en daar gaan we weer...

afbeelding van Amanda__

en daar gaan we weer...

Het onrust gevoel..
Ergens in mijn achterhoofd heb ik steeds het gevoel van: 't komt wel goed, hij moet gewoon rust krijgen (en dat houdt mij rustig en kalm) en dan ineens: Bam! nee, het kan ook helemaal niet meer goed komen...je bent hem kwijt..
Net alsof ik een masker ophoud dat in mijn hoofd toch nog een relatie met hem heeft..

Waarom hoor ik niks van hem..
Waarom smst hij niet..
Denkt hij aan mij...

afbeelding van waterman

@Amanda

Rust...... Rust......... Rust........ Rust...........

Weg uit deze paniek....... Rustig ademhalen.

Iets anders gaan doen. Hardlopen, sporten, kruiswoordraadsels. Je vriendinnen pesten. Winkelen. Maar iets anders gaan doen.

Piekeren helpt nu niets. Iets sturen is out of the question.

Je moet tijd zijn werk laten doen

afbeelding van Amanda__

I know..

I know...

afbeelding van Lief30

Ben het eens met waterman.

Ben het eens met waterman. Afleiding; het klinkt misschien zo hol en leeg maar het is antwoord om uit deze moeilijke gedachtekronkel te komen.
Het heeft mij enige jaren geleden enorm geholpen om te beginnen met hardlopen toen ik verschrikkelijk in de put zat door de ldvd.

Ook dit gaat voorbij. Echt.

Sterkte!

afbeelding van Amanda__

dankjewel... Ja gelukkig heb

dankjewel...

Ja gelukkig heb ik twee prachtige paarden staan en lieve vrienden om mij heen...

afbeelding van Meeuwtje

@ Amanda

Citaat:

Net alsof ik een masker ophoud dat in mijn hoofd toch nog een relatie met hem heeft..

Ik weet hoe je je voelt Amanda, ik heb precies dezelfde gedachten.
Het is slopend en zo moeilijk om op zulke momenten tegen jezelf te zeggen dat het nou eenmaal anders is, dat hij er niet meer is.

Misschien heb je aan onderstaande link iets om de pijn te 'verdrijven', al is het maar tijdelijk. Mij hielp het, maar misschien vind jij het wel helemaal niks Knipoog

afbeelding van Amanda__

Geprobeerd

Geprobeerd..

Ik vind zeker waard deze erin te houden!