Erg voor je!
Probeer ook je kracht naar boven te halen ondanks je pijn.
Ook die is er, voor jezelf.

Als de andere kant niet meer wil, sta je dan en moet je verder met die kracht die je in je hebt, voor je belangrijke zelf!
Pijnlijk liefdesverdriet, het overvalt je en het doet pijn.

Komen andere tijden, heb je nu niks aan maar velen gingen je voor, laat dat je doel zijn?

Veel liefs!

Hoi allenamenzijningebruik,

Heel vervelende situatie waar je in bent gekomen, en waarschijnlijk voor heel veel mensen hier erg herkenbaar. Ook voor mij kwam je verhaal heel herkenbaar over. Het voelt op zo'n moment super-oneerlijk, onbegrijpelijk en alsof je hele toekomst wordt weggeslagen zonder dat je er ook maar iets tegen kunt doen.

Hoe pijnlijk en vervelend de situatie ook is waar je in zit, bedenk dat wat er ook gebeurd, uiteindelijk schijnt achter zelfs de aller donkerste wolken de zon. Ik snap heel goed dat het nu totaal niet zo lijkt, maar op den duur zal je ook weer dat gaan zien.

Wat met name voor mij, en voor wat ik begrijp ook bij jou, het moeilijkste was is het totale onbegrip. Het komt als een volslagen verrassing. Wat daarom naar mijn mening belangrijk is om te realiseren is dat het voor jou weliswaar totaal onverwacht is, maar hij er zeer waarschijnlijk al een tijdje mee rondliep. Heel vaak is het in dergelijke situaties zo dat als 1 van de twee met zo'n gedachte al rondloopt, elk moment dat niet bevalt als een "bewijs" gaat gelden voor het gelijk van het stoppen van de relatie, terwijl hetzelfde incidentje in een normale situatie als onbelangrijk wordt gezien. Na een tijdje barst dan de bom, en is het voor de 1 een optel-som geworden, en voor de ander totaal onbegrijpelijk. Op den duur ga je daar misschien wat genuanceerder naar kijken, maar voor nu snap ik maar al te goed hoe onrechtvaardig het allemaal voelt.

Het gevoel van hem niet kwijt willen snap ik maar al te goed, maar dat is een gevoel waar je nu even niets mee kan helaas. Je zult het echt even met de realiteit moeten doen, en die realiteit is dat de relatie over is. Of het ooit nog goed komt of niet, dat is nu totaal niet belangrijk. Nu is de situatie zo dat het niet zo is, en dan heb je geen andere keuze dan je naar die realiteit te schikken. Dat is heel moeilijk, zeker de eerste paar weken. Het gevoel dat alles voor niets is geweest, dat je toekomst je ontnomen is, dat je onrecht wordt aangedaan, het is allemaal heel herkenbaar en begrijpelijk, maar het verandert totaal niets aan de situatie.

Het enige advies dat ik je dan ook voor nu kan geven is om heel goed voor jezelf te zorgen de komende tijd. Stel jezelf voorop, ook al lijkt dat af en toe totaal niet hetgeen je wilt. Jij bent op dit moment voor jezelf even de enige die belangrijk is, en de rest doet er totaal niet toe en komt nog wel een keer. Probeer dus zo snel mogelijk de boel voor jezelf te regelen qua onderkomen, verdeling van spullen etc. Het is wel het laatste waar je nu aan wilt denken begrijp ik, maar door dat uit de weg te ruimen en te zorgen dat het niet meer op je rust als een last creeer je voor jezelf een soort van rust van waaruit je weer een leven kan gaan opbouwen. Hoe dat leven eruit komt te zien, dat is helemaal aan jou om te bepalen.

Voor mij werkte het heel goed door "op onderzoek" uit te gaan over wat er nou mis was gelopen, en hoe het zo had kunnen fout gaan, maar dat kon ik ook pas nadat alles was afgehandeld. En dat was ook geen gemakkelijke opgave hoor, maar dat zorgde er wel voor dat ik haar toen uiteindelijk ben gaan begrijpen, en ook bij mezelf zag wat er verkeerd was en ben er toen wat aan gaan doen. Die verbeteringen voor mezelf, die zijn nog altijd in volle gang, maar op die manier heb ik ten minste wel een soort van rust kunnen krijgen, en kan ik uiteindelijk als persoon er alleen maar beter van worden. Hoe vervelend het ook allemaal was (en is), uiteindelijk is het wel een enorm groot leermoment geweest die in de toekomst alleen maar in je voordeel kan werken.

Voor die tijd zat ik me ook alleen maar enorm druk te maken over de meest kleine en achteraf gezien onbelangrijke dingen. "Wie krijgt de kruimelzuiger" bijvoorbeeld. Tja, laten we eerlijk zijn, hoeveel kan die kruimelzuiger je nou helemaal schelen? Wat kost zo'n ding, 35 euro? Niet echt de moeite om ook maar ruzie over te maken... Over een half jaar kan die hele kruimelzuiger je totaal niets schelen, maar op zo'n moment slaan emoties toe en kan zo'n klein onbenullig dingetje een enorme ruzie opleveren. Probeer dus de mooie momenten en herinneringen niet te laten ondersneeuwen door een heel vervelende breuk. Het is het namelijk allemaal niet waard.

Wat ook heel goed werkte voor me was om alles op te schrijven. Zelfs als je het alleen maar voor jezelf opschrijft, en niemand laat lezen is het nog steeds prima. Het haalt de gedachten namelijk uit je hoofd en op papier en dat geeft een soort van rust voor dat moment. En natuurlijk mag je het hier ook altijd plaatsen; iedereen hier heeft daar wel begrip voor, zelfs al is je verhaal onsamenhangend, vol verwijten en frustraties, het maakt allemaal niet uit. Het is jouw verhaal, jouw berichtje, en jouw gedachten en dat is het enige dat belangrijk is. Wij zijn slechts voorbijgangers die af en toe een reactie erop geven waar je soms wel en soms niet iets mee kan. Gebruik waar je iets aan hebt, en leg naast je neer waar je niets mee kan.

Heel veel sterkte de komende tijd in ieder geval.