Zo nu en dan merk ik de behoefte om terug te keren naar deze site. Op zich gaat het best aardig met me. Ik ben helemaal gewend aan het alleen-zijn (voor zover dat kan) en begin mijn ex te vergeven. Mooi dus.
Maar (er is een maar want anders was ik hier niet): ik lijk niet verder te komen. Ik zie plenty leuke mannen maar ze doen me niks. Ik kan/wil er niet aan. Het lijkt net alsof ik er, na bijna 2 jaar, nog steeds niet aan toe ben.
Aan de andere kant ben ik het alleen zijn inmiddels ook beu. Zeker in moeilijke periodes, zoals ik nu doormaak, wil ik graag iemand om me heen hebben. En hoe lief mijn vriendinnen ook zijn, ze vervangen geen relatie. Het lijkt alsof ik in een emotionele blokkade zit en ik zie zelf geen mogelijkheid om hieruit te komen.
Ja het is veilig zo gepantserd, maar het is vooral ook saai en eenzaam. Ik weet t, ik moet gewoon gaan daten, mijn handen uit de mouwen steken en het leven voor mezelf zo mooi mogelijk gaan maken. Ik weet t, maar t doen blijft nog even achter...
Kom op
Verdrietig meiske probeer niet te treuren je moet echt buiten komen.
Probeer het daten gewoon wie weet valt dat super goed mee... maar je zal wel een stap moeten zetten en even op u tanden bijten om toch maar buiten te komen.
Ik begrijp uiteraard de angst ook wel een beetje om terug in het zelfde te komen als vroeger maar ga er nu gewoon voor...
Succes.... en gewoon doen....
Greetz,
Storm
emotionele blokkade
herkenbaar
Dat is een vreemd gevoel he,
Dat is een vreemd gevoel he, geen interesse meer in het andere geslacht... Terwijl je ex waarschijnlijk vrolijk doorfietst (in mijn geval weet ik dat zeker) alsof er niets aan de hand is.
Ergens ben ik er blij om dat ik niet direct op de vrouwen duik, dat was vroeger wel anders. Blij, omdat het voor mijn gevoel aangeeft dat ik respect heb gehad voor onze relatie en dat het even duurt voordat ik weer mezelf ben. Van de andere kant is het beangstigend, hoe lang gaat dat nog duren... Ik ben nu 3 maanden verder en helemaal niets.
Het vreemde is ook dat ik wel sterk voel als ik een vrouw niet aantrekkelijk vind. En dan niet aantrekkelijk op uiterlijk, maar op karakter. En het merendeel dat ik tegen ben gekomen irriteert mij mateloos.
Het daten zelf zie ik ook enorm tegen op. Waar en hoe moet je in hemelsnaam beginnen! Een veel gehoord commentaar is "dat is toch spannend". Mij nog iets te spannend en totaal nog niet in mijn gedachten.
Laat even weten als je je eerste date gehad hebt! En hoe dat verlopen is, zou ik leuk vinden.
Zet hem op,
Gum
@Gum
Hallo Gum,
Ja zo herkenbaar "dat is toch spannend". Zekers, en die spanning, daar heb ik nog ff helemaal geen zin in. Vooral niet in de 'zoektocht' nu ik zie dat ik nog zo kritisch ben en niemand interessant vindt. Het gaat (meestal) nog net niet zo ver dat mensen mij irriteren
Zodra ik ga daten, laat ik mijn ervaringen hier achter. Kan ff duren.... moed verzamelen
Verdrietig meiske
non
Ik moet er ook niet aan denken, ik heb helemaal geen behoefte aan mannen en alles wat erbij komt kijken.
Ik zeg steeds tegen mijn vrienden dat ik denk ik maar non wordt...