Daar ben ik weer. Ik moet weer even men verhaal kwijt.

Het ging een hele poos goed met me. Deed steeds meer dingen, ging sporten en ging veel meer met vrienden om en het ging daardoor ook een stuk beter met me. Heb denk ik al dik een week niet meer gejankt, wat voor mij heel bijzonder is aangezien ik elke dag bijna wel kon janken. Ik ging gewoon verder met mijn leven en het achter me te laten wat best goed ging. Ik dacht nog wel elke dag aan der maar dat komt gewoon omdat ze in mijn hart blijft. Het enige gevoel wat ik nog had, was het gevoel dat ik haar miste en niet meer het gevoel van dat ik haar terug wilde ofzo.

Ik werd door een vriend/collega gevraagt om mee te gaan naar de bios vandaag. Ik dacht dit is gewoon als vrienden dus dit kan wel. Hij wist nog niet dat ik lesbisch ben (wat redelijk veel mensen nog niet echt weten). Ik dacht gezellig met een vriend naar de bios. Maar al gauw kwam ik erachter dat hij het meer zag als een date. Hij had helemaal speciaal voor deze dag een auto gehuurd, zag er netjes uit, rook lekker, was naar de kapper geweest en hij betaalde alles. Ik kreeg zo'n kutgevoel. Ik vond het zo zielig voor hem, want ik val niet op hem, ik val gewoon niet op jongens.
We gingen naar de film: Avatar maar dan wel in 3D (is een aanrader!).
Super leuke film en we hebben daarna nog wat in een pizzeria gegeten. De terug weg naar huis, bleef ik dat kut gevoel houden en heb toen maar besloten om te zeggen dat ik niet op jongens val maar op meisjes en dat het me heel erg speet. Ik wist ook niet hoe hij het zag maar het was toch echt wel heel erg duidelijk dat hij het als een date zag. Hij zei zelf dat hij het een beetje open hield en het zag als vrienden en misschien als iets meer als er iets zou gebeuren. Hij begreep het gelukkig en was blij dat ik eerlijk was.

Dit is dus weer zoiets waar ik de laatste tijd steeds meer tegen aanloop. Ik ben nog redelijk jong en als je soms op deze leeftijd uit de kast komt, weet ik wat de meeste reacties zijn van de mensen in mijn omgeving.. vooral als je nog op een middelbare school zit, daarom ben ik nog niet uit de kast gekomen. Aan de ene kant heb ik er schijt aan maar aan de andere kant heb ik al zoveel ellende meegemaakt dat ik dit er liever nog niet bij wil hebben. Een aantal vriendinnen van mij weten het wel en men ouders weten het ook en die weten ook over mijn relatie met J des tijds. Maar steeds meer loopt het me in de weg, zoals vandaag dan. En heel vaak moet ik maar liegen en maar meepraten over jongens, terwijl ik daar helemaal niet in geïnteresseerd ben, ik kan mezelf niet echt zijn.

Maargoed ik zit er dus overna te denken om binnenkort dus echt 'uit de kast te komen'. Maar ik heb nog mijn twijfels.

Maar dat even achter wegen. Ik had dus verder wel een hele leuke avond gehad, maar moest wel opeens weer denken aan men ex. Omdat we langs plaatsen waren, waar ik ook veel met men ex altijd was en waar men ex veel komt.
Het was zo raar, ik was weer een keer uit geweest, nouja niet echt dan maar daar kwam het een klein beetje op neer en ja hoor, toen ik weer thuis was, was opeens men ex weer online nadat ze me de vorige keer weer had geblokt en begon weer tegen me te praten...
Het was zo verwarrend echt altijd op die momenten komt zij weer opduiken, ik was aan de ene kant blij om haar weer te spreken maar aan de andere kant wou ik het niet. Ik dacht: wat wil ze nou weer van me? Wat wil ze van me weten? En ja hoor de vragen kwamen weer. Of ik alweer een nieuw had, hoe het in de liefde gaat en blablabla. Ik heb maar kortaf beantwoord want ik had er geen zin in en ik had er al helemaal ging zin meer in toen ik die foto van haar met haar nieuwe vriendin zag.

Het bracht me alleen weer in de war. Ik brak weer en de tranen kwamen weer na al die tijd. Net nu het weer goed ging dook ze weer op. Wat is het leven toch soms ook ingewikkeld...
Maarja ik ga maar eens proberen te slapen, maar dat het morgen weer wat beter gaat. I hope so

Daphne