Poeh Claudia....... wees blij dat je de juiste beslissing hebt genomen...........

Gewoon wat vaker denken.... Ach fuck it...... En doorgaan met jouw leven.

Liefs
Waterman

Ik vraag me bij jou toch nog steeds af, wat het probleem is van jou boosheid/frustratie richting ex, als ik bovenstaande van jou lees?

Why die boosheid? Je hebt het immers zelf ook gedaan?

So what, jullie zijn niet meer samen, hij is vrij om te gaan en te staan waar hij wil.
Zelf schreef je eerder dit?

.

Dus jij hebt wel het "recht" om je aan te melden op tinder, voor de afleiding en hij mag dat niet?

Bovendien heb je zelf aangegeven geen contact meer te willen, en nu schrijf je....

.

Die aandacht kreeg hij dus duidelijk niet van jou, omdat je eerder besloot na alle goedbedoelde adviezen hier op het forum om het contact volledig te verbreken.
Een keuze die jij zelf gemaakt hebt, een keuze waarbij jou ex zijn vrijheid terug heeft, een keuze waarin jou ex dus kan en mag doen wat hij op dat moment goed acht voor zichzelf....

Ik vind het echt frapant om steeds van jou kan te lezen, dat je zo boos bent, terwijl alles wat je hem verwijt, zelf aan het doen bent.
Hij mag niet op tinder voor de afleiding- jij wel
Hij mag geen nieuwe vriendin toevoegen op facebook - jij mag wel een andere man ontmoeten, waar je notabene alles mee bespreekt.
Enz enz...

Je gaf eerder aan:

Waarbij ik me afvraag, of jij er dan "echt" minder moeite mee zou hebben als hij een andere reden had gegeven, ik denk namelijk niet dat het verschil had gemaakt, en vermoed dat de kern dan ook elders bij jou ligt.....je geeft aan jezelf egoistisch te vinden, maar is dat ook werkelijk zo? Daar ik zie gebeuren dat je wederom boos word, als hij zich op tinder aanmeld...
Ik vind het intressant hoe jij je momenteel beweegt, en me afvraag hoe het komt dat jij vind dat jij wel dat "recht" hebt en je ex niet.... vandaar mijn reactie wederom op jou....

Pallmallwoman

Het aandacht zoeken/nodig hebben, daten en nieuwe 'aanwinsten' toevoegen op FB en daar contact mee onderhouden is een andere vorm van de aandacht die jij hem gaf. Wat jouw behoefte is/was met hem was een diepergaande relatie met hem aangaan, emotioneel verbinden en een gezamelijk toekomstbeeld (huisje, boompje, kindje?, beestje) scheppen.

Jij bent daar aan toe, hij is schijnbaar totaal nog niet instaat om die hechting met een nieuwe partner en de (emotionele) verplichtingen en verwachtingen die daarbij komen aan te gaan. Vorm van vluchten voor zichzelf, verwerking van zijn vorige relatie of 'leegheid' die hij ervaart zonder 'iemand' om mee bezig te zijn,....zou zomaar kunnen.

Maakt dat hem een echte 'foute' man ? Geen idee.
Mij is het ook wel eens overkomen dat ik te snel of te vroeg van het een het ander instapte en daarmee de ander een bak met emotionele ellende heb bezorgd. Zoals het mij omgekeerd ook over komen is. Net zoals het veel mensen kan en zal overkomen. Ik hou zelf echter graag een 'open' vizier naar mensen aan en blijf er vanuit gaan dat er mensen zijn die er niet bewust voor kiezen om dat een ander 'aan te doen'. Laat staan dat zij zelf-inzichtelijk genoeg zijn om van zichzelf te zien of erkennen dat zij op die manier alleen maar aan het vluchten zijn voor zichzelf.

De kunst is om de keuzes en het gedrag van een ander niet teveel op jezelf te betrekken. Het wil niet zeggen dat jouw aandacht of jij voor hem niet goed genoeg was. Misschien zit daar wel een deel van je pijn en verdriet in. Een licht gevoel van afwijzing of niet goed genoeg zijn voor hem omdat hij nu i.p.v. aan zijn issues te werken weer (ogenschijnlijk) vrolijk aan het daten is en jij voor jouw gevoel met de brokken achter blijft.

Het heeft/hoeft niets met jou te maken te hebben gehad als mens.

Misschien toch even wat blogs van Chelle doorlezen. Niet omdat ik haar en public zo nodig een veer in haar kont wil duwen maar omdat zij aardig wat blogs heeft geschreven waar je iets aan zou kunnen hebben. Zeker als je met dit soort 'gedachtegangen' bezig bent. Die overigens volledig begrijpelijk zijn maar je belemmeren in het loslaten en verdergaan.

Als je op deze manier blijft denken wordt je alleen maar meer verdrietig. Als je er vanaf wil dan zal je ten eerste de situatie zoals die nu is moeten accepteren. Niet denken wat was, of wat kan worden... Leef in het NU!!! Het is het bekende fenomeen van liefdesverdriet... Jij denkt te weten wat er in hem omgaat. Stop daarmee. Je weet helemaal niets!! Je stelt allemaal vragen waar je toch geen antwoord op krijgt en dus ga je de antwoorden zelf verzinnen. Ja dit klinkt hard, maar als je er vanaf wil zal je ook hard moeten zijn voor hem en voor jezelf.
Waar je nu mee zit is niet zijn aandachtstekort, maar dat van jezelf! Hij is niet leuk bezig, dat denk jij... En wat dan nog,... Jij moet leren ook weer leuk bezig te zijn. En dat gaat je niet lukken in bed met de dekens over je kop. Dat gaat je niet lukken door hem te slaan of uit te schelden. Het enige wat je gaat helpen is jezelf terugvinden. Daar mag je keihard bij huilen, laat die emotie maar los.
Stel je vragen waarom jij elke keer op zijn whatsapp kijkt. Wat wil je bereiken, een reactie?? Waarom voelde je je vanochtend vrolijk? Waarom confronteer je hem met zijn tinder actie? Wat is het dat je van hem wil horen, dat hij spijt heeft??? Dat jij op die nr 1 positie bij hem moet staan?
Als je nu voor jezelf eens bezig gaat met jezelf op jou eigen nr 1 te plaatsen!! Dat is waar je aan zal moeten werken. Je bent alleen verantwoordelijk voor jezelf en hij ook voor zichzelf. Jij gaat echt niet bepalen wat hij wel of niet moet doen, dus laat die wil ook los!

Sterkte en succes!