En toen belde mijn ex...

voor diegenen die mijn blog een beetje gevolgd hebben wil ik weer een kleine update geven, want ik heb inmiddels weer contact gehad met mijn ex. Ja, ik had me voorgenomen om geen contact meer met haar te hebben omdat ik daarna vaak het gevoel had dat het vooral over haar ging en dat ik vooral begrip moest hebben voor de keuzes die zij gemaakt heeft. Kortom, ik voelde me door de gesprekken met haar eerder slechter dan beter. In mijn laatste blog beschreef ik hoe ik het toch weer niet had kunnen laten om haar afgelopen maandag te smsen: dat ik ondanks alles nog heel veel van haar houd, en over een toekomst samen droom. Haar reactie daarop wat niet bepaald positief, en nadat ik hier weer op gereageerd had (zonder reactie van haar overigens) had ik me voorgenomen om totaal geen contact meer te zoeken.

Ik was dan ook verbaasd dat ik afgelopen donderdagavond twee gemiste oproepen van haar had. Ik was op dat moment op een feestje (probeer inmiddels ook echt mijn zinnen te verzetten) en had dus niet echt zin om haar terug te bellen. Ik dacht: als jij niet op mijn berichtjes reageert, waarom zou ik dan terugbellen? De volgende dag besloot ik haar echter toch gewoon te bellen (mede op advies van een ldvd-gebruiker ). Ik dacht van laat ik haar maar behandelen zoals ik zelf graag behandeld wil worden en hoe ik overigens ook anderen zou behandelen als ik van hen een gemiste oproep zou zien. Ik belde dus op vrijdagavond: hoi, ik zag dat je gebeld had, vertel..waar gaat t over? Ik had eigenlijk verwacht dat het over mijn spullen zou gaan (die ze nog moet teruggeven), maar ze wilde gewoon weten hoe het met me ging. Ik heb verteld dat het best wel goed met me gaat, dat ik het druk heb, veel uitga en druk aan t solliciteren ben (heb t allemaal een beetje overdreven om toch vooral aan te geven dat ik mijn eigen leven weer aan t oppakken ben). Misschien dat deze tactiek helpt hoor, want tot mijn verbazing begon ze erover dat ze me soms toch nog steeds mist en aan me denkt, en dat ze soms zelfs nog wel eens naast me zou willen liggen (had in de sms gezet dat ik haar naast me miste). Ze vroeg ook of ik nog wel bij haar wilde zijn... Heb daar uiteraard positief op geantwoord, maar dat ik wel mijn eigen leven weer aan t oppakken ben. We hebben zo verder eigenlijk redelijk leuk met elkaar gepraat, waarin zij het nu eens over het verleden wilde hebben en ik aangaf daar niet zo'n behoefte meer aan te hebben, dat ik vooral vooruit kijk. Ik heb ook bewust het gesprek min of meer tot een einde gebracht, gezegd dat ik zo weg moest om weer te gaan stappen, dus zelf de touwtjes in handen gehouden. Ik heb haar een fijn weekend gewenst en gezegd dat we elkaar vast wel weer zouden spreken.

Het klinkt allemaal vrij positief, maar ik weet niet zo goed wat ik hier nou mee moet? Zou ze echt menen dat ze aan me denkt, of wil ze vooral aardig gevonden worden door me om zo wederom 'een goed gevoel te hebben over haar handelen'? Heb besloten gewoon zelf geen contact meer te zoeken, maar hoop wel stiekem dat zij het weer doet. Al weet ik dan nog niet zo goed hoe ik dat moet aanpakken.. Wat denken jullie? Advies is welkom!!

Sebastiaan

sebastiaan's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 10/05/2009 - 23:03 — Rob26

