En daar ga ik dan, de wijde wereld in!
Ik vind het heerlijk. Moet het ook heerlijk vinden vanmijzelf dus dat maakt alles een beetje dubbel.
Sinds mijn vorige blok heb ik veel dingen gedaan. Aan mijzelf gewerkt en heel veel mooie momenten meegemaakt. Het aanmijzelf werken gaat me makkelijker af dan gedacht. Ik ben juist niet meer zoveel bezig met mijzelf zijn. Ik doe het gewoon. Voor en tijdens mijn ex wou ik te graag mijzelf zijn. Het bewijzen aan de wereld en aan mijzelf. Ik het stoere meisje met te veel testosteron en een grote bek. Zo zagen mensen mij en ik moest daaraan voor mijn gevoel aan voldoen. Nu denk ik er niet meer overna, teminste niet meer zoveel als voorheen. Ik ben een vreselijker denker en dat is geen positief punt. Probeer het af te kappen als mijn denkwijze weer veranderen. Dat gaat op alle punten dus goed, behalve als ik over mijn ex denk..

Ik sta nog steeds met hem op. Ik denk vaak aan hem, dagelijks. Mooie momenten, slechte momenten. Momenten waar ik niet aan wil denken, of juist weer wel. Dat hij een nieuwe vriendin heeft, Waar hij toegegeven ( Ja heb hem laatst gesproken.) seksmee heeft gehad, Dat hij aan haar zit en haar baby noemt en zogezegt gruwelijk verliefd is op haar. Ik denk en denk en denk maar.. En ik word er helemaal gek van.

Het is niet zozeer dat ik mij kut voel, het is eerder een naar gevoel in mijn buik. Want ook ik hem een nieuwe jongen ontmoet. Niet dat het de liefde van mijn leven is. Maar hij is goed genoeg als scharrel en als een nieuw en spannend hoofdstuk in mijn leven. Na een aantal weken gezelligheid hebben wij ook seks gehad. Ik vond het raar. Niet goed niet fout. Het verbaasde me dat ik het kon. Aangezien ik heel trouw aangelegd ben. De tijd was opzich rijp, heb er geen spijt van.. Maar toch had ik liever anders gezien.

Ik mis de warmte, het vertouwen, de gesprekken en mijn veilige thuis haven. Ik weet dus niet zeker of ik hem mis. Ik doe wel eens een test met mijzelf. Beeld mij het gevoel in van een heerlijk nest en denk dan aan mijn ex. Daarna probeer ik een andere man voor ogen te zien, iemand mijn type. Ik merk dan dat mijn gevoel niet anders word. En dat ik hetzelfde gevoel dus ook bij iemand anders zou kunnen krijgen. Dit doet me goed. Maar het speciale gevoel voor mij ex zou niet veranderen denk ik. Het is geen verkeerde jongen, neem hem niks kwalijk en hij zou altijd een mooi plekje in mijn hart hebben.

Ik denk dat dit verhaal heel warrig overkomt. Ik voel mijzelf ook zo, warrig maar toch sterk. Mijn zelfvertrouwen heeft een goede boost gehad. Daarom kan ik ook genieten van de mooie momenten die ik nu ervaar. Maar soms steekt er toch nog wat. En weet ik dat ik nog een hele lange weg te gaan heb.
dus dan ga ik maar...

Welterusten iedereen, morgen weer een dag!