En toen was het voorbij

afbeelding van Pearltjegirl

Ik ben altijd van mening geweest dat het goed is om dingen van je af te schrijven en vond deze site en wil nu graag mijn verhaal van me afschrijven.

Begin juli hebben mijn ex en ik besloten om uit elkaar te gaan. Het ging al heel lang niet meer goed tussen ons maar we hadden allebei de hoop dat het goed zou komen (wat dus nooit werkt).

Hij is afgelopen vrijdag vertrokken en ik keek vol spanning uit naar een nieuwe periode in mijn leven en kon niet wachten om mijn leven weer op te pakken. Ik heb ook geen moment getwijfeld dat ik mij echt rot zou voelen.

Dat is vanavond gebeurd. De afgelopen dagen had ik zo'n sterk gevoel van; ik sla me hier wel even doorheen.

Ik ben vanavond op visite gegaan en er werd zo op mijn verbroken relatie ingegaan dat het zweet me uitbrak van ellende. Toen ik thuis kwam werd ik door zo'n hopeloos gevoel overvallen dat ik even niet wist wat me overkwam. Ik wou zelf de relatie verbreken en ik keek toch uit naar deze periode? Hoe kan het dan dat ik me ineens zo rot voel?

Ik weet dat het tijd nodig heeft maar ik wil weer gelukkig zijn na een lange minder gelukkige periode. Nu krijg ik de kans om opgelucht en blij te zijn en nu voel ik dat niet...

Eerst maar eens een nachtje goed slapen en wie weet is de kracht morgen weer terug.

afbeelding van krulie

Wennen

Het blijft meestal vreselijk wennen, een leven zonder je partner, ondanks dat je het zelf hebt uitgemaakt.
Natuurlijk kan er eerst een opluchting zijn, en die komt uiteindelijk wel weer terug, maar de verwerking, jezelf opnieuw en anders leren kennen, het missen van gezelschap : het negatieve gevoel hoort er echt bij, en werd bij mij maar langzaam minder. Ik was in het begin ook verbaasd dat ik een soort liefdesverdriet voelde terwijl ik dacht vanaf dat het uit was blij te zijn/ te blijven. Gelukkig hoorde ik toen ook dat een soort liefdesverdriet ook heel normaal is als je de relatie zelf met volle overtuiging uit hebt gemaakt.
Sterkte,
krulie