Deze quote spookt al enkele dagen door mijn hoofd. Het symboliseert zo'n beetje hoe ik me voel. Niet de doorzettingskracht van de boer die Buning hiermee in de verf zet herken ik. Wel het uitzichtloze, en het voor je opgelegde pad dat je lijkt te moeten bewandelen. Zwoegen om vooruit te geraken zonder dat het voelt alsof je werkelijk vooruitgang boekt. Oh, van op een afstand lijkt het voor velen waarschijnlijk alsof ik goed bezig ben. Nieuwe vriendin, gaan samenwonen, verbouwen,... Waarom voelt het dan voor mezelf alsof ik me moet voortslepen? Misschien omdat ik gedeeltelijk in deze situatie gedwongen ben vanwege het verliezen van mijn opdracht als zelfstandige... Misschien omdat de energie die ik nu in het huis van mijn vriendin steek me doet denken aan de andere huizen die ik in orde bracht en uiteindelijk grotendeels van mijn ex bleken te zijn... Misschien omdat mijn vriendin misschien toch niet echt de ware is voor me?
Mijn grootste probleem is dat ik nergens zin in heb, nergens plezier aan beleef en niet weet waar ik naartoe wil met mijn leven. Het voelt soms of ik maar wat aanmodder om verder te kunnen. Overleven in plaats van leven. Ik vind het erg zwak van mezelf dat ik na bijna 10 maanden zonder werk nog steeds geen nieuwe opdracht heb kunnen vinden... Wil ik wel hetzelfde werk terug gaan doen? Eigenlijk niet, maar ik weet niet wat wel, en zie al helemaal niet hoe ik daaraan zou kunnen beginnen...
Wat heeft dit nu te makenmet ldvd? Niet zo veel denk ik. Alleen dat sommigen hier het wel zullen herkennen en dat ik het eens van me af wou schrijven.
@2emotional
Jeetje lieve 2emo, ga bij jezelf goed te raden waar het vandaan komt.
Laat effe je leven niet leiden door anderen en praat erover, zoveel mogelijk.
Ga na waardoor jij geen adrenaline enzo krijgt...of weet je diep van binnen het antwoord al?
En durf je er misschien niet aan toe te geven. Kom op lieve man, jij bent ook belangrijk!
Ik hoop dat je er uit komt.
Veel wijsheid en kracht,
Liefs van Hetlevenismooi
@hetlevenismooi
Bedankt voor je reactie.
Bij mezelf te rade gaan waar het vandaan komt... Probeer ik... Soms lijkt het of ik bang ben hier al te diep over door te denken... soms denk ik dat ik er niet zo veel over moet nadenken en er gewoon het beste van moet maken...
2emo
Ja waar ligt het precies aan, je schrijft hier ook niet voor niets...probeer daar achter te komen, is natuurlijk wel heel belangrijk.
Je breekt je hoofdje er toch wel over...
Probeer het wat luchtiger te bekijken dan, niet zo diep gaan, vaak ligt een antwoord aan de oppervlakte...
Luister altijd naar je intuïtie.
Misschien is even een tijdelijke dip? Door het hard weken aan het huis en dan de herinneringen aan vroeger? Of een waarschuwing...? Ja alleen jij weet uiteindelijk wat het is. Praten erover, schrijven is ook altijd goed...
Ik hoop dat je door hier te schrijven erachter kunt komen.
