Nav het bericht van mede blogger Kroegtijger, mezelf ook s onder de loep genomen qua Empathie.
Altijd leuk om meer te weten te komen als je al denkt veel over jezelf te weten.

Nou phieuw... het viel gelukkig mee bij mij... zo te zien zit het wel ok met mijn empathie.
Ook niet iets waar ik echt bang voor was, maar heb dan al een jaar lang van allerhande inzichten mogen genieten
Ben absoluut veel opener geworden sinds ik mn huwelijk ad kant heb gezet, dus eigenlijk heb ik vel positieve dingen door kunnen voeren. Maar jah.... nog genoeg werk a d winkel...
Mijn uitdaging ligt toch vooral op het gebied van Goede ! communicatie, waaronder ook goed luisteren, de behoefte uitspreken en vooral ..... vooral de verwachtingen loslaten en niet invullen wat er wordt bedoeld.

Mn huwelijk uit elkaar was mijn besluit, was er helemaal klaar mee, elke maand was weer langer dan mn salaris en er was voor haar "geen passend werk voorhanden", maar wel tot 10 s ochtends in dr nest liggen en om 11 uur een keer in de kleren. Behalve als ze naar een van dr vrienden op de koffie ging . We leefden echt langs elkaar heen, als we samen thuis waren zaten we elk op een andere bank voor de tv te hangen... Communicatie stopte bij .. Ga je met de hond uit, dan kunnen we zo naar bed ....

Ben v mening er heel erg veel aan te hebben gedaan en de reden was hier niet een andere vrouw.
Dat zal mede de reden zijn dat ik het vervelend vindt dat ze er wel last van heeft (gehad) maar geen moment spijt heb van de beslissing.

Huishouden......??
mijn familie zei naderhand wel s... t is hier nog nooit zo schoon geweest als sinds dat jij het zelf moet doen.

Doorstomend naar meer het korte verleden en heden....
Enfin... maar dat ik dan nu een fantastische meid pijn heb gedaan door mijn onverwerkte zaken uit t verleden... gatver degatver... ik baal daar zo enorm van. Ik hoor verschillende vrienden en profs, zeggen "leg de lat niet zo hoog voor jezelf"
hmm tja misschien tercht, misschien niet... maar als ik terugkijk en zie dat mijn aandeel in de breuk toch wel relevant is geweest, dan kan het nog zo zijn dat het een duidelijke en aanwijsbare oorzaak heeft, dat maakt niet goed dat het is gebeurd.

Natuurlijk... het is mooi dat er intussen meer puzzelstukjes op zn plek vallen, ja het is een gegeven dat ik dat op dat moment niet wist, maar dat is geen vrijbrief om situaties te laten ontstaan die een ander enorm kwetsen.
Voor mij werkt het in ieder geval op die manier, wat maakt dat ik er alles aan doe om dat nooit en nooit weer te laten gebeuren.

De verbroken relatie krijg ik niet terug, dat zou nl. betekenen dat we de zelfde relatie terug krijgen met alle problemen van dien. Ik ga knokken voor een nieuwe relatie met mn ex zodat het naar een beter iets gaat groeien.
Natuurlijk loop ik hierbij een risico, nl dat het wellicht toch niet kan, bv omdat ze het niet (meer) aandurft. Maar als het zover gaat komen, weet ik dat echt alles maar ook ales ut d ekast is gehaald op een positieve en constructieve manier.
Dat betekent dat de relatie op zich tussen ons dan sterk verbeterd is en dat er op nog langere termijn wellicht iets in zit.
Maar ook dat ik zo veel araan heb gedaan dat ik mezelf terug heb gevonden en mijn valkuilen zoveel mogelijk de nek om heb gedraaid.

Dan blijft nog enkel mijn persoon zelf over... nou laat dat nu net een fanatastiche vent zijn... dus dat zal t probleem niet meer zijn dan...

Hoeveel tijd dat dit gaat kosten...? Geen idee...is dat voor nu belangrijk... het zou mooi zijn als je bv het zeker zou weten, omdat je dan alvast de vakantie kon plannen met zn beiden of (incl kids) 4 en......
helaas is mijn glazen bol inmiddels sterk vertroebeld en heeft het de positieve energie nodig om weer wat te kunnen voorspellen