. Ik kan pas sindskort zeggen dat ik hem 100% vertrouw en niet meer bang ben voor twijfels aan zijn kant. Wat mij vooral heeft geholpen (en ik weet heel goed dat het héél moeilijk is) is geen contact zoeken. Elke keer als ik de neiging had hem te bellen/smsen of wat dan ook belde ik een vriendin, moeder of zusje. Soms wel tientallen keren op een dag! Ik werd verteerd door verdriet, ik at niks (ben zes kilo afgevallen) en rookte twee pakjes sigaretten per dag. Hij belde me af en toe op en ik probeerde uit alle macht te doen alsof ik heel makkelijk verder ging met mijn leven. Door hem te negeren is ie gaan nadenken wat en hoeveel ik voor hem betekende. Ondanks dat ie met een ander aan het rommelen was, is ie erachter gekomen dat ik het toch voor hem was. Mijn advies; probeer hem/haar los te laten, zoek afleiding, neem tijdelijk geen contact op totdat je je weer beter voelt, probeer van je leven te genieten, kom tot jezelf tot de persoon wie je was voor je relatie! Ik wens jullie allemaal het allerbeste toe en ik hoop hiermee ook een zwarte bladzijde uit mijn leven af te hebben gesloten. heel veel liefs van JaNuWeetIkHetWeer voormalig TjaEnNu =)