neem afstand van deze man want zo te horen is hij goed ziek: 'Op een gegeven moment kreeg ik een legacy (testament) van maar liefst 88! a-4tjes lang toegestuurd van *
Hij had dat geschreven op een moment dat hij het leven niet meer zag zitten en door mij dit te sturen zou ik hem beter begrijpen en 1 met hem worden.
De legacy was 1 grote klaagzang over zijn vrienden, familie en kennissen. Iedereen had wel iets fout gedaan en kreeg van * een preek en scheldwoorden naar zijn hoofd. Ook Stonden er bepaalde spirituele dingen in. Zo zou hij contact hebben gezocht met de duivel en nu de taak hebben gekregen om zieltjes voor de duivel te winnen. Ook gelooft hij dat in 2012 de aarde een transformatie zal ondergaan en dat hij zelf een soort van god is. Hij heeft de taak om een aantal mensen die bijzondere gaven hebben bij elkaar te brengen voor op de nieuwe aarde...'

En 'Hij heeft nog een paar keer met mij gesproken over onbekende mensen op het station die speciaal voor hem gingen buigen (hij was immers een god) en dat hij zo speciaal is...'

Het klinkt mij in de oren als schizofrenie of in ieder geval flinke wanen! De alarmbellen gaan bij mij in ieder geval flink rinkelen en heb er helaas ook persoonlijke ervaring mee, in een ver verleden. Daarnaast behandelt hij jou ook nog heel slecht en liegt aan alle kanten. Deze man kan beter professionele hulp gaan zoeken, je kunt hem niet helpen of veranderen, hij zal alleen jou verder naar beneden halen.

Ja je gelooft in een droom. Laat hem los, je verdient beter!

Afgaande op wat je hier hebt opgeschreven, krijg ik een enorm onbehaaglijk en zelfs akelig gevoel bij het gedrag van je inmiddels (gelukkig!) ex-vriend.

Wat ik er zo griezelig aan vind, is dat het gezicht dat deze man uitdraagt naar de buitenwereld (je moeder, zijn online-vrienden) heel doordacht zijn gekmakende psychologische terreur maskeert die hij binnen jullie relatie uitoefende. Ik vind dat alarmerend. Eng ook, dat hij tijdens het oppikken van zijn spullen in jouw huis, zich kennelijk met voorbedachte rade heeft beziggehouden met het zetten van een wekker die 's nachts zou afgaan. Het neerleggen van die specifieke briefjes op verschillende plekken in je huis –in mijn ogen vooral op een akelige manipulerende manier 'over the top'.

Als ik je verhaal zo lees, lijkt het je ex-vriend te ontbreken aan de capaciteit om emoties zoals schuld of wroeging te voelen. Ook de 88 pagina's tellende legacy (whoa!) waarin hij uithaalt naar iedereen uit zijn verre en nabije verleden, legt het karakter van een man bloot die niet lijkt te kunnen empathiseren met anderen. Wederom: 'het ligt altijd aan een ander'. Sterk egocentrisch gedrag, waarbij het eigenbelang altijd boven dat van anderen gaat. Het zou me ook niet verbazen om te horen dat er in zijn gedrag een schijnbaar aardig en sociaalvoelend mens naar voren kwam (maar dit alleen maar zodat hier later rechten of gunsten kunnen worden geëist).

Ik kan niet beoordelen welk soort gedragsstoornis hij heeft, maar dat er stoornissen aanwezig zijn, daar is geen twijfel over mogelijk. Een paar termen borrelen zo omhoog: 'agressief narcistische' persoonlijkheid met theatrale, borderline en anti-sociale gedragskenmerken. En dan nog het compulsief liegen (mogelijk haast een '2e natuur' geworden). Als je gewend bent om over alles te liegen, verdwijnt de 'echte' werkelijkheid steeds meer naar de achtergrond, toch?

*”...Hij heeft nog een paar keer met mij gesproken over onbekende mensen op het station die speciaal voor hem gingen buigen (hij was immers een god) en dat hij zo speciaal is...”
*”...Zo zou hij contact hebben gezocht met de duivel en nu de taak hebben gekregen om zieltjes voor de duivel te winnen. Ook gelooft hij dat in 2012 de aarde een transformatie zal ondergaan en dat hij zelf een soort van god is. Hij heeft de taak om een aantal mensen die bijzondere gaven hebben bij elkaar te brengen voor op de nieuwe aarde...”

