Hallo allemaal!

allereerst srry voor mijn lange verhaal, zie nu dat ik erg lang bezig ben geweest hiermee

Ik had gehoopt en verwacht hier niet nog eens mijn enorme verdriet te hoeven delen, maar helaas daar ben ik weer!
Waar zal ik eens beginnen...Er is enorm veel gebeurd het afgelopen jaar en ik en mijn (ex in wording?) hebben in sneltreinvaart allerlei emoties en problemen meegemaakt. Nadat mijn vriend vorig jaar precies in dezelfde tijd en onder bijna dezelfde omstandigheden, het niet meer zag zitten met mij (zie vorige blogs van toen) hebben wij het toch nog een kans gegeven.. Hij had problemen op het werk, waarbij wij ook financiele problemen hadden en eigenlijk niet veel leuks meer konden doen samen... al met al is het dus goed gekomen en kwamen de problemen ter sprake, hij heeft een nieuwe baan gevonden in belgie en kwam met het idee om samen met zn 2e het avontuur aan te gaan en een nieuw begin te maken in Belgie, natuurlijk na goed overleg, besloten om deze kans met beide handen aan te grijpen en het geluk daar te gaan zoeken.. Mooi huis, hij dicht bij zn werk en ik had alle tijd om in de omgeving daar een nieuwe baan te zoeken, Het kon niet op! en opeens had ik weer het volle vertrouwen in mijn relatie met hem, ik vertrouwde hem volledig en wist dat hij mijn ware was! We hebben hier alles opgezegd en achtergelaten, vrienden/familie, huis.. en zijn gewoon gegaan! (45 min rijden van vrienden en familie dus dat was te doen) wij gingen samen een leven opbouwen, en ik was gelukkiger dan ooit! Gaf me immers ook een bevestiging dat hij echt voor mij koos en met mij samen dit wilde doen....onze relatie ging geweldig, we hadden lol samen, tijd voor elkaar, hij kon zn ei kwijt in zijn werk.. tot de eerste problemen zich voordeden. We waren op vakantie geweest (lang verhaal...bestolen door n tasjesdief) en heel veel geld kwijt geraakt doordat de reisverzekering niks wilde doen! we moesten 1 week verplicht langer blijven (heeft allemaal een reden, maar is een te lang verhaal om te schrijven en daar gaat het verder niet om XD) iig zou ik na de vakantie beginnen bij mijn nieuwe werk, maar omdat ik dus nog op vakantie was en niet wegkon daar, hebben ze een andere kandidaat uitgekozen.. Eenmaal terug was het kosteplaatje nog hoger dan verwacht en tegelijkertijd liep mijn ww uitkering af. Hierdoor zijn wij financieel zo in de put geraakt (leven van 1 salaris) dat het moeilijk was ons hoofd boven water te houden... maargoed na 2,5 maand toch een baan gevonden en dit x mijn droombaan, zo dat zou iig goed komen!
