En toen kwam je nooit meer online..

afbeelding van nijntje12

Omdat mijn pogingen om niet meer te praten mij elke keer zijn mislukt, heeft hij uiteindelijk deze stap gezet. Zijn eigen keus, zonder woorden gegaan, niks. Opeens was die er klaar mee. Na 2,5 jaar leuke, serieuze, en normale gesprekken is er een einde aan gekomen. Een einde wat ik nooit zag aankomen, maar de laatste tijd wel wist dat dit ooit een feit zou worden..

Ik voel me heel erg leeg. Geen gesprekken meer niks, het voelt anders, raar. Ik heb besloten mijn whatsapp per direct te verwijderen, als iemand me nodig heeft dan smsen ze maar.. of bellen, ze hebben immers mijn nummer

Omdat hij ook ver weg woont betekent dit ook dat ik hem waarschijnlijk nooit meer zal zien. Dat idee is voor mij nog steeds heel onwerkelijk, maar ik weet wel dat het de realiteit is. Opeens heb ik veel tijd over, de gesprekken zijn er niet meer en er is weer een stukje leegte gekomen. Dat er straks weer een stukje bij de puzzel is en dat uiteindelijk de puzzel af mag zijn.

Ondanks mijn sterke karakter en ik weet dat dit het beste is, heb ik het er nog best moeilijk mee

afbeelding van Sukio

Logisch gevolg.

Het is hard maar het is beter zo.. Het heeft geen zin om te blijven aanmodderen.
Pas nadat je de laatste bladzijde omgeslagen hebt, kan je met jouw verwerkingsproces beginnen.
Een verwerkingsproces die ieder op z'n/haar manier invult, maar de verwerkingsfases geldt voor iedereen. Je moet door alle fases heen, stap per stap. Sommige fases zullen heel verdrietig zijn, in een andere fase zal je boos zijn, nog andere ontgoocheld, melig,... Kortom alle fases zullen emotioneel zijn.
Je kan steun en hulp gebruiken van vrienden, familie,.. Maar de stappen zal jij zelf moeten zetten.
Wees zeker niet bang om net nu egoïstischer te zijn. Denk in de eerste plaats aan jezelf. De plaats van de wonde wordt geheeld en wordt tegelijkertijd verstevigd. Met onze emotionele wonde is het niets anders.. Hierdoor zal je uiteindelijk een fractie betere versie van jezelf worden. Jouw rugzak met levenservaringen worden zo druppelsgewijs gevuld.
Heel gestaag maar zeker wordt je uiteindelijk gevormd tot wie je bent.

Je voelt de emoties, dus je leeft! Probeer enkel onverschilligheid te negeren..

Greetz
S+

afbeelding van nijntje12

Dankjewel voor je reactie.

Dankjewel voor je reactie. Het is voor mij idd nog heel erg moeilijk en ik voel ook de emoties (helaas) maar weet ook dat dit ooit een plekje zal krijgen. En blijven aanmodderen was zeker geen optie, maar valt toch tegen hoe zwaar dit valt.

afbeelding van Sarah33

sterkte

Hee Nijntje, goed van je. Ik weet het. Ik voel het ook zo. Het heeft heel veel tijd nodig, maar probeer vooral te kijken naar wat je ervan geleerd hebt, in plaats van te blijven hangen in het gemis. En neem die kennis mee. Sterkte. Het gaat je lukken, met vallen en weer opstaan. Hou je taai xxx saar