In mijn ogen neigt bovenstaande trouwens meer naar 'waan', dan naar spiritualiteit. Contact gezocht met de duivel?! Hij als uitverkorene om mensen met bijzondere gaven bij elkaar te brengen?!

Ik wil je graag met klem op het hart drukken, dat je de tijd en energie die je besteedt aan je hoop en verlangen om hem te zien veranderen in de man die je wenst dat hij zou zijn (of kunnen worden), beter kan verplaatsen naar jezelf. Wees trots dat je sterk genoeg was om jezelf uit zijn ijzeren greep van manipulatie wist los te rukken.

Daarbij, iemand die jouw vertrouwen zo systematisch te grabbel heeft gegooid, zul je ooit in staat zijn om hem zonder enig wantrouwen of twijfel tegemoet te treden? Ik vermoed dat je het lezen van zijn mails wellicht niet had uitgevoerd als er voor jou geen redenen waren geweest om aan hem te twijfelen. Maar zijn leugens gaven, terecht, voeding aan je wantrouwen. En ik denk niet dat je voldoende rust vond in de uitleg of toelichtingen die hij je gaf. Misschien is het een daad waar je niet trots op bent, maar prijs jezelf toch dat je die keuze hebt gemaakt. Hij had het je vermoedelijk namelijk nooit zelf verteld.

Je vermogen tot redelijkheid, siert je enorm. Maar in het geval van deze man moet je bewaken dat je hem niet teveel ruimte in je redelijkheid biedt. Zijn kleding gewassen & gestreken teruggegeven, (zoals hij gewend is kennelijk): waarom nog steeds die moeite voor hem?!

Over zijn 'negeer-modus' wil ik het volgende zeggen: uit je verhaal maak ik op dat jij oprecht met hem wil communiceren. In jouw geval betekent communicatie: blootgeven. Maar in het geval van je ex-vriend met al zijn gedragsstoornissen: hoe meer jij je blootgeeft, hoe heviger zijn 'aanvallen'. De aanblik van verdriet, emotie of 'zwakte', zal hem mateloos irriteren omdat het hem confronteert met zijn eigen gebreken. In dat stadium zal er vanuit hem een kille, medogenloze houding worden aangenomen: zij het door je compleet te negeren, zij het door middel van denigrerende opmerkingen, vijandige toespelingen, neerbuigende houding en scheldpartijen. Dit allemaal omdat hij er, vanuit zijn eigen ingekleurde 'waarheid', van overtuigd is dat jij dit verdiend. Het ligt tenslotte nooit aan hem.

Je hoop dat hij ooit veranderen zal, alsook je verlangen om samen met hem een gelukkig stel te vormen, is heel begrijpelijk. Het getuigt van hart & ziel. Ik gun je dit ook echt.

Maar de kans is enorm klein om je wens te vervullen met een man zoals deze. Zijn onvermogen om zich oprecht, liefdevol en in alle eerlijkheid met respect te hechten of te binden maakt dat hij in staat is om op elk moment weg te lopen, zeker als er elders betere opties zijn – of het hem te heet aan de schenen wordt.

Realiseer dit!

Het hebben van een vriend als langetermijn-partner met deze, onbehandelde, stoornissen brengt een enorm risico met zich mee. Hij zal in staat zijn om je te verlaten en de rug toe te keren wanneer je hem het hardst nodig hebt (wat al bevestigd wordt in jouw behoefte om met hem te praten toen je hem nodig had—en hij je meedogenloos negeerde en niet kwam).

Hoewel het ook voor mij meer dan duidelijk is dat jij 'beter verdient', vermoed ik dat er mogelijk in de start en dynamiek tussen jou en je ex-vriend individuele issues ten grondslag hebben moeten liggen waarop/waardoor deze relatie is ontstaan. Ik doel hier eigenlijk vooral en alleen op die van jou. Hem vind ik niet zo belangrijk in het verhaal; het gaat om jou en jouw verwerking.