Zoals sommige die mij nog kennen misschien nog weten (oude blogs) had mijn opa kanker en zou hieraan overlijden. Helaas kwam dit sneller dan verwacht.. Wij zijn vanuit belgie met spoed naar NL gegaan omdat hij echt aan het aftakelen was, zat al in een verzorgingstehuis want mn oma kon niet meer voor hem zorgen. Ik ben heel de dag en nacht bij hem gebleven, en overdag hebben de artsen besloten hem een spuitje tegeven zodat hij zou gaan slapen.. (en niet meer wkkr zou worden) Ik ben als laatste bij hem geweest samen met mn oma en heb hem gelukkig kunnen zeggen hoeveel ik van hem hield en hij de beste opa was! hierna sliep hij in en begon de lange nacht.. Mijn vriend was een enorme steun en samen hebben we de hele nacht gewacht.. Ik ging snachts om 12 uur nog even bij mijn opa kijken, ging naast hem zitten met mijn oma... en hij stierf.... ik ben overal bij geweest en dit hielp mij enorm met het verdriet, in de dagen erna hebben mijn vriend en ik geholpen en zijn we hier in NL gebleven.. Mijn oma houd ontzettend veel van mijn vriend en was enorm blij dat wij er met zijn 2e voor haar waren..Op de dag van de crematie hield mijn vriend mij vast en zei: Je moet 1 ding goed onthouden: Ik wil met jou oud worden en besef nu hoe enorm veel ik van jou houd... Herinner je dit als wij ruzie hebben samen, wij kunnen alles aan! Dit deed me zweven en ik wist dat het goed zat tussen ons, alles wat er gebeurd was, was gebeurd en wij gingen samen door het leven! nou na die periode ging het leventje gewoon door, we werkte beide veel, probeerde de schulden in te halen, hebben met kerst bij ons de familie uitgenodigd en hebben het heerlijk gehad.. toen de vorst aanbrak ging het mis.. mijn vriend kon weer niet werken, zat dagen alleen thuis, kon niet naar zijn vrienden in NL omdat ik de auto voor mijn werk nodig had, ik kon immers gewoon doorwerken.. doordat hij thuis zat, weinig salaris, daardoor weer bijna niets over houden en alles ging op aan de rekeningen, er ontstonden irritaties maar was logisch, mijn vriend is iemand die niet thuis kan zitten niksen, en zijn uitlaatklep is dan ook werk en leuke dingen kunnen doen, samen met mij of met zijn vrienden.. in januari ontstond er een ruzie ( helaas door mij) Ik heb iets verkeerd gezegd, tegen de verkeerde persoon die op dat moment bij ons was.. HIJ WAS KWAAD, en voor hem hoefde het allemaal niet meer, want dit x was ik echt te ver gegeaan.. en hij had gelijk, hoe kon ik zo stom zijn om hem zo onderuit te halen! was nooit mijn bedoeling en had heel veel spijt van 1 klein stom zinnetje.. hij was 2 dagen boos en wilde onze relatie verbreken.. helaas zegt hij dit soort dingen altijd als er ruzie is. Na 2 dagen hem te hebben gelaten hebben we erg goed gepraat, ik heb 100x mijn excuses aangeboden, maar excuses daar los je niks mee op. Voor het eerst voor mijn gevoel hebben we echt een goed gesprek gevoerd en met elkaar besproken dat het zo niet gaat, we moeten er allebei aan werken. we knuffelde elkaar en hij zei: waarom houd ik toch zo ontzettend veel van jou he? als ik dat niet deed dan was het makkelijk geweest om er een punt achter te zetten. Nou goed pfffieww bijna mijn relatie kwijt door een stomme fout vanuit mij.. dit mocht niet meer gebeuren en ik ging hem bewijzen dat dat ook niet meer ging, andersom ook.. we gingen er allebei aan werken! nou carnaval stond voor de deur en ondanks de geld problemen hebben we toch geprobeerd 2 leuke dagen te hebben.. En dat hadden we, het was gezellig we hadden het leuk, geen ruzies geen problemen nee gewoon leuk en gezellig... na carnaval zijn we beide ziek geworden, griepje geen kater en daar lagen we als 2 snotteraars op de bank, filmpjes gekeken gezellig lol gemaakt, maar na een paar dagen sloeg de verveling toch wel toe.. hij zat immers al weken thuis en nu ook nog eens ziek, hij kon niet met de auto