Ik heb mijn ex na een half jaar geen contact weer gezien. Dat half jaar geen contact kwam van mij, omdat ik het na alles wat er was gebeurd niet meer aankon. Hij heeft in dat half jaar nog wel is contact proberen te zoeken, maar ik had hem duidelijk gemaakt van te voren dat ik echt geen contact meer wilde. Nam een nieuw nr, verwijderde hem voor de rest uit al mijn lijsten.

Niet afgelopen weekend maar het weekend daarvoor, heb ik hem weer gezien op een feest. Tegen alle verwachtingen en bedoelingen in hebben we weer gezoend, zijn de hele avond samen geweest. Hij heeft dingen gezegd waaruit duidelijk op te merken was dat hij nog het hele afgelopen half jaar met me bezig was geweest, me miste en me niet vergeten was. Terwijl ik echt dacht dat ie echt al verder was gegaan, en ik heb het moeilijkste half jaar uit m'n leven beleefd(wat hij niet weet, niet over gehad leek me ook niet het moment).
Hij liet op dat feest vallen dat ie erachter was dat ik een nieuw nr had doordat ie me verschillende keren had proberen te bellen, en vroeg m'n nieuwe nr. Die ik vervolgens niet gaf.. etc.

De dag daarna, zondag, kreeg ik een mailtje van 'm waarin stond dat ie me zocht op het eind en nog een half uur voor de deur had staan wachten. Een xx met poppetjes die elkaar ''innig'' omhelzen.
Heb een vrolijk en neutraal mailtje teruggestuurd en niks meer gehoord, nu een week geleden.. Wat een leegte, en wat een onbegrip, alweer. Ik snap er niks van, een half jaar lang probeert ie contact te zoeken en hield ik het(met goede redenen, en redenen die ik hem uitgebreid had uitgelegd van te voren..)af. En nu, na dit, nadat er duidelijk nog veel zat, nadat hij zelf weer toenadering zoekt via de mail hoor ik niets meer.
Wat moet ik doen, laten en zo verder gaan, wachtend op misschien nog iets? Of even wachten en hem toch bellen.. Na een half jaar verwerken en geen idee hebbende wat er dan komt

Jongens, ik heb echt geen idee had dit weer zo niet verwacht. Moet ook nu met heel andere dingen bezig zijn, een verslag waar ik dus nu weer aan ga beginnen. Moest het even aan de menigte kwijt

Kus, Isa