Hallo allemaal,

Nadat ik het volgende verhaal las, voelde ik meteen dat dit de plaats is waar ik momenteel "thuis" hoor.

http://www.ldvd.nl/de-intense-pijn-van-verdriet-en-eenzaamheid%E2%80%A6-...

Dit verhaal is in 2008 geschreven, maar raakt qua gevoel en gebeurtenis zo veel vlakken met mijn eigen situatie, dat ik er na het meerdere keren gelezen te hebben, nog steeds bang van wordt.

Ik hoop dat ik op deze site een vorm van "steun" kan vinden en geven. Ik ben me er, mede door bovenstaand verhaal gelezen te hebben, van bewust dat ik niet de enige ben die in een dergelijke situatie terecht is gekomen.

The story

Afgelopen December 2014, de dag voordat ik met mijn ex (brr.. raar om te schrijven) naar een ver land op vakantie zou gaan, trof ik haar 's morgens in de huiskamer beneden aan, met een droevig gezicht. Ik kreeg te horen, dat ze sinds enkele weken een soort van vlindergevoel voor een voormalig manager van haar had gekregen, mogelijk als gevolg van een lichte twijfel van hoe ze mij nu als persoon zag (een hechte vriend of partner). Dit kwam voor mij volledig uit de lucht vallen! In zoverre zelfs: we waren 3 dagen hiervoor nog naar een appartement samen wezen kijken.

Na een goed gesprek beide besloten om wel evengoed de vakantie door te laten gaan en tijdens deze vakantie ook wat meer duidelijkheid te creëren van waar we nu eigenlijk stonden. Als enige voorwaarde stelde ik hier aan vast dat ze het contact met die manager in ieder geval tijdens deze vakantie zou verbreken, zodat het onze vakantie zou worden.

Dit ging welgeteld twee dagen goed, waarna ik erachter moest komen dat ze steeds, stiekem, met die manager aan het appen was. De toon van "mentaal" vreemdgaan werd hiermee al vrij snel gezet door haar. Vanuit mijzelf, nog altijd in ongeloof, heb toen heel duidelijk gevraagd waarom ze op deze manier tegen me loog. Ik kon maar niet begrijpen dat zij na ruim 10 jaar in een relatie met mij te zijn, dit op zo'n "makkelijke" manier aan de kant kon schuiven. Alsof ik een wildvreemde was. Soortgelijke situaties als deze zijn er in de vakantie meerdere geweest, waarbij ik eigenlijk nog maar 1 optie zag voor ons als stel:

Een tijdelijke "break" waarin we elkaar een tijdje niet zouden zien, om eens heel goed na te gaan hoe we elkaar nu zagen als persoon.. Door de gebeurtenissen in die vakantie heb ik zelf destijds ook een twijfel ontwikkelt.. Immers, de persoon die dit deed was totaal niet dezelfde persoon als waar ik 10 jaar lang voor door het vuur wilde gaan. Hier konden we ons eigenlijk beide wel in vinden.

Echter, na de Kerstdagen zou mijn ex naar haar ouders gaan, waarna ik twee dagen later zou volgen om een en ander thuis te regelen (is verder niet heel erg van belang). De dag nadat zij richting huis vertrok, belt ze mij 's morgens op met de mededeling dat ze de "break" toch niet ziet zitten en er per definitie een punt achter wil zetten. Vol ongeloof heb ik de telefoon opgehangen.

Enkele dagen later ben ik richting het dorp gereden waar ze woont: We zouden immers met de hele vriendengroep Oud en Nieuw vieren en dat is een vriendengroep waarin wij samen zaten. Daar ben ik er via via achter gekomen, dat zij diezelfde dag dat ze mij belde, 's nachts bij de manager in bed heeft gelegen.

Ik heb mij als man nog nooit zo vernederd gevoeld en wist op dat moment niet waar ik het moest zoeken. Ik heb eigenlijk niet veel anders gedaan dan gepraat, met diverse mensen over de hele situatie en kan maar tot 1 conclusie komen:

Ik ben wie ik ben en kan 's morgens en 's avonds in de spiegel kijken naar de persoon die daar staat. Zelfverwijten maken kan ik niet (meer). Ik heb alle kanten en mogelijkheden in het hele gebeuren geprobeerd te analyseren voor mijzelf en proberen te zijn of en waar ik fouten heb gemaakt.

Misschien komt het heel arrogant over, maar er zijn er geen. Het enige wat de persoon waarmee ze het bed indook te bieden heeft, is dat hij een man is met veel geld en een Porsche als wagen. Voor de rest denk ik dat het wel duidelijk is wat voor persoon het is..

Als dat hetgeen is waar ze voor kiest.

Wederom, sorry voor de arrogantie, maar dan ben ik als persoon veel te goed voor haar (in ieder geval voor de persoon die ze nu is).

-------------------------------------------------------------------------------------

Nu zijn we enkele weken verder en is mijn gevoel een wervelstorm. Sommige dagen ben ik er prima aan en zijn er amper gedachtes aan "toen". Maar dagen zoals vandaag gaat het stukken minder met me. Dan mis ik die knuffel... Het in elkaars armen liggen... Het weten dat je je best doet en iets op bouwt samen.