weg (benzinegeld moesten we voor mijn werk overhouden) nou hij is weer gaan werken, ik ook... ik zat op mn werk en kreeg berichtjes over onze nieuwe auto ( we waren bezig om op een of andere manier een nieuwe auto te kopen) die van mij is bijna total loss en ik moest ook op mn werk komen, vakantiegeld kwam eraan dus we waren al even de opties aan het bespreken. Hij kwam met het idee van een auto, en zei dan kunnen we ook nog even doorsparen en een 2e autotje voor erbij kopen.. nou ik gaf aan dat bespreken we vanavond wel ff schatje, en hij stuurde terug oke schatje! thuis aangekomen, stond hij bij mn binnekomst op en gaf me een knuffel en een kus hallo schatje.. er was geen vuiltje aan de lucht en ik ging naar de keuken om te koken.. hij had de dag ervoor gehaktballen gemaakt en die wilde ik opwarmen, meneertje had deze alleen alle 3 meegenomen naar zijn werk, dus ik was er een beetje geiriteerd om, nou toen barsste de bom! en we hebben nooit geld, niet eens voor eten, ik werk me kapot en ik houd niks over!! kan nooit meer weg, zit opgesloten hier thuis om het K** geld en we zitten in een veel te duur huis!!! hij was werkelijk woest! Ik was totaal overdonderd! natuurlijk wist ik dat het erg was financieel en dat we niets leuks meer konden, maar ik wist ook dat we na 2-3 maanden dit teboven zouden zijn.. ik deed immers de administratie, maar dat dit hem zo dwars zat?? ik begon te huilen en probeerde hem uit te leggen dat ik ook fulltime werkte en mn best deed, hij niet de enige was die werkte voor niks.. Nou dit kon er bij hem niet in en hij begon toen met het verhaal dat hij beter alleen kon gaan wonen want toen hij alleen woonde, had hij wel geld om dingen te doen.. Ik heb hem nog geprobeerd uitteleggen dat we nu eenmaal hoger lasten hebben en door het verleden nog in de nasleep zitten van financiele rottigheid! maar niks hielp nee hij wilde alleen wonen en er een punt achter zetten... Dit zei hij natuurlijk vaker in ruzies dus heb ik hem even gelaten.. later die avond geprobeerd met hem te praten maar nee hij wilde een punt zetten achter de relatie en opeens hield hij niet meer van mij, het gevoel was totaal weg na onze laatste ruzie (waarbij ik dus wat verkeerds had gezegd) hij wilde me niet eens meer aanraken, kussen laat staan sex hebben! NEE NEE NEE, ik wil gewoon niet meer! ik vroeg waarom hij dan de afgelopen weken na die ruzie mij nog zei dat die van me hield, lol met me had, me knuffelde en kuste en zelfs nog sex wilde hebben (ik wees hem helaas vaak af, omdat ik ook moe was en teveel stress aan mn hoofd had) heel fout ik weet het en je moet hier tijd voor maken, maar ik was op! maargoed die weken ervoor was er geen vuiltje aan de lucht qua gedrag naar elkaar toe, samen carnaval, samen ziek geweest... en samen nog plannen voor de toekomst besproken, zoals de auto, we zouden in de zomervakantie niet weg gaan maar samen eens n weekendje in eigen land, en hij wilde een feest met mij bezoeken... Hij zei dat het gevoel vanaf die ruzie weg was, en hij gewoon normaal door is gegaan omdat hij dacht dat zijn gevoel voor mij wel terug zou komen, dit is niet gebeurd zegt hij en als we nu doorgaan dan denk ik dat we over 20 jaar nog grotere problemen hebben, getrouwd kinderen noem maar op, dus het is beter dat het nu gebeurd, ik word ongelukkig bij jou dikke vette punt...
totaal overdonderd dat ik was, heb ik die avond nog de keuze gemaakt om direct bij hem weg te gaan en naar mijn moeder te gaan! hij wilde dat ik nog 2 maanden met hem in het huis zou wonen zodat we de zakelijke dingen zouden kunnen afhandelen en ieder ons eigen weg konden gaan zonder geruzie en poroblemen... Nou dit klinkt natuurlijk allemaal heel definitief, maar zoals ik eerder aangaf dit zei hij altijd in ruzies, hij heeft zelfs ooit al al onze spullen verdeeld omdat hij weer een 'het is uit bui' had..