Vervelend voor je hoor.
oh ik herken er heel wat in..
oh ik herken er heel wat in.. ben ook zelfstandige en zelfs dat was noodgedwongen want ik werd ontslagen, en het valt af en toe niet mee hoor.. je moet elke keer weer zelf achter de boel aan en als je daar geen fut voor hebt, of eigenlijk de innerlijke drive voor het werk misschien wel ontbreekt.. zelf twijfel ik ook al langer wat het nou precies is, vind ik nou het werk niet leuk, werk ik te hard, of is het iets veel diepers? In de liefde moddert het allemaal ook maar wat aan, hier en daar een date maar schiet ook voor geen meter op. Ook ik twijfel over de keuzes die ik maak, of liever gezegd ik stel keuzes uit, zou knopen door moeten hakken maar heb soms ook het gevoel dat ik weinig te kiezen heb. Mensen zeggen tegen me: als je teveel energie kwijt bent in je werk zoek dan iets anders, maar net als jij zou ik bij god niet weten wat. Het lijkt of je vastzit in een spiraal, en je moet eigenlijk de energie vinden om eruit te komen, maar waar haal je de energie vandaan?
Eerst dus achterhalen waar het hem nou precies in zit, dat probeer ik ook te doen de laatste tijd. Ben een tijd terug ook bij een jobcoach te rade gegaan en die zei: de voortdurende twijfel is moordend, je moet ergens achter gaan staan waar je echt achter kunt staan en daar dan ook voor gaan. Zo te horen sta je niet echt achter je huidige werk, maar bent nog richtingloos wat dan wel, je staat eigenlijk ook niet helemaal achter je nieuwe vriendin, woont in een huis met haar waar je eigenlijk dan ook niet helemaal achter staat, voelt misschien ook niet helemaal als thuis dan, een echt thuis?
Geen wonder dat je je af en toe voort moet slepen, kost ook gewoon megaveel energie al die innerlijke dialoog die je met jezelf voert, niks loopt eigenlijk echt lekker en je hebt het gevoel alsof je een leven leidt waar je eigenlijk niet achter staat. Wederom heel herkenbaar, ik worstel met dezelfde dingen. Heb tijdenlang niet geaccepteerd dat ik na mijn vorige breuk met ex hier nu alweer 4 jaar woon, ik vind mede door mijn onzekere inkomsten ook maar de hele tijd geen beter, betaalbaar huis. Maar heb wel besloten nu voorlopig maar weer even vol voor mijn bedrijfje te gaan en ben tegelijk bezig met het doornemen van een boek over loopbaantraining. En niet meer te veel in te zitten over de dingen waar ik geen controle over heb. Kun je niet ook met een coach aan de slag? Het hielp mij wel om helderheid te verschaffen en knopen te helpen doorhakken, zo blijft het niet in het luchtledige zweven, dat je het gevoel hebt met je gedachten in cirkeltjes rond te draaien.
@petals
Je beschrijft heel goed hoe ik me voel: "je hebt het gevoel alsof je een leven leidt waar je eigenlijk niet achetr staat". Probleem is dat ik niet weet hoe het beter zou kunnen momenteel.
Een hele tijd geleden heb ik enkele maanden hulp gezocht bij een psycholoog en ook wat korter bij een coach. Uiteindelijk had ik de indruk dat ik daar niet echt meer vooruitgang mee boekte. Het werd hoe langer hoe moeilijker te verwoorden waar ik eigenlijk mee zat. Dat kan ik nu nog steeds niet goed. Soms denk ik dat de negatieve ervaringen op het einde van mijn vorige relatie en de nasleep daarvan me zo geraakt hebben dat ik geen plezier meer kan maken... Ik weet dat het stom is om zo aan te kijken tegen de dingen. Dat je zelf baas bent van je eigen houding en de manier waarop je naar de dingen kijkt... allen is dat makkelijker gezged dan gedaan...
wie? ikzelf...
is dit het nu?
Hey
2emo, ik krijg hier een brok van, ga die prikkels opzoeken waar jij van OPBLOEIT, lieve buddy.
Je doel...
Zonder ploegen,geen oogst.
Groet,
Dankjewel brooke. k vraag me
Dankjewel brooke. k vraag me af wanneer ik eindelijk ga weten wat ik wil met mijn leven. Misschien wanneer ik eindelijk terug zelf keuzes kan maken zonder dat die me opgedrongen worden door de omstandigheden.
Re:
Vaak komt het leven vanzelf naar je toe, je moet het alleen willen zien...