Je schrijft namelijk:”Ik zag hem niet zo zitten, vond hem maar luidruchtig en hij wilde altijd in het middelpunt staan. Ik vond hem een beetje arrogant. Hij zag mij wel zitten en heeft dan ook heel vaak "moves" gemaakt (ineens op de mond zoenen in plaats van op de wang enzo). We hadden destijds heel vaak conflicten.”

Je intuitie heeft dus, nog voordat je je tot deze relatie liet verleiden, tot je gesproken. En ik durf te stellen dat je intuitie 'goed' zat. Wat is het geweest, waardoor je je innerlijke stem toch de mond hebt gesnoerd? Was het zijn overweldigende charme? De moeite die hij nam om jou te veroveren? (--en wat jou, logisch, een heerlijk gevoel moet hebben gegeven). Voelde je je eenzaam en leek hij die eenzaamheid weg te nemen?

Ik denk dat het belangrijk is om te ontdekken waarom, ondanks de arrogante, luidruchtige en zelfingenomen indruk die hij allereerst bij je had achtergelaten, je je toch emotioneel met hem bent gaan verbinden.

Ik geloof echt dat hier essentiele antwoorden liggen die ervoor kunnen zorgen dat je jezelf nooit meer aan deze (of een soortgelijke) man emotioneel en relationeel zal willen of kunnen verbinden.

Heel veel sterkte!

Hoi Chelle,
Bedankt voor je uitgebreide reactie op mijn blog. Ben jij psychologe of studeer je psychologie? Je schrijven laat me wel nadenken.
Ik vond het ook eng dat * briefjes achter liet, mijn wekker af liet gaan en wat van me had weg genomen. Ik was zelfs bang de eerste paar dagen in mijn eigen huis. Ik betrapte mezelf erop dat ik schrok als er post door de brievenbus kwam. Ik heb ook een nachtmerrie gehad waarin mijn ex naar me toe kwam en me uitschold voor alles wat los en vast had. Inmiddels ben ik niet meer bang, maar vooral teleurgesteld. Een break is altijd naar, ik weet hoe rot het kan zijn omdat ik 3 jaar terug aan de andere kant stond (ik werd gedumpt) Daarom wil ik ook het goede doen en aardig blijven. Maar zo boos als hij was vond ik niet normaal.
En dat terwijl ik eigenlijk alleen een klein stukje gedrag vertoonde wat hij altijd heeft vertoond (er niet zijn op het moment dat je partner je nodig heeft). Hij kan dat blijkbaar meerdere malen flikken, maar o wee als ik het doe.

Zijn legacy is vrij bizar. Zijn moeder, vader, tantes, ooms, iedereen moet het ontgelden. Hij heeft ook 8 jaar lang geen contact met zijn vader gehad. Zijn vader zou hem geslagen hebben. Geen idee of dit waar is want hij zegt ook dat ik hem geslagen heb terwijl dat echt nooit gebeurd is, ik heb hem hooguit geduwd., maar kan op de bijbel zweren dat ik hem nooit geslagen heb. Toch bleef hij zeggen, als je boos bent sla je me.
Laatst heb ik toevallig zijn vader ontmoet. Een beetje bang was ik wel. Volgens * was het een vreselijke man, was er geen discussie met die man mogelijk etc. etc Ik heb een hele tijd met die man gekletst, * was er zelfs een beetje jaloers op (later vertelde hij me, jij was steeds met mijn vader in gesprek…maarja ik hoef ook niet altijd in het middelpunt te staan he?) Maar die man was echt heel aardig. Nou weet ik natuurlijk niet wat er echt heeft gespeeld in het verleden, maar ik vind het gewoon zo apart.
*lijkt als je hem ontmoet een heel sociaal, gezellig persoon die met iedereen een praatje maakt en zeer charmant is. Helaas is hij dat met alles wat 2 borsten heeft. Dus hij flirte ook regelmatig met andere meiden waar ik bij was.