Ik was zo overstuur en heb alle verkeerde dingen gezegd, gesmeekt, gehuild noem maar op! waarom waarom.. van het een op het andere uur is hij totaal veranderd! eerst geeft ie me nog een knuffel en een kus en 5 min later is het over en uit??? dit kon er bij mij niet in, en nog steeds niet! je voelt als iemand van je houd, en hem kennende was hij zeer afstandelijk naar mij toe geweest als hij geen gevoel meer voor me zou hebben en hier al een paar weken mee zou zitten, dan had hij mij niet gekust en geknuffeld.. ookal zegt hij dat hij normaal wilde doen in de hoop dat zijn gevoel terug zou komen, en dan erbij voel je echt wel als iemand iets oprecht meent! Natuurlijk onze relatie was helemaal niet perfect en we hadden problemen, maar naar mijn idee was het oplosbaar en ik wist en zag al wanneer het weer goed zou komen, wanneer we weer leuke dingen konden gaan doen, en er geld over was! helaas zag hij dat niet in..
maargoed die avond mn spullen ingepakt en de volgende dag zou ik na het werk naar mijn moeder gaan.. ik heb hem savonds nog een whatsapp bericht gestuurd met dat ik echt wilde dat hij eens goed ging nadenken over wat hij allemaal weg zou gooien en dat hij niet zo drastisch van de een op andere dag deze keuze kan maken... nou hij gaf er allemaal niks om en zijn besluit stond vast, later gestuurd nou ik ben morgen weg en mij zul je niet meer zien, maar doe dan 1 ding en ga eerst nadenken voordat je het huis hier opzegd(want dat wilde hij ook ge;lijk gaan doen) hij stuurde oke, en truste...de volgende dag met pijn in het hart weggegaan en op het werk een dramatische dag gehad, ziek , misselijk, onrustig gevoel geheel bekend natuurlijk LDVD! maar dit keer echt het gevoel van ongeloof en dit kan gewoon niet, het klopt niet!! vragen van waarom? bloed irritant!
Nou eenmaal bij mijn moeder alles laten bezinken en momenteel ben ik vanaf woensdag hier, ik heb hem dus al 5 dagen niet gesproken of gezien! Vanaf het moment dat ik weg ben gegaan heb ik de no contact rule in werking gezet! Hij weet immers dat ik hem niet kwijt wil, dat heb ik hem goed duidelijk gemaakt (op een verkeerde manier dus met smeken en huilen) ik weet dat dat bij hem averechts werkt, dus dan maar zo! Hierdoor heeft hij vorig jaar dus ook weer contact met mij gezocht en zijn we gaan 'daten' hierdoor is de vorige x mijn relatie ook gered..
gisteren kreeg ik een whatsapp bericht met alleen erin: heb je al gekeken naar de kosten want ik ga maandag praten over hoe het met het huis moet. Ik heb hier niet op gereageerd want het zal ook nog eens zo zijn dat hij alles maar lekker kan bepalen en bepalen wanneer hij wat stuurt of bepalen wanneer ik de kosten maar eens zou moeten uitzoeken! later kreeg ik : geen reactie... ook prima!
Momenteel tel ik de dagen en tuurlijk hoop ik uit het diepste van mijn hart, dat ik door mezelf als het ware onzichtbaar te maken voor hem, hem terug te krijgen! momenteel hoop ik alleen dat hij me gaat missen of misschien al mist.. dat hij zich dan kan bedenken wat hij weggooit en inziet dat hij het helemaal niet zo verkeerd had met me.
aan de andere kant wil ik mezelf hiermee beschermen, ik heb even geen behoefte aan hem! Als hij me al ooit terug zou willen of zou missen, dan ga ik zeker niet direct terug naar hem! want dit kan gewoon niet meer, telkens als het met meneer even moeilijk gaat, duwt hij mij maar weg en kan ik weer vertrekken! zo egoistisch omdat hij niet eens bedenkt dat ik het ook moeilijk heb en dat ik ook werk voor onze rekeningen! nee hij moet er maar achterkomen! Ik vind dat ik het waard ben! en momenteel is hij mij niet waard! Ik merk zelfs dat ik stiekem al aan het bedenken ben hoe ik mijn leven ga leven zonder hem, wat ik allemaal kan doen.. gewoon puur uit bescherming voor mezelf, want 5 min later barst ik in een huilbui uit en voel ik paniek omdat ik mijn leven in belgie niet kwijt wil, en omdat ik mijn grote liefde niet kwijt wil!! Ik heb vorig jaar niet voor niks alles achtergelaten en mijn huis hier opgezegd!! dit moet niet de grootste fout van mn leven worden, dat wil ik niet! het kan niet, en dit kan hij niet maken! als hij dit doorzet, hoe gemeen is dat wel niet!! heb ik me dan zo vergist in deze jongen en is hij dan zo slecht! dan bedenk ik wat voor een lieverd het ook kan zijn, en dan komt vooral een stukje van maandag de dag voor DE DAG weer voorbij, waarin hij thuis kwam en zo vrolijk was.. hij liep door het hele huis te zingen en boven in de douche ging het nog even door, Lol dat ik had om hem, ik lag helemaal dubbel..en zulke lol buien waren er dagelijks hoor geloof me, die jongen is zo gek als een deur!