Ex

Hoi Sebastiaan,

Ik kan me erg vinden in je verhaal. Ik heb dat ook meegemaakt, dat je ex in eerste instantie zich koel, of egoïstisch opstelt, om dan ineens met emoties te komen. Mijn ervaring is dat dat allemaal hoort bij het proces van het uitgaan van de relatie. Ik begrijp dat je ex het heeft uitgemaakt? Waarschijnlijk heeft ze een rechtvaardiging nodig voor haar eigen gevoel, dat ze het terecht heeft uitgemaakt. Ik denk dan ook dat ze nog veel om je geeft inderdaad, en dat ze misschien door omstandigheden (ruzie ofzo?) de relatie heeft uitgemaakt.
Ik heb ook een lange relatie gehad, een aantal jaren geleden. Die relatie is door allerlei omstandigheden, veel ruzie, uitgegaan. Zij heeft het uitgemaakt, maar ze liet toen merken dat ze nog veel om me gaf.
Nu, na jaren, zijn we elkaar weer tegengekomen en is er weer iets intiems gebeurd. Blijkbaar was de liefde nog niet opgebrand..
Ik zeg dit omdat je verhaal veel raakvlakken heeft met het mijne. Ik sta nu voor dezelfde keuze als jij, maar met het verschil dat de relatie tussen ons als 5 jaar geleden is uitgegaan. Nu kwam weer het e.e.a. naar boven en misschien voelen we nog wel iets voor elkaar.
Mijn advies is dus dat je het beste kan nadenken over de reden waarom de relatie is uitgegaan. Het lijkt erop dat niet alles over is. Volgens mij is de relatie tussen jullie om "rationele" reden uitgegaan, als ik je verhaal lees (ken je andere verhalen niet). Misschien verstandig om over een tijdje, als je je eigen leven weer hebt kunnen opbouwen, weer s af te spreken, en dan te kijken hoe het zit? Ik raad je wel aan om dat te doen als jij er echt aan toe bent. Anders kun je haar misschien wel onder druk zetten, bijvoorbeeld door r te overweldigen met jouw emoties, waardoor zij misschien dichtslaat. Het is het beste als jullie er beiden op instaan.

Kortom, het is lastig, maar denk dat niet alle hoop verloren is..
Heel veel succes en ik volg je verhaal..

Zon, 10/05/2009 - 23:11 — sebastiaan

twijfel..

Hoi Rob,

Bedankt voor je reactie, misschien dat je als je tijd hebt ook eens mijn andere blogs zou willen lezen want het zit iets complexer in elkaar dan dat zij het 'rationeel' heeft uitgemaakt. Ik heb namelijk ook begrepen dat ze inmiddels al weer enkele weken een nieuwe vriend heeft (t is inmiddels 6 weken echt over tussen ons), maar ja dan vraag ik me ook weer af hoe serieus dat is als ze dingen als 'ik mis je' en 'ik zou soms ook nog wel eens naast je willen liggen' tegen me zegt.. Pff, het laat me weer twijfelen terwijl ik dat niet moet doen want dan weet ik dat ik in deze fase van verdriet blijf hangen, en haar maar niet kan loslaten. Maar ik neem je tip ter harte dat ik eerst maar eens mijn eigen leven weer goed moet opbouwen voordat ik in ieder geval weer contact zoek.

Zon, 10/05/2009 - 23:29 — Rob26

Ex

Ik heb zojuist je andere verhaal gelezen. Het zit inderdaad iets anders in elkaar. Aan de ene kant heeft ze natuurlijk reden om op te zoek te gaan naar andere jongens, omdat jij het hebt uitgemaakt en je aangaf dat zij jou niet het juiste kon bieden. Ik ben het wel met je eens dat ze niet netjes heeft gehandeld. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Ik had r namelijk bedrogen. Ja, daar ben ik maar eerlijk over. En ze had dus alle reden om het uiteindelijk uit te maken. Blijkbaar heeft je ex dus voor zichzelf besloten dat ze de dingen moest oppakken en verder moest gaan. Althans, dat interpreteer ik uit hoe de dingen zijn gelopen.
Nu ze een nieuwe vriend heeft, is het lastig om toch door te gaan en voor haar te vechten. Omdat jullie zo verschillend zijn, is zij de juiste voor jou? Lijkt me een belangrijke vraag. In mijn vroegere relatie, met de ex waarover ik steeds spreek, waren we gewoon nog niet aan elkaar toe. Nu is dat anders denk ik, of hoop ik. Ik heb daar veel over nagedacht, maar nu zou ik het aandurven. Ben alleen nog te laf om die vraag aan haar voor te leggen. (denk ook dat dat niet de weg is, maar dat we maar s weer moeten afspreken)

Bedenk wel goed waar je mee bezig bent. Je roert nu in een nieuwe relatie. Onzekerheid over wat ze nu voelt voor die andere jongen e.d. Allerlei valkuilen. Is er voldoende om te kunnen zeggen dat jullie in de toekomst wel met elkaar verder kunnen? Bedenk dat het missen van iemand vlak na een relatie normaal is. Hoort bij het "rouwproces". Zij heeft alleen het "geluk" dat ze een nieuwe jongen heeft leren kennen, wat het rouwproces wat versnelt.