* heeft zijn baan weten te bemachtigen door zich beter voor te doen dan hij was en dingen wat aan te dikken (dit heeft hij zelf verteld en hij wilde mij zelfs helpen met mijn cv wat “mooier” maken. Hij heeft nu dan ook een zeer goede baan op een hoog niveau. De eerste manager mocht hem niet, maar die manager ging weg en nu is er een nieuwe manager die het heel goed kan vinden met *. Ondertussen klaagt * over zijn salaris en dat hij geen telefoon van de zaak krijgt. Niemand van zijn afdeling heeft zo’n telefoon en de manager wil hem niet als enige een telefoon geven en dat vind * maar onzin, hij kan best als enige zo’n telefoon hebben want hij brengt het meeste in…
Mijn moeder en ik hebben de laatste tijd veel gelezen over de narcistische stoornis. Hij heeft bijna alle kenmerken, maar ik wil en mag hem geen etiketje op plakken. Dat er iets mis is, is duidelijk.
Wat ik nog vergeten te vertellen ben is dat * zowel mijn moeder als mij heeft bedreigt in het begin van de relatie. Mijn moeder zei hij: Als je mij op straat zet, steek ik je huis in de fik. Mij vertelde hij een droom waarin hij een soort god was, en hij vertelde me, je snapt wel, dat als je dit doorverteld, dat ik je dan moet vermoorden, ik heb hem een beetje glazig aangekeken en er verder niet op geantwoord.
Waarom ben ik een relatie met deze jongen aangegaan als ik hem eigenlijk niet zo geweldig vond?
Ik vind dat een hele goede vraag. Er waren meerdere redenen. Ten eerste was mijn moeder adolaat van deze jongen, hij was haar zoon die ze nooit gehad had. Ze heeft me steeds gezegd dat het zo leuk zou zijn als wij een relatie zouden krijgen. Hij verdiende een kans, blablabla.

Zij had ook medelijden met * Hij heeft een rot verleden gehad volgens hem zelf en zelfs op het punt gestaan om zelfmoord te plegen.
Maar goed, ik ben 22, volwassen en ga niet de schuld afschuiven. Even naar mezelf kijken. Ik ben vrij onzeker van mezelf. In het verleden heel vaak gepest waardoor ik heel lang mezelf heel lelijk heb gevonden. Inmiddels heb ik wel meer zelfvertrouwen, maar het straalt er nog niet vanaf zeg maar. Ik ben 2 jaar geleden zelf gedumpt geweest, heb daar zeker een half jaar super veel verdriet van gehad en dacht dat niemand mij meer leuk zou vinden.
En daar was *. Charmant, mooie verhalen, hij zei steeds dat als ik hem een kans gaf hij me zou laten zien dat het ook anders kon, hij zou me verwennen, van me houden en me geven wat ik nodig had.
Na een jaar van niet in gaan op zijn advances ben ik er in mee gegaan. Hij heeft volgehouden en me uiteindelijk ook gekregen en waarom? Niet omdat ik zo weg van hem was. Misschien omdat het me leuk leek om iemand te hebben waar ik samen leuke dingen mee kon doen. Ik heb niet veel vrienden, maar1 goede vriendin.
In het begin van de relatie had * mij een keer laten zitten en hoorde ik later van mijn moeder dat hij bij haar buurvrouw zat (leuke, slanke blonde meid). Ik natuurlijk boos en hij zei dat ik niet duidelijk genoeg aangaf dat ik hem leuk vond, terwijl we samen redelijk intiem (wel met kleding aan) op de bank hadden gelegen en ik hem geknuffeld had. De buurvrouw moest echter niks van hem hebben en toen was ze ineens een bitch en ging hij voor mij.

Later hebben we nog vaak ruzie gehad en hij wist het altijd zo te praten dat het mijn schuld leek. Als ik met kritiek kwam ging hij direct in de tegen aanval. Ja maar jij…etc Hij is zakelijk een zeer goede prater en weet je helemaal klem te lullen.
Het is weer een lang bericht geworden, op de een of andere manier lukt het me niet om het kort te houden. Ik hoop dat het niet te verwarrend is allemaal.
Zijn kleding heb ik gestreken omdat ik hem wil laten zien dat ik het beste met hem voor heb. Ik wil wel de goede dingen blijven doen.