Ik bedacht me echt wat is het toch een vrolijkerd! tegelijk vraag ik me dan ook af, of je zo gelukkig kan doen en zo vrolijk... als je zegt dat je al weken niet gelukkig bent! Ik word dan ook vooral boos, omdat ik me afvraag waarom hij niet heeft gezegd dat er iets mis was? ipv doen of alles koek en ei is, daar schiet je allebei niets mee op en daar kan ik niks mee! al met al ik wil gewoon mijn lief terug! de jongen waar ik alles voor op heb gegeven om een leven met hem op te bouwen, en de jongen waar ik vooral veel plezier mee heb ondank dat we in onze relatie altijd veel hobbels hebben gehad! die overleven we wel en die kunnen we ook overleven!
ik vraag me gewoon af:
* kan het gevoel echt over zijn zoals hij nu zegt?
* zal hij me gaan missen?
Nogmaals als zou hij me terugwillen wellicht over een tijdje.. dan zal het niet gelijk zijn dat alles weer normaal verder gaat zoals het was, zeker niet! mijn part gaan we apart wonen of zien we elkaar maar af en toe, ik wil ook geen risico meer lopen en vervolgens weer aan de kant gezet worden, zeker niet zelfs! maar dat is voor later!! dat zie ik dan wel weer... nu wil ik gewoon zo enorm graag dat hij me gaat missen en dat het gewoon niet over is!!! daarna zien we wel verder! wat zou ik nu moeten doen? verder gaan met het no contact, en niet ingaan op zijn zakelijke en afstandelijke berichtjes.. de rekeningen moeten volgende week wel betaald worden... dus er zal volgende week wel het een en ander aan contact moeten zijn, maar voor nu wil iuk het per dag bekijken en gewoon geen contact hebben, maargoed ik twijfel enorm of ik niet moet reageren, ben bang dat ik hem zo alleen maar bozer maak en aan de andere kant weet ik dat het vorige keer wel heeft geholpen om geen contact te hebben met elkaar, toen ging hij me echt missen..
zo een dubbel gevoel, en gevoel van onmacht, je kan niks alleen maar wachten...
Mja wat als dat niet zo is en het deze keer echt over is.... :'( mijn gevoel weet het dit keer niet... ik denk dat hij het wel door zal gaan zetten, maar vooral om de financiele problemen en dat is waar ik nu echt mee zit.. hij denkt dat het door te verhuizen zijn problemen oplost.. en haalt zijn gevoel voor mij en financien doorelkaar en ziet het waarschijnlijk als 1 probleem.. als zij weg is dan houd ik geld over...
Ik heb ook zoiets van zet het maar door, je komt er wel achter! ik ben daar ook nog het minst bang voor... meer bang ben ik bij de gedachten dat hij koppig is en daalijk alles heeft opgegeven en niet wil toegeven aan zn gevoel voor mij... hij gaat niet graag op zn bek...en geeft al helemaal niet toe dat hij fout zou zitten.. ik hoop nu gewoon dat het over een tijdje goed komt, en hoop zo op een bevestiging dat hij me wel mist... meer niet dat zou al genoeg zijn..
Morgen moeten we weer gewoon de gedachten verzetten en gaan werken.. zo naar dit gevoel! dat wens je je ergste vijand nog niet toe!!! Sorry voor mijn lange verhaal, daar ben ik nogal van en het helpt me om even mn gedachten en verhaal hier neer te zetten...

Liefs,
Cat86