Al ruim 10 jaar blijven bepaalde patronen zich herhalen.
Van het een komt het ander zeggen ze. Veel pech en weinig
begrip. Soms zou ik begrip willen. Maar vooral steun en respect.
Steun en respectvolle behandeling lijkt mij niet zo veel gevraagd.
En ik haat je. Ik haat je om hoe jij mijn laat voelen over mezelf.

Ik dacht dat ik nooit meer gelukkig kon zijn.

En ineens was je er. Ik vond het zo fijn dat je er was.
Wij hebben elkaar ontmoet op de boot, direct onafscheidelijk. Tot ik je
na drie dagen, voorgoed verloor. Ik geloof niet dat ik je ooit nog ga zien,
De afstand is echt te groot. Maar zoals mijn vriendinnetje zei: soms komen mensen even langs in je leven om je te laten zien hoe het kan zijn. En weetje Rich, ik ben je daar zo dankbaar voor.

Toch hoop ik, dat ik je snel zie.
Because baby, you light my fire.
En ik had nooit gedacht, dat ik jou zou tegenkomen.
Dankjewel. En hopelijk tot sneller dan verwacht.