Ik hoor wel van de ontwikkelingen.

Ma, 11/05/2009 - 11:59 — Layla (of verwijderd)

Sebastiaan

Ik vind persoonlijk dat je dit heel goed aangepakt hebt, door haar wel te laten merken dat je haar ook mist maar ook te laten zien, van ik ga wel verder met mijn leven.
Door dit zo aan te pakken, weet ik zeker dat je ex nog goed na gaat denken.
Ook dat je het gesprek niet te uitgebreid en te lang hebt gemaakt en je zelf de touwtjes van dat gesprek in handen hebt gehouden door zelf het gesprek tot een einde te brengen.
Precies de manier die ik verleden jaar ook zo heb gehanteerd, hij belde toen opeens na een maand, ik was aardig maar liet ook merken dat ik verder was gegaan met mijn leven, en zei op een gegeven moment dat ik echt moest gaan opschieten, omdat er op mij gewacht werd.
En als antwoord op je vraag, ja hij belde binnen een week terug of we toch niet eens konden praten samen.
Ik heb daar toen zo kort mogelijk op geantwoord, zo van: ja ik sta daar wel voor open maar je moet me wel van te voren laten weten wanneer je dit wilt plannen.
Want ik heb veel afspraken staan en moet wel checken wanneer het mij uitkomt.
Dus wel ja gezegd maar niet te happig gereageerd op zijn verzoek.
En als het tot een ontmoeting komt, dan zal ik ook ergens afspreken waar je wat meer oppervlakkig met elkaar kunt praten.
En ook dan, zal ik het gezellig maken, maar niet te lang dus op een gegeven moment zeggen, ik moet nu weer gaan maar vond het wel erg gezellig met je.
Zij zal dat dan zeker beamen en daarop kun je dan iets zeggen als dat je weer contact met haar op zal nemen, of zoiets! (??) Ik denk maar een beetje mee hoor
En ik heb ook gezorgd dat ik er goed uitzag die avond dat we toen in dat café zaten, iets wat hem zeker opgevallen is.
Nieuwe kleertjes haha zoals ook Langenpb dit beschrijft, kan ook al helpen om je zelfvertrouwen te vergroten!
Ik denk dus wel, dat ze je weer gaat bellen maar als je het op kunt brengen dit zelf nu even niet te doen, zou dit wel verstandig zijn.
Anders komt het misschien bij haar weer te "happig" over, en ik denk dat het nu even van haar af moet komen, als ik eerlijk ben.
Anders gaat het allemaal een beetje makkelijk, voor haar dan.
Ik duim met je mee Sebastiaan! Groet Layla

Ma, 11/05/2009 - 12:11 — x

@ layla

mooie reactie layla...ik denk dat ik dit advies ook maar stiekem ga pikken voor zover het van toepassing is ...miss werkt het

Ma, 11/05/2009 - 12:38 — Layla (of verwijderd)

hey x

het zou zomaar kunnen, ik weet alleen uit eigen ervaring dat men (dus de ex) eerder interesse toont wanneer de achterblijvende ex (dus die de relatie zelf niet uitgemaakt heeft) laat zien ook verder te gaan met zijn of haar leven.
Toen ik ging smeken, bellen, sms-en en mailen kwam er geen of amper reaktie maar toen ik daar mee stopte (HELEMAAL) kwam er opeens een ommerkeer van zijn kant.
Zolang men weet dat de ex hem nog altijd wel terug wil, en hij/zij maar hoeft te roepen en je bent er, dan is het toch erg makkelijk?
Vechten voor de ander wordt dan overbodig en de spanning is er helemaal af.
Want ach, de ander wil me toch wel dus whatever!
Zodra de achterblijver opeens niet meer reageert, dan pas gaat er iets veranderen voor de ex.
Zie het maar als een knopje wat omgezet wordt, men wordt wakker gemaakt en gaat daar ook naar handelen.
Waarmee ik niet zal zeggen dat dit voor iedereen werkt X want als de ex echt helemaal niets meer wil, dan zal hij/zij uiteraard geen contact meer opnemen.
Maar dan nog, zal het voor de eigenwaarde van de achterblijver heel goed zijn, te stoppen met ieder contact of energie te steken in iemand die dat voor jou ook niet doet.
Is moeilijk, maar o zo de moeite waard!
Groet Layla

Wie is online

Online gebruikers

Enquête

sebastiaan's Buddies