5 januari is het uit gegaan.. Ik wist dat hij altijd van de 1 naar de ander vloog.. Hij is iemand die niet alleen kan zijn.. Hij maakte een relatie pas uit, als hij al een ander had.. Zo is dat met mij ook gegaan, hij woonde samen, maar werd verliefd op mij.. Ik wist niet dat hij een vriendin had, dat vertelde hij me nadat we gezoend hadden.. Een week later heeft hij haar verlaten voor mij.. We hebben anderhalf jaar een geweldige tijd gehad..
Maar ik voelde dat hij niet zeker was van me, in de zin van een toekomst opbouwen.. Hij vond een weekend relatie wel best.. Daarom heb ik het uit gemaakt, in de hoop dat hij ging beseffen dat hij me vreselijk miste en erachter kwam dat hij wel een toekomst met me zag.. Maar dat pakte gigantisch verkeerd uit.. Ik ben hem nu voor altijd kwijt.. Ik begon het na 3 weken te accepteren, het ging beter met me.. Ik had van vrienden vernomen dat hij ook nog altijd alleen was.. Dat gaf me ook hoop.. Maar zo ineens kwam het, hij merkte dat het goed met me ging (althans de goede kant op) en hij begon met steken onder water te gooien (op een forum waar we altijd zitten) Ik ben daar niet op in gegaan, dus begon hij me te mailen.. Hij heeft me voor alles en nog wat uit gemaakt.. Voornamelijk dingen die hij zelf doet.. En hij heeft me gepakt op mijn kwetsbare kanten, alle angsten en onzekerheden die ik hem in vertrouwen verteld heb en die hij eerder begreep, waren nu min..
Een dag later hoorde ik dat hij terug was bij zijn ex, die hij voor mij verlaten had.. Die meid had 2 maand terug (toen wij nog bij elkaar waren) hem een mail gestuurd dat ze zo jaloers op ons was en hem maar niet los kon laten.. Nu hoorde ik dat ze 2 weken nadat het uit ging alweer bij elkaar waren.. Maar dat mijn ex eerst nog 3 vriendinnen van mij geprobeerd heeft het bed in te krijgen, wat hem niet is gelukt.. En nu dus maar terug bij haar is, omdat hij niet alleen kan zijn..
Zij begon me ook te mailen en me nog verder de grond in te stampen..

Ik kan het allemaal niet begrijpen, onze relatie was erg fijn, nauwelijks ruzie, hij was zo lief voor me, en nu is hij veranderd in een monster.. Niemand had dat van hem verwacht, zo is hij niet.. Ik weet dat hij me nog niet los kan laten, anders reageerd hij het niet zo bot op me af.. Maar ik kan hem ook niet loslaten, ondanks al het pijn en verdriet die hij me nu aan doet..

Ik ben helemaal terug bij af en vandaag heb ik niks op de planning staan.. En voel me voor het eerst echt eenzaam en alleen.. Als ik me dan bedenk dat hij nu lekker met haar in bed ligt, met haar knuffelt en al die dingen meer.. Hoe kan dat nou? Dat is toch niet natuurlijk.. Hij durft zijn verdriet niet aan.. Ik maak me alleen maar zorgen om hem.. Terwijl ik nu eens aan mezelf moet denken! Maar hoe doe ik dat?

Ik moest mijn verhaal even kwijt hoor.. Wanneer houdt deze ellende eens op